Þjóðlíf - 01.10.1988, Blaðsíða 72

Þjóðlíf - 01.10.1988, Blaðsíða 72
NEYTENDUR anirnar hafa m.a. sýnt að vörur með hand- skrifaðri merkingu selja hátt í helmingi betur en þær sem prentaðar eru. í leiðinni má geta þess að rauðir verðnriðar verða nú æ algeng- ari, þeir vekja meiri athygli, rauður litur er samkvæmt sálfræðinni hlýlegur, þó „eggj- andi" sé og jafnframt traustvekjandi. Tvær verðmerkingar á sömu vöru fullvissa okkur unt að verðlækkun hafi átt sér stað. Ef t.d. skyrta er seld á 790 krónur en er sögð vera 1090 króna virði „græðum við" 300 krónur eða sem svarar meira en heilu tíma- kaupi verkamanns með kaupunum. Tilboðs- merkingar af þessu tagi eru algengar á óþekktum vörumerkjum sem framleiða- ndinn er að reyna að koma á markað og um leið kanna hversu dýrt hann getur selt vör- una í framtíðinni. Þegar okkur er gefinn svokallaður kynningarafsláttur eða þá að vara er seld á kynningarverði er það varla okkar hagur, heldur erum við að borga fyrir tilraunastarfsemi framleiðandans eða um- boðsaðilans. „Aðlaðandi“ upphæðir Þó svo lítill munur sé á verði mismunandi merkja sömu vörutegundar liggur viss sál- fræði að baki verðlagningunni, sumar upp- hæðir hafa meira aðdráttarafl en aðrar. Til dæmis selst meira af kexpakka sem kostar 64.50 kr. en þeim sem kostar 64 kr. sléttar. Slétta krónutalan er ekki eins traustvekjandi í okkar augum, virðist sem hún sé einhver „ágiskun" sem slegin hefur verið utan á urn- búðirnar. Svo er það 90 eða 99 sálfræðin. Dýrar vörur, t.d. föt kosta kannski 2990 og seljast mun betur en þau sem kosta 3010 kr. þrátt fyrir að mismunurinn er aðeins 20 kr. Verðlagning sem þessi er orðin að einhvers konar náttúrulögmáli víða um heim. Þegar kílóverð á matvælum er orðið hátt virðist nokkuð augljóst að erfitt er að selja viðkomandi vörutegund. Nú hafa ýmsar verslanir tekið upp á þeirri vafasömu ný- breytni að gefa upp einingaverð í hektó- 0 $ 1~T > I skipulagi vörumarkaða er reynt að haga málum þannig að viðskiptavinurinn hafi komið við á sem flestum stöðum. Reynt er að draga athyglina að ákveðnum vör- um, sem eiga að seljast. Uppdráttur af ferðalagi um markaðinn. grömmum, þ.e.a.s. á hver 100 grömm. Sér- staklega gildir þetta um sælgætisverslanir sem hafa á boðstólum sætindi í lausu og kaupandinn fyllir sjálfur í pokann að eigin vali. í flestum tilfellum eru þarna börn og unglingar á ferð sem sjá að t.d. súkkulaði- molar kosta 350 kr. hektóið. Ef í versluninni stæði hins vegar 3500 kr/kg mundu þau ef- laust hugsa sig tvisvar um áður en rennt er í pokann. Sá er þetta skrifar fór í eina slíka verslun á dögunum, kannaði þar verðlagið og gekk síðan yfir í næsta söluturn. Til að gera langa sögu stutta var hægt að kaupa sams konar súkkulaðimola í söluturninum fyrir 190 kr. hektóið og voru þeir vel varðir í poka frá framleiðanda. Mörg stykki í einum pakka Á síðustu árum hefur færst í vöxt að seldar eru nokkrar einingar sömu vöru í einum pakka og í flestum tilfellum virkar þetta sem kjarakaup fyrir kaupandann eða sem nokk- urs konar magninnkaup þar sem veittur er magnafsláttur. I einhverjum tilfellum er verðið á hverri einingu í pakka lægra en í stykkjatali, en sjaldan svo um munar. Undir- ritaður rakst fyrir skömmu á þrjú sápustykki í pakka og kostaði hann 119.70 kr. Fáeinum skrefum frá var hægt að taka sér aðeins eitt stykki sem kostaði 39.90 kr. Sem sagt, í þessu tilfelli var enginn gróði af því að kaupa þrjú í einu. Hærra verð „tryggir“ gæðin Þegar við rekumst á nýja og óþekkta vöru sem ekki hefur verið auglýst tökum við henni með varúð, sérstaklega ef hún er grunsam- lega ódýr. í nýlegri könnun sænsku Neytend- astofnunarinnar um viðbrögð kaupenda var notast við ryðfríar skálar. Helmingur þeirra kostaði sem svarar 390 kr. hinn helntingur- inn 590 kr. Verðið var það eina sem gefið var upp, hvorki nafn framleiðanda né fram- leiðslustaðar var að finna á skálunum. I ljós kom að dýrari skálarnar seldust ca 49% bet- ur en þær sem ódýrari voru. Stór hluti kaup- enda áleit að hærra verð tryggði það að gæð- in væru meiri. Niðurstöður sem þessar eru umhugsunarverðar. Of reglubundin uppröðun. Of fáar dósir og enginn verðmiði. Of skipulagðar raðir og of lítt aðlaðandi verðmiði. M 72
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80

x

Þjóðlíf

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðlíf
https://timarit.is/publication/1099

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.