Læknablaðið - 15.05.2004, Side 77

UMRÆÐA & FRÉTTIR / BROSHORNIÐ 48
Af höfuðverk og flensusprautum
Ein aö vestan
Eldri kona úr litlu þorpi á Vestfjörðum þar sem allir
þekktu alla lét loks undan miklum þrýstingi í fjöl-
skyldu sinni og fór í Leitarstöðina í krabbameins-
skoðun í einni ferðinni suður. Kona þessi fór afar
sjaldan til læknis og hlakkaði lítið til skoðunarinnar.
Svo vildi til að læknirinn sem hún hitti átti rætur sínar
að rekja til sama þorps fyrir vestan en hafði þó aldrei
hitt konuna áður. Pegar konan var loksins komin í
stoðirnar leit læknirinn sem snöggvast á læknisskýrsl-
una í þann mund sem hann gerði sig líklegan til að
hefja skoðunina.
„Ég sé að þú ert að vestan,“ sagði læknirinn í
þeirri von að konan gæti slakað svolítið á. Konan
hrökk við og svaraði: „Hvernig í ósköpunum veistu
það með því að horfa þangað sem þú horfi r?“
Einn meö höfuðverk
Maður kom til læknis vegna höfuðverkjar af verri
tegundinni. í tvær vikur hafði hann kennt sér meins
og lítinn sem engan frið fengið fyrir verknum. Lækn-
irinn skoðaði manninn nákvæmlega en fann ekkert
óeðlilegt og tók því að spyrja manninn um lífshætt-
ina. „Reykir þú?“ spurði læknirinn. „Nei,“ svaraði
maðurinn. „Drekkur þú áfengi?“ „Nei, snerti það
ekki.“ „Borðar þú skyndibitafæði?" „Nei, ég er jurta-
æta.“ „Ferðu eitthvað út á lífið, á kvennafar og þess
háttar?“ „Nei og aftur nei.“
„Ég er búinn að komast að ástæðunni fyrir höfuð-
verknum,“ sagði læknirinn. „Geislabaugurinn er of
þröngur á þér.“
Örtröð í flensusprautur
Það var komið haust og heimilislæknirinn bjó sig
undir að bólusetja sjúklinga sína gegn inflúensu. Þá
kom fréttatilkynning frá heilbrigðisyfirvöldum um að
von væri á sérlega slæmri flensu og samkvæmt venju
við slíkar tilkynningar varð allt vitlaust á læknisstof-
unni. Læknirinn dó ekki ráðalaus og hengdi upp
spjald í biðstofunni þar sem á var letrað: GANGIÐ
VINSAMLEGAST AFTUR Á BAK INN TIL
LÆKNISINS TIL AÐ SPARA TÍMA.
Læknanemi í prófi
Lalli læknanemi þráði ekkert heitar en að verða
læknir. Hann var mjög stressaður fyrir prófið í barna-
læknisfræði. Þegar hann kom að spurningunni „Nefn-
ið þrjá helstu kosti brjóstamjólkur“ átti hann í engum
erfiðleikum með að svara:
1) hún inniheldur heppilegustu næringarefnin fyr-
ir barnið
2) hún er án allra sýkla þar eð hún geymist í lik-
ama móðurinnar.
En svo lokaðist Lalli læknanemi alveg. Hann varð
órólegur, svitnaði og eyddi miklum tíma í að finna
þriðja svarið. Að lokum krotaði hann á blaðið:
3) umbúðirnar eru mjög flottar.
Dýr tanndráttur
Sjúklingurinn: Hvað kostar að láta draga úr sér tönn?
Tannlceknirinn: Fimmtán þúsund krónur.
Sjúklingurinn: Fimmtán þúsund fyrir nokkurra mín-
útna vinnu?
Tannlœknirinn: Ef þú vilt get ég dregið tönnina úr
þér löturhægt.
Ný manneskja
Hégómleg miðaldra kona fékk hjartaáíall og var flutt
fárveik á sjúkrahús. Þegar verið var að stumra yfir
henni á bráðamóttökunni fannst henni hún vera
stödd á mörkum lífs og dauða. Henni fannst sem hún
sæi Guð sinn og spurði hann hvort jarðvist hennar
væri við það að ljúka. Henni var svarað að svo væri
ekki og í rauninni ætti hún eftir að lifa í þrjátíu ár.
Konunni fór síðan að batna og í ljósi upplýsinganna
frá þeim sem öllu ræður ákvað hún að nota tækifærið
úr því hún var á sjúkrahúsinu og láta framkvæma
nokkrar lýtaaðgerðir á sér. Hún fékk sér andlitsupp-
lyftingu, fór í fitusog, lét stækka á sér brjóstin og gera
svuntuaðgerð á kviðnum.
Þegar hún gekk út af sjúkrahúsinu eftir síðustu að-
gerðina varð hún fyrir sjúkraflutningabifreið sem kom
aðvífandi á mikilli ferð og lést samstundis. Minnug
þess sem henni hafði verið lofað gat hún ekki orða
bundist þegar hún kom til himna: „Ég sem hélt að þú
hefðir lofað mér þrjátíu árum í viðbót," sagði konan.
„Ég þekkti þig ekki aftur,“ var svarað.
Líkt meö líkum
Kvensjúkdómalæknir sem þjáðist ekki af minnimátt-
arkennd, enda nýbúinn að fá sérfræðiréttindin, þurfti
að leita til tannlæknis út af heiftarlegri tannpínu. Á
meðan tannlæknirinn skoðaði skoltinn á lækninum
lét hann þessi orð falla:
„Veistu, í rauninni eru störf okkar ákaflega lík.“
Læknirinn settist upp. „Það held ég varla,“ sagði
hann. „Mitt starf eru miklu flóknara og meira stress-
andi en þitt.“
„Það getur vel verið,“ sagði tannlæknirinn, „en
við segjum báðir sjúklingum okkar að leggjast á bak-
ið og opna vel, ekki satt?“
Bjarni Jónasson
bjarni.jonasson@hg. is
Bjarni er heimilislæknir
í Garöabæ.
Læknablaðið 2004/90 441