Þjóðlíf - 01.10.1988, Síða 38

MENNING
Jöklamenn sækja hleöslu.
Ég man eftir því að þegar pabbi var fyrir
vestan að skrifa bókina fórum við að heim-
sækja hann. Þegar við komum vestur í sumar
til að mynda hittum við fólk sem hafði fylgst
með honum við skriftirnar. Það sagði okkur
ýmsar sögur af því hvernig hinar og þessar
hugmyndir hefðu orðið til, til dæmis um
Prins Pólóið og fleira. Þetta fyllti upp í eyð-
urnar.“-
Hvernig tilfmning er það að gera kvik-
mynd eftir sögu föður síns? Er þetta einhver
tilfinningaleg nauðsyn fyrir þig, liður í upp-
gjöri?
„Nei, þetta er ekki persónulegt uppgjör.
Ég var ansi feimin lengi við að leggja í hana
og guggnaði á því að skrifa handritið sjálf. Ég
hætti líka við að láta mömmu leika Hnall-
þóru, Siggu systur Úu o.s.frv. Það er heldur
ekki ætlun mín að taka fleiri bækur pabba og
filma þær. Það var einfaldlega þannig að
þessi bók var til, mér fannst hún skemmtileg
og langaði að setja hana á filmu. Auk þess
eigum við orðið marga góða leikara sem
leika svo vel fyrir vélina. Það var því auðvelt
að finna réttar týpur í leikarastéttinni, fólk
sem passaði inn í persónur bókarinnar.“
Svolítið á kúpunni
Helstu hlutverk eru í höndum Sigurðar Sig-
urjónssonar sem leikur Umba, Margrétar
Helgu Jóhannsdóttur sem leikur Úu. Baldvin
Halldórsson leikur Jón Prímus, Helgi Skúla-
son leikur Godmann Sýngmann, Kristbjörg
Kjeld leikur Hnallþóru, Egill Ólafsson fer
með hlutverk Saknússems II beitarhús-
manns, Tumi Jónsen er leikinn af Rúrik
Haraldssyni, Gestur E. Jónasson fer með
hlutverk Langvetningsins og Laddi leikur
Jódínus.
Guðný leikstýrir myndinni en aðstoðar-
leikstjóri og klippari er Kristín Pálsdóttir.
Tökumaður er Peter Hassenstein, Karl Júl-
íusson gerði búninga og leikmynd, Martin
Coucke sá um hljóðið. Halldór Þorgeirsson
er framkvæmdastjóri á Islandi en Ralpli
Christian er fulltrúi þýskra aðstandenda
myndarinnar.
Myndin var tekin í landi Miðhúsa á Snæ-
fellsnesi og á fleiri stöðum fyrir vestan en
innisenur í Mosfellsdal og Reykjavík. í landi
Miðhúsa voru reistar „kúlissur" af prests-
setri, kirkju og búngaló en sá síðastnefndi
var sniðinn eftir húsi Sigurjóns Ólafssonar
myndhöggvara í Laugarnesi þar sem innisen-
ur voru teknar. Tökurn lauk í september og
ætlunin er að frumsýna í febrúar eða mars á
næsta ári.
„Það fer eftir fjármagninu, við erurn svol-
ítið á kúpunni. Við fengum 10 milljónir úr
Kvikmyndasjóði og svo er allt veðsett. Pen-
ingarnir frá Þýskalandi skila sér hægt, þeir
vilja sjá allt sem við gerum. Hingað kom
kona og fylgdist með okkur um skeið. Það
fer allt eftir settum reglum. þeir eru ekkert
að henda í okkur peningum. Sama gildir
raunar um Kvikmyndasjóð. hann lætur okk-
ur fá framlagið í nokkrum skömmtum. Það
gerir okkur erfitt fyrir vegna þess að við fá-
urn hlutina ódýrari ef þeir eru greiddir út í
hönd. Hins vegar skil ég vel sjónarmið sjóðs-
ins. Þar er komin upp sú stefna að fylgjast
betur með því sem styrkþegar eru að gera,
sbr. Meffí.
En fyrst ég er farin að tala um Kvikmynda-
sjóð þá skil ég ekki af hverju það þykir sjálf-
sagt að í úthlutunarnefnd hans skuli sitja
tveir rithöfundar. Væri ekki jafn sjálfsagt að
tveir kvikmyndagerðarmenn sætu í úthlut-
unarnefnd starfslauna rithöfunda? Eða hafa
rithöfundar meira vit á kvikmyndum en til
dæmis gagnrýnendur og aðrir kunnáttumenn
um kvikmyndir? Ég vona að þetta eigi eftir
að breytast,“ segir Guðný Halldórsdóttir og
við látum það vera lokaorðin í þessu spjalli
um Kristnihald undir jökli.
Þröstur Haraldsson
38