Læknablaðið : fylgirit - 01.06.2010, Qupperneq 24

Sigríður Bachmann skenkir víni íglös í tilefni opnunar
taugalækningadeildar.
Um miðjan júní 1994 var taugalækn-
ingadeildinni í fyrsta skipti lokað í sparnaðar-
skyni að sumarlagi og þegar hún var opnuð
aftur í ágúst voru 12 af 22 rúmum hennar
nýtt. Hluti deildarinnar var þó notaður fyrir
dagdeildarsjúklinga. Taugalækningadeild var
aftur lokað í sparnaðarskyni í júní 1995 og
var hún opnuð aftur í byrjun september sama
ár en þá á gangi 11-B á Landspítalanum.
Þar hafði taugalækningadeild aðeins afnot af
10 sjúkrarúmum og kemur fram í ársskýrslu
Ríkisspítala 1995 að á þeim tíma sem deildin hafði
afnot af sjúkrarúmum á 11-B hafi 105 sjúklingar
verið lagðir inn á taugalækningadeildina en
ekki kemur fram hversu margir sjúklingar
með taugasjúkdóma voru lagðir inn á aðrar
deildir spítalans. Taugalækningadeild flutti
aftur út í geðdeildarbyggingu Landspítalans
í janúar 1996.94'96 Vegna þessara tíðu flutninga
deildarinnar þótti læknum í Taugalæknafélagi
íslands ástæða til að koma á framfæri mótmælum
vegna samdráttar í þjónustu við sjúklinga með
taugasjúkdóma á Landspítalanum. Á fundi sem
haldinn var í Taugalæknafélaginu 13. nóvember
1995 var ákveðið að senda ályktun til Ingibjargar
Pálmadóttur þáverandi heilbrigðisráðherra og
Guðmundar G. Þórarinssonar formanns stjórnar-
nefndar Ríkisspítala þar sem skorað var á þau að
sjá til þess að taugalækningadeild Landspítalans
yrði opnuð eins fljótt og verða mætti. í ályktuninni
kom einnig fram að þjónusta við sjúklinga með
langvarandi taugasjúkdóma á Landspítalanum
hefði dregist verulega saman og löng lokun
deildarinnar sundrað þjálfuðum hópi starfsfólks
sem margt hvert hefði starfað á deildinni árum
saman. Þá sagði enn fremur að svo gæti farið að
mikil sérþjálfun starfsfólks tapaðist og afleiðingar
Mynd tekin viðopnun taugalækningadeildar Landspítalans.
Talið frá vinstri: Hörður Bjarnason hiisameistari ríkisins
Fjóla Tómasdóttir hjúkrunarkona, Guðrún Elíasdóttir
deildarhjúkrunarkona, Sigríður Bachmann forstöðukona
spítalans, Kjartan R. Guðmundsson yfirlæknir og Ólafur
Bjarnason prófessor í meinafræði ogforstöðumaður
Rannsóknastofu Háskólans við Barónsstíg.
af völdum þess yrðu „augljósar fyrir þann stóra
hóp sjúklinga með vefræna taugasjúkdóma" sem
þyrfti á þjónustu að halda.25
Svo virðist sem ekki hafi verið tekið á því
ófremdarástandi sem skapaðist á taugalækn-
ingadeild vegna fækkunar á sjúkrarúmum deild-
arinnar. Samkvæmt ársskýrslu Ríkisspítala árið
1996 kemur fram að frá 1. apríl 1996 hafi sex til
átta sjúkrarúm taugalækningadeildar verið notuð
fyrir sjúklinga sem þurftu á öldrunarmati að
halda. Á deildinni voru 22 sjúkrarúm þannig að
taugalækningadeildin hafði aðeins á 17 rúmum
að skipa og var sérstaklega tekið fram í skýrslunni
að fækkun legurúma hefði valdið sjúklingum og
aðstandendum þeirra ómældum erfiðleikum og
„álag á starfsfólk [deildarinnar] verið gríðarlegt".97
Legurúmum á deildinni fækkaði um helming í
ársbyrjun 1998 þegar öldrunardeild flutti inn á
deildina.98
Þann 1. janúar 1998 var Elías Ólafsson skipaður
prófessor í taugasjúkdómafræði við læknadeild
Háskólans og yfirlæknir taugalækningadeildar
Landspítalans. Fimm umsækjendur voru um
stöðuna sem auglýst hafði verið um mitt
árið 1996." Þetta voru taugalæknarnir Elías
Ólafsson, Finnbogi Jakobsson, Martin Grabowski,
Páll Eyjólfur Ingvarsson og Sigurlaug Svein-
björnsdóttir. Ráðning Elíasar gekk ekki alveg
þrautalaust því að þrír umsækjendur gerðu
athugasemdir við störf dómnefndarinnar
sem hafði mælt með „Elíasi Ólafssyni í starf
prófessors í taugasjúkdómafræði og yfirlæknis
taugalækningadeildar Landspítalans."100 Einn
24 LÆKNAblaðið 2010/96 Fylgirit 64