Læknablaðið - 15.01.2005, Blaðsíða 136

SÉRLYFJATEXTAR'
Vfentreve
duloxetine HCI
Heiti lyfs: YENTREVE 20 mg hörð sýruþolin hylki eðo YEMTREVE 40 mg hörð sýruþolin hylki: Virkt innihaldsefni og styrkleikar: Virka inniholdsefnið er duloxetin. Hvert hylki inniheldur 20 mg eða 40 mg af duloxetini sem duloxetin hýdróklórið.
Lyfjaform: Hort sýruþolið hylki. Abendingar: YENTREVE er ætloð konum til meðferðar ó miðlungs til olvarlegum óreynsluþvagleka. Skammtar og lyfjagjöf: Róðlagður skammtur af YENTREVE er 40 mg tvisvar ó dog ón tillits til móltiða. Eftir 2-4
vikna meðferð, skal meta sjúklinga aftur með tilliti til virkni og hvernig meðferðin þolist. Ef kona upplifir aukaverkanir sem valda óþægindum lengur en 4 vikur, mó minnka skammtinn i 20 mg tvisvar ó dag. Róðlagt er að ihuga samhliða iðkun
grindarbotnsæfinga. Skert lifrarstarfsemi: YENTREVE ætti ekki að gefa konum með lifrarsjúkdóm eða með skerta lifrarstarfsemi. Skert nýrnastorfsemi: Ekki er þörf ó skammtaaðlögun hjó sjúklingum með vægo eða miðlungs skerðingu ó
nýrnastarfsemi (kreatinin úthreinsun 30 til 80 ml/mín). Aldraðir: Aldraðir skulu meðhöndlaðir með varúð. Börn og unglingar: Rannsóknir ó virkni og öryggi duloxetins hjó sjúklingum í þessum aldurshópi hafa ekki verið framkvæmdar. Því er ekki
mælt með notkun YENTREVE fyrir börn og unglinga. Meðferð hætt: Þegar meðferð með YENTREVE er hætt eftir meira en 1 viku meðferð, er að öllu jöfnu róðlegt að draga smóm saman úr skammtinum (úr 40 mg tvisvar ó dag í annað hvort 40 mg einu sinni ó dag eða 20 mg tvisvar ó dag) ó 2
vikum til að draga úr hættu ó hugsanlegum fróhvarfseinkennum. Fróbendingar: Ofnæmi fyrir virka efninu eða einhverju hjólparefnanna. Skert lifrarstarfsemi. Meðganga og brjóstagjöf. YENTREVE ó ekki að nota samhliða ósérhæfðum, óafturkræfum mónóamin oxidasa hemlum - MA0 hemlar.
Ekki ætti að nota YENTREVE samhliðo CYPl A2 hemlum, eins og fluvoxamini, ciprofloxacini eða enoxacini, því það veldur hækkaðri plasmaþéttni duloxetins. Sérstök varnaðarorð og varúðarreglur við notkun: Geðhæð og krampar: YENTREVE skal notað með varúð hjó sjúklingum með sögu
um geðhæð, eða sem hafa greinst með geðhvarfasýki og/eða krampa. Notkun með þunglyndislyfjum: Gæta skal varúðar sé YENTREVE notað samhliða þunglyndislyfjum. Sérstaklega er ekki er mælt með samhliða notkun sértækra afturkræfra MAO-hemla. Ljósopsstæring: Ljósopsstæringu hefur
verið lýst og tengd við duloxetin, þvi ætti að nota duloxetin með varúð hjó sjúklingum með hækkaðan augnþrýsting, eða með þekkta hættu ó bróðri þrönghornsglóku. Skert nýrnastarfsemi: Plasmaþéttni duloxetins hækkar hjó sjúklingum með mikið skerta nýrnastarfsemi sem krefst blóðskilunar
(krealinin úlhreinsun <30 ml/mín). Ólíklegt er að óreynsluþvagleki hrjói sjúklinga með mikið skerla nýrnastarfsemi. Súkrósi: YENTREVE hörð sýruþolin hylki innihalda súkrósa. Sjúklingar með mjög sjaldgæft arfgengt frúktósa óþol, glúkósa-galaktósa vanfrósog eða súkrasa-isomaltasa skort skulu
ekki taka lyfið. Blæðingar: Lýst hefur verið óeðlilegum húðblæðingum, svo sem marblettum og purpura tengt sérhæfðum serótónín endurupptöku hemlum (SSRI). Gæta skal varúðar hjó sjúklingum sem taka blóðþynningorlyf og/eða lyf sem hafa þekkt óhrif ó starfsemi blóðflagna og hjó
sjúklingum með þekkta tilhneigingu til blæðinga. Meðferð hætt: Sumir sjúklingar geta fundið fyrir einkennum þegar meðferð með YENTREVE er hætt, sérstaklega ef meðferð er hætt skyndilega. Natríumlækkun: Mjög sjaldgæf dæmi eru um natríumlækkun, sérstaklega hjó öldruðum, þegar
YENTREVE er gefið með öðrum lyfjum i sama lyfhrifoflokki. Sjálfsvígshugmyndir og sjálfsvigstilburðir: Eins og við ó um önnur lyf með svipuð lyfjafræðileg óhrif (þunglyndislyf), eru einstaka dæmi um sjólfsvígshugmyndir og sjólfsvígstilburði meðan ó duloxetinmeðferð stendur eða skömmu eftir að
meðferð var hætt. Læknar skulu hvetja sjúklinga til að tilkynna um allor bölsýnishugsanir eða vanliðan. Meðganga og brjóstagjöf: Ekki eru fyrirliggjandi nein gögn um notkun duloxetins hjó þunguðum konum. Dýrarannsóknir hafa sýnt skaðleg óhrif ó frjósemi við almenna útsetningu duloxetins
(AUC) sem var lægra en mesta klíniska útsetningin. Möguleg hætta hjó mönnum er óþekkt. Hugsanlegt er að nýburinn fói fróhvarfseinkenni ef móðirin hefur tekið duloxetin skömmu fyrir fæðingu. Meðganga er fróbending fyrir notkun YENTREVE.. Duloxetin og/eða umbrotsefni þess eru skilin út i
mjólk hjó rottum. Hegðunoraukaverkanir sóust hjó afkvæmum i eitrunorrannsóknum ó rottum sem framkvæmdar voru við og eftir burðormól. Ekki liggja fyrir neinar rannsóknir ó útskilnaði duloxetins og/eða umbrotsefna þess i brjóstamjólk. Brjóstagjöf er fróbending fyrir notkun YENTREVE. Áhrif
á hæfni til aksturs og notkunar véla: Þrótt fyrir að samanburðarrannsóknir hofi ekki sýnt fram ó að duloxetin skerði hreyfifærni, skilvitlega færni eða minni, getur það valdið syfju. Sjúklingar skulu þvi voraðir við óhrifum lyfsins ó hæfni til aksturs eða notkunar hættulegra véla. Milliverkanir við
önnur lyf og aðrar milliverkanir: Mónóamín oxidasa hemlar (MAO hemlar): vegna hættu ó serótónin heilkenni, ó ekki að nota YENTREVE samhliða ósérhæfðum, óafturkræfum mónóamin oxidosa hemlum (MA0 hemlar), eða innan 14 daga eftir að meðferð er hætt með MA0 hemli. Með hliðsjón
af helmingunartima duloxetins, skulu liða minnst 5 dagar fró þvi að meðferð er hætt með YENTREVE óður en meðferð er hafin með MAO hemli.Serö/ón/n heilkenni: mjög sjaldgæf dæmi eru um serótónin heilkenni hjó sjúklingum sem nota SSRI lyf samhliða serótónvirkum lyfjum. Gæta skal varúðar
ef YENTREVE er gefið samhliða serótónvirku þunglyndislyfi eins og SSRI lyfjum, þríhringlaga þunglyndislyfjum eins og domipromini eðo amitriptylini, venlafaxini eða triptan lyfjum, tramadoli og tryptophani. Lyfmeð áhrif á miðtaugakerfið: gæta skal varúðar þegar YENTREVE er tekið samhliða
öðrum lyfjum eða efnum sem verka ó miðtaugakerfið, þar með talið ófengi og róandi lyf (benzodiazepin lyf, morfinlík lyf, sefondi lyf, phenobarbital lyf, andhistamín með róandi verkun). Ahrif duloxetins á önnur lyf: Lyfsem eru umbrotin afCYP1A2: í klínískri ronnsókn fundust engin marktæk
óhrif ó lyfjahvörf teófýllins, sem er CYP1A2 hvarfefni, þegar það var gefið samtímis duloxetini (60 mg tvisvar ó dag). Rannsóknin var framkvæmd hjó körlum og ekki er unnt oð útiloka að konur sem hafa minni CYP1A2 virkni og hærri plasmaþéltni duloxetins geti fengið milliverkanir tengdar
CYP1A2 hvarfefnum. Lyfumbrolin af CYP2D6: samtímis gjöf duloxetins (40 mg tvisvar ó dag) eykur jafnvægis AUC tollerodins (2 mg tvisvar ó dag) um 71% en hefur ekki óhrif ó lyfjahvörf virka 5-hydroxy umbrotsefnisins og ekki er mælt með skammtoaðlögun. Ef duloxetin er gefið samhliða
lyfjum sem eru aðallega umbrolin af CYP2D6 skal það gert með varúð ef þau eru með þröngan lækningalegon stuðul. Getnaðarvarnartöflur og aðrirsterar: niðurstöður in vitro rannsókna sýna að duloxetin örvar ekki ensímvirkni CYP3A. Sérstakar in vivo rannsóknir ó milliverkunum lyfjanna hafa
ekki verið framkvæmdar. Ahrifannarra lyfja ó duloxelin: Sýrubindandi lyfog H2 blokkar: samtímis gjöf YENTREVE með sýrubindandi lyfjum sem innihalda ól og mognesium eðo með famotidini hafi engin morktæk óhrif ó frósogshraða eða magn duloxetins sem frósogaðist eftir inntöku 40 mg
skammls. Lyfsem hamla CYPIA2: þar sem CYP1A2 tekur þótt í umbroti duloxetins, er liklegt að samhliða notkun YENTREVE með öflugum CYP1A2 hemlum auki þéttni duloxetins. Fluvoxamin (100 mg einu sinni ó dag), sem er öflugur CYP1A2 hemill, lækkaði greinanlega plasma úthreinsun
duloxetins um u.þ.b. 77% og 6 faldaði AUC01. Því ætti ekki að gefa YENTREVE samhliða öflugum CYP1A2 hemlum eins og fluvoxamini. Aukaverkanir: Algengustu aukaverkanir (^10%) sem greint var fró hjó sjúklingum sem fengu YENTREVE voru ógleði, munnþurrkur, þreyta, svefnleysi og
hægðotregða. Aukaverkanir sem komu fyrir marktækt oftar hjó sjúklingum sem fengu duloxetin en lyfleysu og með ^2% tíðni eða hafa mögulega klíniskt gildi eru: lystarstol, minnkuð matarlyst, þorsti, svefntruflun, kviði, minnkuð kynhvöt, fullnægingarstol (anorgasmia), höfuðverkur, sundl
(nema svimi), svefnhöfgi, skjólfti, óskýr sjón, taugaveiklun, niðurgangur, uppköst, meltingartruflanir, aukin svitamyndun, doði, klóði og þróttleysi. Sjaldgæfar (&0,1% og <1%).: Kyndeyfð. Sundl (a5%) var einnig tilkynnt sem algeng aukaverkun þegar meðferð með duloxetini var hætt.
Pakkningastærðir og verð skv. Lyfjaverðskró : 1. okt. 2004:20 mg: 56 hylki 6.763 kr. 40 mg: 56 hylki 6.763 kr. 40 mg: 140 hylki 15.260 kr. Greiðsluþátttaka: Lyfjagreiðslunefnd hefur ekki tekið ókvörðun um greiðsluþátttöku lyfsins. Handhafi markaðsleyfis: Eli Lilly Nederland
BV, Grootslag 1-5, NL-3991 RA Houten, Holland. Dagsetning fyrstu útgáfu markaðsleyfis: 11. ágúst 2004
CRESTOR
AstraZeneca: SAMANTEKTÁ EIGINLEIKUM LYFS
AstraZeneca Jr
Crestor 10 mg, 20 mg og 40 mg, filmuhúöaöar töflur. Virk innihaldsefni og styrkleiki: Hver tafla inniheldur 10 mg, 20 mg eöa 40 mg rósúvastatín (sem rósúvastatín kalsíum). Ábendingar: Eölislæg kólesterólhækkun í blóöi (tegund lla, þar
meö talin arfblendin ættgeng kólesterólhækkun í blóöi) eöa blönduð blóðfitutruflun (mixed dyslipidaemia) (tegund llb), sem viðbót við mataræði þegar sérstakt mataræði og önnur meðferð án lyfja (t.d. líkamsþjálfun og megrun) hefur ekki boriö
viðunandi árangur. Arfhrein ættgeng kólesterólhækkun í blóöi sem viðbót við sórstakt mataræði og aðra blóðfitulækkandi meðferð (t.d. LDL síun (LDL apheresis)) eða ef slík meðferð á ekki við. Skammtar og lyfjagjöf: Áður en meðferð er hafin
ætti sjúklingurinn að vera á stöðluðu kólesteróllækkandi fæði, sem skal haldið áfram meðan á meðferð stendur. Skammtur á að vera einstaklingsbundinn og í samræmi við meðferðarmarkmið og svar sjúklings við meðferðinni. Fylgja skal gildandi
viðmiðunarreglum. Ráðlagður upphafsskammtur er 10 mg til inntöku einu sinni á dag og með þessum skammti næst viðunandi árangur hjá meirihluta sjúklinga. Sjúklingum sem eru að skipta úr öðrum HMG-CoA redúktasa hemli skal einnig gefa
10 mg í upphafi. Ef nauðsyn krefur má breyta skammti í 20 mg að 4 vikum liðnum (sjá kaflann Lyfhrif). í Ijósi fjölgunar tilkynninga um aukaverkanir af 40 mg skammti umfram lægri skammta (sjá kaflann Aukaverkanir) ætti eingöngu að íhuga
tvöföldun skammts ( 40 mg eftir 4 vikur til viðbótar hjá sjúklingum með kólesterólhækkun í blóði á háu stigi og sem eiga mikla hættu á hjarta- og æðasjúkdómum (sórstaklega þeir sem eru með ættgenga kólesterólhækkun I blóði), sem ekki ná
meðferðarmarkmiðum með 20 mg og hjá þeim sem verða í reglulegu eftirliti (sjá kaflann Sórstök varnaðarorð og varúðarreglur við notkun). Mælt er með að sérfræðingur hafi yfirumsjón þegar byrjað er að gefa 40 mg skammt. Crestor má taka á
hvaða tíma dags sem er, með eða án matar, Börn: Öryggi og verkun hefur ekki verið staðfest hjá börnum. Reynsla af notkun hjá börnum er takmörkuð og bundin við lítinn hóp sjúklinga (8 ára og eldri) með arfhreina ættgenga kólesterólhækkun í
blóði. Þess vegna er Crestor ekki ráðlagt börnum að svo stöddu. Aldraðlr: Ekki er þörf á að breyta skömmtum. Skammtar hjá sjúkllngum með skerta nýrnastarfseml: Ekki er þörf á að breyta skömmtum hjá sjúklingum með vægt- til meðalskerta
nýrnastarfsemi. Crestor má ekki gefa sjúklingum með mjög skerta nýrnastarfsemi og á það við um alla skammta. 40 mg skammt má ekki gefa sjúklingum með meðalskerta nýrnastarfsemi (kreatínín úthreinsun < 60 ml/mín., sjá kaflann Frábendingar
og kaflann Lyfjahvörf). Skammtar hjá sjúkllngum með skerta lifrarstarfseml: Engar breytingar urðu á almennri útsetningu (systemic exposure) fyrir rósúvastatlni hjá einstaklingum með Child-Pugh stig 7 eða færri. Samt sem áður hefur aukin
almenn útsetning komið fram hjá einstaklingum með Child-Pugh stig 8 og 9 (sjá kaflann Lyfjahvörf). Hjá þessum sjúklingum ætti að hafa í huga að meta nýrnastarfsemi (sjá kaflann Sérstök varnaðarorð og varúðarreglur við notkun). Engin reynsla
er af notkun hjá einstaklingum með fleiri en 9 Child-Pugh stig. Crestor er ekki ætlað sjúklingum með virkan lifrarsjúkdóm (sjá kaflann Frábendingar). Frábendingar: Crestor má ekki gefa; sjúklingum sem hafa ofnæmi fyrir rósúvastatíni eða einhverju
öðru innihaldsefni lyfsins; sjúklingum með virkan lifrarsjúkdóm, þar með talið óútskýrða viðvarandi hækkun á transamínösum í sermi eða hækkun á transamínösum I sermi upp fyrir þreföld eðlileg efri mörk (ULN; upper limit of normal): sjúklingum
með alvarlega skerta nýrnastarfsemi (kreatínín úthreinsun <30 ml/mín.); sjúklingum með vöðvakvilla (myopathy); sjúklingum sem fá ciklósporín samtímis; á meðgöngutíma og við brjóstagjöf og konum á barneignaraldri sem ekki nota viðeigandi
getnaðarvörn. 40 mg skammt má ekki gefa sjúklingum sem af einhverjum ástæðum er hættara við vöðvakvilla/rákvöðvalýsu. Þar með talið; meðalskert nýrnastarfsemi (kreatínín úthreinsun < 60 ml/mín), vanstarfsemi skjaldkirtils; saga eða
fjölskyldusaga um arfgenga vöðvasjúkdóma; saga um eituráhrif á vöðva við meðferð með öðrum HMG-CoA redúktasta hemli eða fíbrati; misnotkun áfengis; ástand þar sem plasmagildi geta hækkað; Japanskir og kínverskir sjúklingar; samtímis
notkun á fíbrötum.(sjá kaflana Sérstök varnaðarorð og varúðarreglur við notkun, Milliverkanir við önnur lyf og aðrar milliverkanir Lyfjahvörf). Sérstök varnaðarorö og varúöarreglur viö notkun: Áhrif á nýru: Próteinmiga greind með strimilprófi
og aðallega upprunnin í piplum, hefur komið fram hjá sjúklingum sem höfðu fengið stóra skammta af Crestor, sérstaklega 40 mg en það var f flestum tilvikum tlmabundið eða ósamfellt. Ekki hefur verið sýnt fram á að prótein í þvagi só fyrirboði
um bráðan eða versnandi nýrnasjúkdóm (sjá kaflann Aukaverkanir). Ihuga á að meta nýrnastarfsemi við reglubundið eftirlit hjá sjúklingum sem fá 40 mg skammt. Áhrlf á beinagrindarvöðva: Greint hefur verið frá áhrifum á beinagrindarvöðva
hjá sjúklingum á meðferð með Crestor, t.d. vöðvaþrautum (myalgiá), vöðvakvilla (myopathy) og í mjög sjaldgæfum tilvikum rákvöðvalýsu (rhabdomyolysis) og á það við um allar skammtastærðir, þó sérstaklega skammta stærri en 20 mg. Mæling
kreatinkínasa: Kreatínklnasa (CK) ætti ekki að mæla eftir erfiðar æfingar eða þegar önnur líkleg ástæða fyrir CK hækkun er fyrir hendi sem getur ruglað mat á niðurstöðum. Ef grunnlína CK gildis er umtalsvert hækkuð (>5xULN) ætti að gera
mælingu því til staðfestingar innan 5-7 daga. Ef endurtekin mæling staðfestir grunnlínu CK>5xULN, ætti ekki að hefja meðferð. Áður en meðferð er hafin: Eins og gildir um aðra HMG-CoA reduktasa hemla, á að ávísa Crestor með varúð til
sjúklinga með þekkta áhættuþætti vöðvakvilla/rákvöðvalýsu. Sllkir þættir geta verið: Skert nýrnastarfsemi, vanstarfsemi skjaldkirtils, eigin saga eða fjölskyldusaga um arfgenga vöðvasjúkdóma, saga um eituráhrif á vöðva við meðferð með öðrum
HMG-CoA reduktasta hemli eða fibrati, misnotkun áfengis, aldur >70 ár, ástand þar sem plasmagildi geta hækkað (sjá kaflann Lyfjahvörf), samtímis notkun á fíbrötum. Hjá þessum sjúklingum ætti að meta áhættu af meðferð á móti hugsanlegum
ávinningi hennar og er kllnlskt eftirlit ráðlagt. Ef grunnlína CK gildis er umtalsvert hækkuð (>5xULN) ætti ekki að hefja meðferð. Meðan á meðferð stendur: Biðja ætti sjúklinga um að tilkynna þegar I stað óútskýrða vöðvaverki, þróttleysi eða
krampa, sérstaklega ef einnig verður vart lasleika eða hita. Hjá þessum sjúklingum ætti að mæla CK-gildi. Hætta á meðferð ef CK-gildi eru greinilega hækkuð (>5xULN) eða ef vöðvaeinkenni eru alvarleg og valda daglegum óþægindum (jafnvel
þó CK gildi séu < eða jafnt og 5xULN). Ef einkenni lagast og CK gildi verður aftur eðlilegt, má fhuga að hefja á ný meðferð með Crestor eða öðrum HMG-CoA redúktasta hemli og gefa minnsta skammt undir nánu eftirliti. Reglulegt eftirlit með CK
gildum hjá sjúklingum án einkenna er ekki tilskipað. í klínískum rannsóknum komu engar vísbendingar fram um aukin áhrif á beinagrindarvöðva hjá litlum hópi sjúklinga sem fókk Crestor og aðra meðferð samtímis. Aukin tíðni vöðvaþrota (myositis)
og vöðvakvilla hefur hins vegar komið fram hjá sjúklingum sem fengu aðra HMG-CoA redúktasa hemla ásamt fíbrínsýruafleiðum þ.m.t. gemfíbrózíli, ciklósporlni, nikótínsýru, azól sveppalyfjum, próteasahemlum og makrólíð sýklalyfjum. Gemfíbrózíl
eykur hættu á vöðvakvilla þegar það er gefið samtímis sumum HMG-CoA redúktasa hemlum. Þess vegna er ekki ráðlagt að gefa Crestor og gemfíbrózíl á sama tíma. Ávinningur af frekari breytingum á lípíðgildum með samtímis notkun Crestor
og fíbrata eða níaslns skal vandlega meta á móti hugsanlegri áhættu af slíkum samsetningum. 40 mg skammtinn má ekki nota samtímis fíbrötum. (sjá kaflann Milliverkanir við önnur lyf og aðrar milliverkanir og kaflann Aukaverkanir). Crestor ætti
ekki að gefa sjúklingum með bráðan, alvarlegan sjúkdóm sem bendir til vöðvakvilla eða gæti leitt til nýrnabilunar af völdum rákvöðvalýsu (t.d. blóðsýking, lágþrýstingur, meiriháttar skurðaðgerðir, áverki, alvarleg efnaskiptaröskun, innkirtlaröskun
og truflun á saltajafnvægi eða krampa sem ekki er stjórn á). Áhrif állfur: Eins og á við um aðra HMG-CoA redúktasa hemla, ætti að nota Crestor með varúð hjá sjúklingum sem neyta áfengis í miklum mæli og/eða hafa sögu um lifrarsjúkdóm.
Ráðlagt er að mæla lifrarstarfsemi áður en og þremur mánuðum eftir að meðferð er hafin. Stöðva ætti meðferð með Crestor eða minnka skammta þess ef gildi transamínasa í sermi eru meira en þreföld eðlileg efri mörk. Hjá sjúklingum með
síðkomna kólesterólhækkun (secondary hypercholesterolaemia) í blóði af völdum skertrar starfsemi skjaldkirtils eða nýrungaheilkennis (nephrotic syndromé), ætti að meðhöndla undirliggjandi sjúkdóm áður en meðferð með Crestor er hafin.
Milliverkanir viö önnur lyf og aörar milliverkanir: Ciklósporín: Við samtimis meðferð með Crestor og ciklósporíni var AUC gildi rósúvastains að meðaltali 7 sinnum hærra en hjá heilbrigðum sjálfboðaliðum (sjá kaflann Frábendingar). Samtímis
meðferð hafði ekki áhrif á plasmaþóttni ciklósporíns. K-vítamín hemlar: Eins og á við um aðra HMG-CoA redúktasa hemla getur orðið hækkun á INR (International Normalised Ratió) við upphaf meðferðar með Crestor eða þegar skammtur er
aukinn hjá sjúklingum sem samtímis fá meðferð með K-vítamín hemli (t.d. warfaríni). INR getur lækkað þegar meðferð með Crestor er hætt eða skammtur er minnkaður. í slíkum tilvikum er viðeigandi eftirlit með INR æskilegt. CemfibrózH og
önnur fitulækkandl lyf: Tvöföldun varð á Cmax og AUC rósúvastatíni við samtímis notkun á Crestor og gemfíbrózíli (sjá kaflann Sérstök varnaðarorð og varúðarreglur við notkun). Samkvæmt upplýsingum úr sértækum rannsóknum á milliverkunum
er engra lyfjahvarfa milliverkunar sem skiptir máli að vænta við meðferð með fenófíbrati, en samt sem áður getur orðið lyfhrifa milliverkun. Gemfíbrózll, fenófíbrat, önnur fíbröt og fitulækkandi skammtar (> eða jafnt og 1 g/dag) af níacíni (nikótínsýru)
auka hættu á vöðvakvilla þegar þau eru gefin samtímis HGM-CoA redúktasa hemlum, sennilega vegna þess að þeir geta valdið vöðvakvilla þegar þeir eru gefnir einir sór (sjá kaflana Frábendingar og Sérstök varnaðarorð og varúðarreglur við
notkun). Sýrubindandl lyf: Við samtímis gjöf Crestor og sýrubindandi mixtúru, dreifu sem innihélt ál- og magnesíumhýdroxíð, lækkaði plasmaþéttni rósúvastatíns um u.þ.b. 50%. Áhrifin voru minni þegar sýrubindandi lyfið var tekið 2 klst. á eftir
Crestor. Klínísk þýðing þessarar milliverkunar hefur ekki verið rannsökuð. Erýtrómýsín: Samtímis gjöf Crestor og erýtrómýsíns leiddi til 20% minnkunar á AUC (O-t) og 30% lækkunar á Cmax rósúvastatíni. Þessi milliverkun gæti stafað af auknum
þarmahreyfingum af völdum erýtrómýsíns. Cetnaðarvarnalyf tll inntöku/hormóna uppbótarmeðferð (HRT; hormone replacement therapy): Samtímis gjöf Crestor og getnaðarvarnalyfja til inntöku leiddi til 26% stækkunar á AUC etinýlestradíóls
og 34% stækkunar á AUC norgestrels. Þessa auknu þlasmaþéttni ætti að hafa I huga þegar skammtur getnaðarvarnalyfs til inntöku er ákveðinn. Engar upplýsingar um lyfjahvörf eru fyrirliggjandi hjá einstaklingum sem fá Crestor og HRT samtímis
og þess vegna er ekki hægt að útiloka svipuð áhrif. Konur í klínískum rannsóknum hafa samt sem áður oft tekið þessi lyf samtímis og þoldist það vel. Önnur lyf: Samkvæmt upplýsingum úr sértækum rannsóknum á milliverkunum er ekki búist
við neinum milliverkunum við dígoxín sem hafa klíníska þýðingu. Cýtókróm P450 ensim: Niðurstöður in vitro og in vivo rannsókna sýna að rósúvastatín hvorki hemur nó hvetur cýtókróm P450 ísóensím. Að auki er rósúvastatín lélegt hvarfefni
fyrir þessi (sóenslm. Milliverkanir við rósúvastatín hafa hvorki komið fram við samtlmis notkun flúkónazóls (CYP2C9 og CYP3A4 hemill) nó ketókónazóls (CYP2A6 og CYP3A4 hemill). Samtímis gjöf á ítrakónazóli (CYP3A4 hemill) og rósúvastatíni
olli 28% stækkun á AUC rósúvastatini. Þessi litla aukning er ekki talin hafa klíníska þýðingu. Þess vegna er ekki að vænta milliverkana vegna umbrota fyrir tilstilli cýtókróm P450. Aukaverkanir: Aukaverkanir sem hafa komið fram við meðferð
með Crestor eru venjulega vægar og tlmabundnar. Innan við 4% þeirra sjúklinga sem fengu Crestor I klinískum samanburðarrannsóknum þurftu að hætta I rannsókn vegna aukaverkana. Tíðni aukaverkana er flokkuð samkvæmt eftirfarandi:
Algengar (>1/100, <1/10); Sjaldgæfar (>1/1.000, <1/100); Mjög sjaldgæfar (>1/10.000, <1/1.000). Ónæmiskerfi: Mjög sjaldgæfar: Ofnæmi þar með talinn ofsabjúgur. Taugakerfi: Algengar: Höfuðverkur, sundl. Meltingarfæri: Algengar: Hægðatregða,
ógleði, kviðverkir. Húð og undirhúð: Sjaldgæfar: Kláði, útbrot og ofsakláði. Stoðkerfi, stoðvefur og bein: Algengar: Vöðvaþrautir. Mjög sjaldgæfar: Vöðvakvilli og rákvöðvalýsa. Almennar aukaverkanir: Algengar: Þróttleysi Eins og á við um aðra
HMG-CoA redúktasa hemla hefur tíðni aukaverkana tilhneigingu til að vera skammtaháð. Áhrlfá nýru: Próteinmiga, greind með strimilprófi og aðallega upprunnin I píplum, hefur komið fram hjá sjúklingum á meðferð með Crestor. Breytingar á
próteinmagni I þvagi úr engu eða snefilmagni I ++ eða meira á einhverjum tlma meðan á meðferð með 10 og 20 mg stóð komu fram hjá <1% sjúklinga og hjá um 3% sjúklinga sem fengu 40 mg. Breyting úr engu eða snefilmagni I + jókst minniháttar
við 20 mg skammtinn. I flestum tilvikum dró úr þróteinmigu eða hún gekk sjálfkrafa til baka þegar meðferð var haldið áfram og ekki hefur verið sýnt fram á að hún só fyrirboði um bráðan eða versnandi nýrnasjúkdóm. Áhrlfá belnagrlndarvöðva:
Greint hefur verið frá áhrifum á beinagrindarvöðva hjá sjúklingum á meðferð með Crestor, t.d. vöðvaverkjum (myalgiá), vöðvakvilla (myopathý) og I mjög sjaldgæfum tilvikum rákvöðvalýsu (rhabdomyolysis) Þetta við um alla skammta, þó sórstaklega
skammta stærri en 20 mg. Skammtaháð aukning á CK gildum hefur komið fram hjá sjúklingum sem fengu rósúvastatín og voru flest tilvikanna væg, tímabundin og án einkenna. Ef CK gildi eru hækkuð (>5xULN), ætti að stöðva meðferð (sjá kafla
4.4 Sórstök varnaðarorð og varúðarreglur við notkun). Áhrlf á lifur: Eins og við á um aðra HMG-CoA redúktasa hemla, hefur komið fram skammtaháð hækkun á transamlnösum hjá fámennum hópi sjúklinga sem fengu rósúvastatín; flest tilvikanna
voru væg, tlmabundin og án einkenna.
Helmildaskrá 1. Jones PH, Davidson MH, Stein EA et al. Comparison of the Efficacy and Safety of Rosuvastatin Versus Atorvastatin, Simvastatin and Pravastatin Across Doses (STELLAR Trial), Am J Cardiol 2003
92:152-160. 2. Olsson AG, McTaggart F and Raza A. Rosuvastatin: a highly effective new HMG-CoA reductase inhibitor, Cardiovascular Drug Review 2002; 20(4):303-328.
Handhafi markaösleyfls: AstraZenecaA/S, Roskildevej 22, Albertslund, Danmörk. Umboö á íslandi: PharmaNor hf., Hörgatúni 2, Garðabæ. Pakkningastærðir og verö: Filmuhúðaðar töflur 10 mg: 28. stk.
(þynnupakkað), kr. 4.233; 98 stk. (þynnupakkað), kr. 12.739; 100 stk., kr. 12.739. Filmuhúðaðar töflur 20 mg: 28. stk. (þynnupakkað), kr. 6.237; 98 stk. (þynnupakkað), kr. 18.551; 100 stk., kr. 18.551. Filmuhúðaðar
töflur 40 mg: 28 stk. (þynnupakkað), kr. 9.196; 98 stk. (þynnupakkað), kr. 28.168. ATC-flokkun: C 10 A A 07. Afgreiöslutilhögun: R. Greiösluþátttaka: 0. Nánari upplýsingar er að finna í Sérlyfjaskrá.
AstraZeneca, júnl 2004.
ilOIS
CRESTOR
rósúvastatín
136 Læknablaðið 2004/90