Þjóðlíf - 01.10.1988, Qupperneq 23

ERLENT
„Gengilbeinur er á sífelldu flökti milli gestanna til að enginn verði þurrbrjósta. Þessar vösku maddonnur láta sig ekki muna um að
tvíhenda 10-12 líterskrúsir í senn..“
Hvað er svo glatt
Svipmyndir frá októberhátíðinni íMiinchen
Bæverjar eru um margt sannkallaðir furðu-
fuglar. NorðurÞjóðverjar líta á þessa suður-
þýsku landa sína sem hálfgerðar kynjaverur.
I þeirra augum eru Bæverjar einskonar nátt-
tröll sem hafa dagað uppi á leið inn í nútím-
ann. Þeir narrast óspart að áráttu Bæverja til
að undirstrika sérstöðu sína með því að
klæðast hnésíðum leðurbuxum og kostuleg-
um þjóðbúningum á tyllidögum.
Sömuleiðis skopast íbúar Norður-Þýska-
lands tíðum að því að Bæverjar séu sýnkt og
heilagt með ölkollu í hönd og uni sér best
með bjórfroðu í munnvikum undir bláhvít-
um fánum. Og víst er um það að bjórdrykkja
er óvíða vinsælli afþreying en í Bæjaralandi.
Þegar vorar flykkjast íbúar „fríríkisins“ Bæj-
aralands í bjórgarðana sína þar sem þeir
eyða löngum stundum við öldrykkju og
pútnaát.
Hinn freyðandi byggsafi er svo snar þáttur
í lífi þessara léttlyndu Suður-Þjóðverja að
þeir miða dagatal sitt jafnvel við þá bjórteg-
und, sem freyðir í kollum innfæddra á hverj-
um árstíma. Það er því ekki undarlegt þótt
geðkaldir Norður-Þjóðverjar líti þessa öl-
kæru landa sína hornauga. En bjórinn er
ekki bara þjóðardrykkur Bæverja, heldur
líka mikilvæg tekjulind. Bæverski bjórinn er
nefnilega heimsþekkt gæðavara, sem nýtur
hylli bjórvina víða um lönd. Það er því eðli-
legt að bæverskir geri þessum eðla drykk
hátt undir höfði og haldi honum veglegt gildi
einu sinni á ári. Sá fagnaður gengur undir
nafninu októberhátíð og er haldinn í
Miinchen, höfuðborg Bæjaralands, á hverju
hausti. Þá streyma þúsundir erlendra gesta
til borgarinnar og setjast að sumbli með inn-
fæddum.
Bjórhátíðin á rætur að rekja til brullaups-
veislu sem haldin var í Miinchen fyrir rúm-
lega 150 árum. Þá voru þau pússuð saman,
Lúðvík I. Bæjarakóngur og unnusta hans,
Teresía, prinsessa af Saxen-Hildburghau-
sen. Af því tilefni var efnt til mikils mann-
fagnaðar í borginni, þar sem Miinchenbúar
dönsuðu, sungu og drukku af hjartans lyst.
Að auki fór fram íburðarmikil skrautsýning í
borginni og allt þótti þetta tilstand svo kát-
legt að ákveðið var að endurtaka gleðskap-
inn á hverju ári eftirleiðis.
Þar með var kominn vísir að svonefndri
októberhátíð sem hefur verið árviss viðburð-
ur í borgarlífinu allt til þessa dags, að undan-
skildum þeim árum, þegar þjóðirnar bárust á
banaspjótum í álfunni. í tímans rás hefur
októberhátíðin sífellt færst í aukana og nú er
svo komið, að hún er orðin veglegasta al-
þýðuhátíð, sem um getur í heiminum.
Menn láta sér reyndar ekki nægja að væta
kverkar og kitla bragðlaukana í þessari
mestu svallveislu veraldar, heldur eiga hátíð-
argestir þess jafnframt kost að iðka skotfimi,
kastleikni og aðrar listir, auk þess sem hring-
ekjur, parísarhjól og annars konar snúnings-
23