Þjóðlíf - 01.11.1988, Síða 13

INNLENT
Danfríður Skarphéðinsdóttir: Líklegt að
Kvennalistinn eigi samleið með ríkis-
stjórn Steingríms Hermannssonar í
mörgum málum, enda kennir hún sig við
félagshyggju og jafnrétti. Ætli ríkis-
stjórnin að standa undir nafni, hlýtur hún
að styðja flest mál Kvennalistans.
taka sæti á framboðslistanum 1987. Þetta
skeði allt með svo skjótum hætti. Ég hafði
aldrei leitt hugann að því að þurfa að standa í
sporum frambjóðandans við Alþingiskosn-
ingar og því síður hafði mér dottið í hug að
verða alþingismaður. Ákvörðunina tók ég
hinsvegar að vandlega íhuguðu máli og fyrir
áeggjan félaga minna í Kvennalistanum.
Sem þingmaður starfa ég mjög náið með
Kvennalistakonunum í kjördæminu og sæki
mikið af fundum þangað. Ég er ekki bara
fulltrúi þeirra, heldur er ég ein af þeim og
sæki minn styrk til þeirra.
— Pegar eftir kosningarnar datt ég inn í
þjóðfélagslega og pólitíska hringiðu sem erf-
itt var að fóta sig í. Ég stóð í þeim sporum að
þurfa að losa mig úr fyrra starfi, setja mig inn
í þingmannsstarfið og taka þátt í stjórnar-
myndunarviðræðum. Þarna kynntist ég því
fyrst í raun viðhorfum hinna flokkanna og
forystumanna þeirra. Að sjálfsögðu vissi ég í
grófum dráttum hver viðhorfin voru, en það
kom mér sérstaklega á óvart hve fastheldnir
og ósveigjanlegir forystumennirnir voru.
Þeirra leiðir voru alltaf „réttar".
— Til að byrja með sýndu viðmælendur
okkar ákveðin skilning á grasrótarstarfinu í
Kvennalistanum og því beina lýðræði sem
þar ríkir. En um leið og byrjað var að ræða
málin af alvöru breyttist viðmótið. Þá var
okkur eiginlega aldrei gefinn kostur á að
útskýra okkar sjónarmið, allavega virtust
menn tilbúnir að misskilja þau á versta veg.
Meginkrafa okkar var að lögbinding lág-
markslauna til að tryggja hag þeirra verst
settu. Meira að segja aðilar vinnumarkaðar-
ins lögðust í sameiningu gegn þessari kröfu
okkar. Menn reyndu jafnvel að búa til þá
ímynd af okkur að við værum ekki tilbúnar
að axla neina ábyrgð, rétt eins og við værum
bara að leika okkur.
— Þegar ríkisstjórn Þorsteins Pálssonar
fór frá, töldum við Kvennalistakonur eðli-
legt að boðað yrði sem fyrst til kosninga. Við
töldum þó að gera þyrfti nauðsynlegar efna-
hagsráðstafanir og fyrst, þannig að atvinnu-
lífið myndi ekki stöðvast með ófyrirsjáanleg-
um afleiðingum. Við töldum réttast að
mynduð yrði samstjórn allra flokka sem
gerði einungis nauðsynlegar efnahagsráð-
stafanir og kæmi saman fjárlögum. Síðan
yrði boðað til kosninga. Við töldum, og telj-
um enn, að allar aðstæður í þjóðfélaginu hafi
breyst það mikið að undanförnu, að fólkið í
landinu eigi heimtingu á segja hug sinn.
Annað er vart lýðræðislegt.
— Hugmyndir okkar fengu hinsvegar
engan hljómgrunn hjá hinum flokkunum og
því endurskoðuðum við hug okkar. Það urðu
miklar umræður innan Kvennalistans um
hugsanlega ríkistjórnarþáttöku með Al-
þýðuflokki, Framsóknarflokki og Alþýðu-
bandalagi. Alþýðuflokkurinn og Framsókn-
arflokkurinn höfðu þegar komist að sam-
komulagi um sáttmála slíkrar stjórnar í
aðalatriðum og í raun vorum við einungis
spurðar hvort við værum tilbúnar að koma
inn í stjórnina á þeim grundvelli. Okkur var
ekki gefinn kostur á að hafa nein áhrif né að
koma okkar hugðarefnum að.
— Það var, og er enn, ófrávíkjanlegt skil-
yrði af okkar hálfu fyrir stjórnarþátttöku, að
samningsrétturinn verði þegar gefinn frjáls
og að launafrystingin verði afnumin. Ef
flokkarnir hefðu gengið að þessari kröfu
okkar hefðum við líklega verið til í að sitja í
ríkisstjórninni, allavega fram á vorið. En það
var enginn áhugi meðal hinna flokkanna
fyrir þessu og því sáum við okkur ekki fært
að fara í stjórnina, né heita henni stuðningi.
Við munum hinsvegar, eins og ætíð, styðja
góð málefni, hversvosem flyturþau. Á þann
hátt er líklegt að Kvennalistinn eigi samleið
með ríkisstjórn Steingríms Hermannssonar í
mörgum málum, enda kennir hún sig við
félagshyggju og jafnrétti. Og ætli hún að
standa undir nafni þá hlýtur hún að styðja
flestöll mál Kvennalistans. Við munum hins-
vegar standa fast á kröfunni um frjálsan
samningsrétt og afnám launafrystingarinnar.
Þessi afstaða okkar mun m.a. koma fram
þegar greidd verða atkvæði um bráðabirgða-
lögin. Samningsrétturinn er það heilagur að
um hann verður ekki samið. Ríkisstjórnin
getur enganveginn vænst stuðnings frá okkar
hálfu varðandi þessi mál, og í því sambandi
er rétt að taka fram að innan okkar raða
leynast engir,. hulduvættir“, sagði Danfríður
Skarphéðinsdóttir að lokum.
Kristján Ari.
Mikið úrval af
haustlaukum.
Opið frá 10-19 alla
daga.
Nœg bílastœði.
GARÐSHORN
við Fossvogskirkjugarð
SUÐURHLÍÐ 35 - 105 REYKJAVÍK
SÍMI 40500