Læknablaðið : fylgirit - 01.12.2002, Blaðsíða 70

■ ÁGRIP VEGGSPJALDA / XI. VÍSINDARÁÐSTEFNA HÍ
sýkingar. Á fjórða degi sýkingar voru bólusettu rotturnar skoðaðar
af þremur aðilum, með þremur mismunandi greiningartækjum,
eyrnasmásjá, otoscopi og stafrænni eyrnasjá, til að meta greiningar-
getu og samræmi þeirra.
Niðurstöður: Allar rotturnar sýktust, bólusettar og óbólusettar. Af
óbólusettu rottunum höfðu 87,5% fengið sýkingu með purulent
vökva á degi tvö. Á degi 10 voru 43% lausar við sýkingu en purulent
vökvi enn til staðar hjá 28%. Ein rotta sýndi einkenni fjölkerfa sýk-
ingar og dó á sjötta degi. Mest samræmi var á milli skoðunar á hljóð-
himnum, með mismunandi greiningartækjum, hjá reyndasta skoð-
unaraðila og í samanburði skoðunar reyndra og óreyndra aðila var
mest samræmi á milli þeirra þegar notuð var smásjá við skoðunina.
Ályktanir: Dýralíkan það sem notað var í þessari rannsókn reynisl
vel til framköllunar á stýrðum miðeyrnabólgum í rottum þar sem
markmiðið var að fjöldi sýktra væri í hámarki og fjöldi dauðra í lág-
marki. Allar rotturnar reyndust sýkjast og aðeins ein drapst fyrir
lok rannsóknarinnar. Samanburður myndgreiningartækjanna sýndi
að óreyndir athugendur geta metið hljóðhimnubreytingar af nokk-
urri nákvæmni ef myndgæði greiningartækis eru góð. Þaö sýnir sig
hins vegar óraunhæft að ætla að nálgast rétta greiningu með óreynd-
um athuganda og greiningartækjum er gefa lélega mynd. Reyndur
athugandi getur hins vegar nálgast rétta greiningu með nokkurri ná-
kvæmni þrátt fyrir miður góð myndgæði.
V 46 Aldursháð T-frumu svör gegn próteintengdum
pneumókokkafjölsykrum. Veikt og Th2-ríkjandi svar
í nýfæddum músum má yfirvinna með notkun LT-K63
ónæmisglæðis
Hávard JakobscnL Sólveig G. Hannesdóttir1, Stefanía P. Bjarnarson1,
Emmanuelle Trannoy2, Giuseppe Del Giudice3, Claire-Anne Siegrist4,
Ingileif Jónsdóttir1
1 Rannsóknastofnun í ónæmisfræði Landspítala háskólasjúkrahúsi, 2Avcntis
Pasteur, Frakklandi, 3Chiron, Ítalíu, 4Genfarháskóli, Sviss
ingileif@landspitali.is
Inngangur: Við höfum sýnt að bólusetning með tetanus-toxoid
(TT)-tengdum pneumókokkafjölsykrum (Pnc-TT) getur verndað
nýfæddar og ungar mýs gegn pneumókokkasýkingum, en bæði
ónæmissvör og vernd voru lægri en í fullorðnum músum.
Efniviður og aöfcrðir: Til þess að meta hvort lágt svar gegn Pnc-
TT tengist lágu T-frumusvari gegn burðarpróteininu, voru T-frumu-
svör gegn TT í músum bólusettum á mismunandi aldri með Pnc-TT
metin.
Niöurstööur: Millisfrumur úr fullorðnum músum sem voru bólu-
settar undir húð með Pnc-TT fjölguðu sér við örvun með TT, en
miltisfrumur úr nýfæddum og ungum músum ekki. Marktæk IL-5
myndun fékkst við örvun miltisfrumna allra aldurshópa, en svarið
var aldursháð. Hins vegar var IFN-y myndun miltisfrumna úr ný-
fæddum músum hverfandi. Takmörkuð myndun Thl-frumuboð-
efna í nýfæddum músum endurspeglaðist í lækkuðu IFN-y/IL-5
hlutfalli og lágum IgG2a mótefnum. Fylgni var milli IL-5 myndunar
og magns IgG mótefna gegn bæði TT og fjölsykrunni. Með því að
nota ónæmisglæðinn LT-K63 var hægt að yfirvinna þetta takmark-
aða ónæmissvar gegn Pnc-TT, bæði með bólusetningu undir húð og
um nef. Aukið mótefnasvar af völdum LT-K63 tengdist aukinni T-
frumusvörun gegn TT og fékkst fullorðinslík frumufjölgun og IFN-y
myndun bæði í milta og eitlum nýfæddra músa. Hins vegar jókst IL-
5 myndun eingöngu ef mýsnar voru bólusettar með Pnc-TT og LT-
K63 undir húð.
Ályktanir: Niðurstöðurnar sýna að T-frumusvör gegn burðarpró-
teini Pnc-TT aukast með aldri og virðast stýra mótefnamyndun
gegn fjölsykruhlutanum. Takmarkaða T-frumusvörun í nýburum
má yfirvinna með LT-K63 ónæmisglæði. Próteintengdar fjölsykrur
ásamt ónæmisglæðum vekja mismunandi ónæmissvör í nýfæddum
músum eftir því hvort þær eru gefnar um nef eða undir húð, sem
endurspeglast í mismunandi vægi boðefna Thl- og Th2-frumna og
IgG undirflokkum mótefnaseytandi B frumna og minnisfrumna.
V 47 Sértæk mótefni gegn Streptococcus pneumoniae
(pneumococcus) hjá barni með miltisleysi í tengslum við
tvær blóðsýkingar með hjúpgerð 33F og bólusetningu með
23-gildu fjölsykrubóluefni og próteintengdu bóluefni gegn
pneumókokkum
Sigurvcig Þ. Siguröardúttir1, Gunnhildur Ingólfsdóttir1, Ingileif Jónsdóttir1,
Þórður Þórkelsson2
^Rannsóknastofnun í ónæmisfræði, ZBarnaspítali Hringsins Landspítala háskóla-
sjúkrahúsi
ingileif@landspitali.is
Inngangur: Vörn gegn pneumókokkum er miðluð með sértækum
mótefnum gegn fjölsykrum og komplementum. Fjölsykrur pneumó-
kokka eru T-óháðir mótefnavakar og mótefnamyndun gegn þeim
er háð eðlilegri starfsemi miltans. Miltisleysi (asplenia) eykur hættu
á ífarandi sýkingum af völdum pneumókokka.
Efniviður og aöferðir: Við kynnum barn sem fékk tvisvar blóðsýk-
ingu af pneumókokka, hjúpgerð 33F, við 10 og 17 mánaða aldur.
Miltisleysi kom í ljós við ísótópaskann og tölvusneiðmynd. IgG
gegn hjúpgerðum 1,3,4, 5, 6B, 7F 9V, 14, 18C, 19F, 23F og 33F var
mælt með staðlaðri ELISA fyrir og eftir sýkingar, bólusetningu
tveimur mánuðum síðar með 23-giIdu fjölsykrubóluefni (PPS), tvær
bólusetningar meðll-gildu próteintengdu bóluefni gegn pneumó-
kokkum (PNC) (Aventis Pasteur) við 28 og 29 mánaða aldur og
endurbólusetningu með PPS ári síðar.
Niðurstööur: Eftir báðar sýkingar af hjúpgerð 33F mældist 2-37
föld aukning á sértæku IgG gegn öllum hjúpgerðum nema 23F. PPS
bólusetning ræsti IgG svar aðeins gegn hjúpgerðum 3 og 7F. PNC
sem gefið var 9 og 10 mánuðum síðar olli 2,5->200 faldri hækkun á
IgG (gildi >1,97 p/ml) gegn öllum hjúpgerðunum nema 33F sem
ekki er í PNC og 23F, < 0,3 p/ml. PPS endurbólusetning ári eftir
PNC framkallaði geysilega hátt IgG endursvar.
Ályktanir: ífarandi sýking af einni hjúpgerð pneumókokka veldur
hækkun á IgG gegn mörgum hjúpgerðum sem bendir til ósértækrar
mótefnaframleiðslu sem líklega veitir takmarkaða eða enga vörn
gegn sýkingu. Þegar metin er geta ónæmiskerfisins til að mynda
mótefni gegn fjölsykrum, ber að gera það í tengslum við bólusetn-
ingu með fjölsykrubóluefni og túlka varlega mælingar mótefna sem
eru til staðar vegna náttúrulegrar útsetningar. Einnig sýna þessar
niðurstöður að PNC bóluefni ræsir gott mótefnasvar og ónæmis-
minni gegn pneumókokkum í miltislausum einstaklingi.
70 LÆKNABLAÐIÐ / FYLGIRIT 47 2002/88