Þjóðlíf - 01.03.1988, Blaðsíða 16

INNLENT
FYRIRTÍÐASPENNA: ER LAUSNIN FUNDIN?
„Læknarnir álitu mig móðursjúka44
Guðbjörg Jóhannesdóttir segir
frá píslargöngu sinni um heil-
brigðiskerfið og hvernig hún
vann bug á veikindum sínum.
Vegna greinar í janúartölublaði Þjóðlífs um
líðan reykvískra kvenna fyrir tíðir, kom á
daginn að fjölmörgum konum virðist reynast
mjög vel að taka reglulega inn blómafrjó-
korn.
Þær sem hafa látið til sín heyra í þessu
sambandi, segja að einkenni, svo sem fyrir-
tíðaspenna, verkir og truflun á hormóna-
starfsemi hafi nánast horfið eftir reglulega
inntöku blómafrjókorna í nokkrar vikur.
Á ráðstefnu sem hérlendir dreifingaraðil-
ar High Desert blómafrjókornanna héldu á
dögunum, kom stór hópur fólks og tjáði sig
um hver áhrif neyslan hefði á líkamlegt
heilsufar, andlegt þrek og úthald. Niður-
stöðurnar voru einkar jákvæðar og sem fyrr
segir, ekki síst hjá þeim konum sem höfðu átt
í erfiðleikum vegna tíða. Gefum fertugri
konu, Guðbjörgu Jóhannesdóttur orðið:
„Ég átti við veikindi að stríða í sambandi
við blæðingar. Ég var alltaf með verki fyrir
blæðingar sem ég var búin að hafa frá ungl-
með barnsfæðingum og eftir því sem árin
liðu.
Síðan gerðist það fyrir u.þ.b. níu árum að
ég fór að hafa heiftarlega verki tveimur dög-
um áður en blæðingum lauk og þeir jukust
alltaf og stóðu yfir næstu tíu daga. Ég leitaði
mér lækninga, fór til kvensjúkdómalæknis
og var meira og minna inni á sjúkrahúsi eða á
stofunni hjá honum. Ég var skoðuð og síðan
sett í speglun og mér var svo sagt að það væru
blöðrur á leginu, sem mynduðu þessa verki
og að það væri ósköp lítið hægt að gera.
Ég var alls ekki sátt við þessa niðurstöðu
og hélt því áfram að fara til míns kvensjúk-
dómalæknis sem að endingu sendi mig til
beinasérfræðings. Þetta var fyrir fimm árum.
Þar var ég skoðuð í nokkuð langan tíma og út
úr því kom að ég yrði einfaldlega að sætta
mig við að vera svona, þangað til ég færi á
breytingaskeiðið. Mér var látið í té verkjalyf-
ið Lobac, sem var afskaplega deyfandi og ég
varð gjörsamlega óvinnufær af, en ég varð að
taka það inn, því annars lá ég bara öskrandi í
rúminu. Ég var ennþá ósátt og missti trúna á
lækna, því í hvert skipti sem ég kom til þeirra
í vandræðum mínum fannst mér þeir álíta
mig móðursjúka.
Næst fór ég til svæðanuddara og byrjaði að
taka inn náttúruvítamín og þannig fékk ég
fljótlega bata, en aðeins tímabundinn. Ég
varð að vera stöðugt í svæðanuddi tvisvar í
viku, ef vel átti að vera.
Á þessu tímabili eignaðist ég barn, en
verkirnir löguðust ekki þrátt fyrir fullyrðing-
ar í þá átt frá læknum. Þá byrjaði ég að taka
inn hormónalyf sem gerði að verkum að ég
hljóp öll upp í kýlum á andliti og líkama og
endaði hjá fegrunarlækni, — ætlaði að láta
skera þetta burt.
Aftur fór ég til kvensjúkdómalæknisins
sem benti mér á að þetta stafaði af hormóna-
lyfjunum, svo ég hætti að taka þau.
Svona gekk þetta fyrir sig, þar til svæða-
nuddarinn benti mér á High Desert sem ég
hef nú tekið inn í þrjú ár og hef haldið verkj-
unum niðri á þann hátt.
Ég er hætt í svæðanuddi og hef aðeins
fundið lítillega fyrir verkjunum ef ég er mjög
þreytt og spennt, en aldrei svo að ég þurfi
nein verkjalyf. Nú hef ég ekki farið til kven-
sjúkdómalæknis í tvö ár enda ekki haft
ástæðu til.“
Fleiri konur tóku í sama streng og sögðust
þess fullvissar, að eftir að hafa reynt án
árangurs að fá bót við vanlíðan sinni vegna
blæðinga, væru blómafrjókorn það sem
dygði.
Steinunn Ásmundsdóttir
Nú finn ég ekki lengur til, segir Guðbjörg Jóhannesdóttir. Tók inn lyf, sótti heim
kvensjúkdómalækni, sjúkrahús, beinasérfræðing, lýtalækni, svæðanuddara — án
árangurs.
16