Ritið : tímarit Hugvísindastofnunar - 01.10.2002, Page 130

GUNNLAUGUR A. JONSSON
Þannig sér hann „grænu gnmdimar“
sem eins konar paradísarengi (e. Elysian
fields) og lokaversið telur hann horfa
ffam til eilífrar sælu í himneskum vistar-
verum Guðs. Hvað sem skoðun
Dahoods líður þá er ljóst að það sem er
ríkjandi skilningur á sálminum í k\ik-
m\mdum er algjör minnihlutaskoðun
innan gamlatestamentisfræðanna. Þess
má geta að Dahood er þekktur f\TÍr
óvenjulegar og frumlegar túlkanir sínar á
sálmunum þar sem mjög er byggt á úgar-
ítísku efni, þ.e. textum sem fundust í
einhverjum merkasta fomleifafundi 20.
aldar á sviði biblíuffæða og sögu hinna
fornu Miðausturlanda, þ.e. fornleifafundinum í Ras Shamra í Sýrlandi
árið 1929 þar sem fundust leifar hins forna borgríkis Ugarít sem talið er
að hafi átt sitt blómaskeið um 1400 f.Kr. Ugarítísk tunga er nú orðin
mikilvæg stuðningsgrein gamlatestamentisffæðanna enda er skyidleikinn
við hebreskuna augljós.
Ríkjandi skoðun innan gamlatestamentisffæðanna er hins vegar sú að
upprisuhugmyndir komi ekki fyrir nema á örfáum stöðum í Gamla testa-
mentinu svo ömggt sé, jafnvel ekki nema tveimur (Jesaja 26:19 og Dan-
íelsbók 12:2), og umræddir rimingastaðir séu meðal þeirra allra yngsm í
hinni hebresku rimingu.6
Það er m.ö.o. ljóst að hin sterku tengsl sálmsins sem ffam koma í kvik-
myndum fá aðeins óvemlegan smðning í niðurstöðum biblíuffæðinga
um uppmnalegri merkingu eða notkun sálmsins. Hins vegar verða þessi
síðari tíma tengsl sálmsins við dauðann skiljanleg í ljósi þess hversu mik-
il áhrif King James biblían hefur haft. Þy'ðing hennar á orðunum ge
tsalmaiceth (‘dauðans skugga dal’) og fjölmargra annarra biblíuþýðinga
(svo sem Viðeyjarbiblíu 1841 og ReykjaUkurbiblíu 1859 hér á landi: ‘Þó
eg ætti að gánga um dauðans skuggadal, skyldi eg samt enga ólukku
hræðast...’ gefa tengslum sálmsins við dauðann byr undir báða vængi.
Hið ljóðræna orðalag í íslenskri þýðingu Sálms 23 „vötn þar sem ég
6 Sbr. Gunnlaugur A. Jónsson, 1999. Upprisa í Gamla testamenrinu? Orðið. Rit Felags
guðfræðmema 35. árg. bls. 27-44.
128