Læknablaðið : fylgirit - 01.06.2010, Page 93

Charles Karsner Mills. Moses Allen Starr.
Edward Gamaliel Janeway (1841-1911), varð
prófessor í taugalækningum 1876, en hafði meiri
áhuga á öðrum sviðum læknisfræðinnar og var
um tíma heilbrigðisfulltrúi New York borgar.
Charles Loomis Dana (1852-1935) byrjaði í
taugalæknisfræði hjá Janeway. Hann varð síðar
prófessor við Comell University Medical College.
Með honum starfaði James Ramsay Hunt (1872-
1937), sem síðar varð prófessor í taugalæknisfræði
við Columbia University. Robert Foster Kennedy
(1884-1952) tók við af Dana í Cornell 1915. Hann
var íri frá Dublin, sem hafði hlotið þjálfun á
Queen Square í London. Hann flutti til New York
eftir fyrri heimsstyrjöldina og varð taugalæknir
á Bellevue Hospital. Eftirmaður Kennedys var
Harold George Wolff (1898-1962), og verður
minnst á hann síðar. Á Cornell byggðist upp öflug
taugalæknisfræðideild.
Presbyterian Hospital í New York er háskóla-
sjúkrahús Columbia University og Comell Univer-
sity. Columbia University var stofnaður árið 1754
og hét í byrjun Kings College. Læknaskólinn
kallast The College of Physicians and Surgeons
eða P&S og er frá þeim tíma, þegar læknadeild var
stofnuð við Kings College 1767. Taugalæknisfræði
á P&S byrjaði á Vanderbilt klíníkinni 1868,
þegar Edward Constant Seguin (1843-1898)
hóf þar störf. Seguin lauk læknisfræðinámi við
P&S 1864. Á ámnum 1869 til 1870 dvaldi hann
í fæðingarlandi sínu Frakklandi og nam hjá
Brown-Séquard, Ranvier og Charcot. Hann var
prófessor í taugalæknisfræði við Columbia frá
1871 til 1885. Á þessum tíma byggði hann upp
taugalækningadeild, sem hann reyndi að gera
að öflugri kennslustofnun. Það gekk eftir, og
varð hún að Neurological Institute of New York
árið 1909, og er hún nú staðsett við 710 West
if U í ii
im i iu t tr ii i u
Neurological Institute ofNew York.
168th Street þar í borg. Eftirmaður Seguins var
Moses Allen Starr (1854-1932). Hann hafði verið
í Heidelberg hjá Erb og í Vínarborg hjá Meynert.
Eftirmaður hans var Fredrick Tilney (1860-1938).
Á Presbyterian Hospital var taugaskurðdeild í
tengslum við Neurological Institute of New York,
og var Charles Elsberg (1871-1948) ráðinn þar
taugaskurðlæknir 1909. Þannig var samt málum
háttað, að yfirmaður taugalækningadeildarinnar
var einnig yfirmaður taugaskurðlækninga.
Taugalæknirinn Starr skrifaði kennslubók í
taugaskurðlækningum, án þess að hafa gert slíkar
aðgerðir sjálfur. Taugaskurðlæknirinn Wilder
Penfield (1891-1976) starfaði þama í nokkur ár,
en taldi sig ekki geta þróað taugaskurðlækningar
frekar vegna yfirgangs Tilneys. Það varð úr,
að hann fór til Montreal í Kanada og byggði
þar upp taugaskurðdeild og einbeitti sér að
skurðaðgerðum við flogaveiki. Eftir að Tilney
andaðist 1938, tóku tímabundið við kennslunni
Walter W. Palmer (1882-1950), prófessor í
lyflæknisfræði, og Robert Fredrick Loeb (1895-
1973), aðstoðarmaður hans við Columbia, en nafn
þess síðara er þekkt fyrir Cecil-Loeb Textbook of
Medicine. í stað Tilneys var árið 1939 ráðinn maður,
sem bæði hafði sérhæft sig í taugalækningum og
taugaskurðlækningum. Hinn nýi prófessor var
Tracy Jackson Putnam (1894—1975). Hann hafði
verið prófessor í taugalækningum við Harvard
og taugalæknir á Boston City Hospital. Ekki er
vitað með vissu, hvers vegna hann flutti sig frá
öflugri taugalækningadeild yfir á deild, sem var
á þeim tíma í hálfgerðri niðurmðslu. Vafalaust
hefur hann séð ýmsa möguleika á þessum nýja

LÆKNAblaðið 2010/96 Fylgirit 64 93