Læknablaðið : fylgirit - 01.06.2010, Page 94

Tracij Jackson Putnam. jj Houston Merritt.
vinnustað, en hann gerði sér ekki grein fyrir þeim
erfiðleikum, sem starfinu fylgdi, þ.e. að vera
yfirmaður tveggja hópa, sem litu báðir stórt á sig.
Hann tók til við að byggja upp vísindastarfsemi
á deildinni, réð þangað færa vísindamenn, og
má segja, að hann hafi lagt hornstein að þeirri
frægð, sem University of Columbia býr enn að
í taugavísindum. Samt var óánægja með stjórn
hans á deildinni, og 1947 neyddist hann til að
segja af sér. I raun er enn óljóst hver vandinn var.97
Eftirmaður hans var H. Houston Merritt (1902-
1979), fyrrverandi samstarfsmaður Putnams í
Boston. Hann var prófessor í taugalæknisfræði
við Neurological Institute of New York frá 1948 til
1967. A þeim tíma fóru mörg hundruð verðandi
taugalæknar í gegnum deildina, og 35 af fyrri
nemendum hans settust síðar sjálfir í akademíska
kennslustóla víðsvegar um Bandaríkin. Áhrif
taugalæknisfræðinnar í New York hafa verið
mikil.
Boston stendur austan við Charles River, en
vestan árinnar er Cambridge, og þar er hinn
frægi Harvard háskóli. Harvard var stofnaður
árið 1636, en læknakennsla hófst þar ekki fyrr en
1782. Saga taugalæknisfræði við Harvard Medical
School tengist náið tveimur sjúkrahúsum í Boston,
Massachusetts General Hospital, sem stendur
rétt við fyrrnefnda á, og Boston City Hospital.
Árið 1810 stóðu tveir læknar fyrir því ásamt 54
góðborgurum í Boston og nágrenni, að skorað var
á borgaryfirvöld að byggja nýtt sjúkrahús. Þetta
voru handlæknirinn John Collins Warren (1778-
1856) og lyflæknirinn James Jackson (1777-1867),
en tveimur árum seinna byrjuðu þeir að gefa út
Tlw Neiu Englnnd Journal of Medicine. Árið 1821
var sjúkrahúsið Massachusetts General Hospital
Massachusetts General Hospital í Boston árið 1821: The
Bulfinch building.
(MGH) opnað. Rúmafjöldi var 95 í byrjun, en nýjar
álmur og deildir bættust við í tímans rás. Fyrsti
taugalæknirinn á MGH var James Jackson Putnam
(1846-1918), föðurbróðir Tracy Jacksons, sem
áður er nefndur. Hann lauk námi í læknisfræði
við Harvard og varði doktorsritgerð sína þar
1870. Putnam fór síðan til Evrópu og dvaldi hjá
Meynert í Vín og Hughlings Jackson í London.
Eftir heimkomuna 1872 varð hann „outpatient
electrician and neurologist" við MGH.98 Nafnið
fékk hann vegna handknúins rafhleðslutækis, sem
hann notaði til að gefa sjúklingum létt rafstuð.
Þessi rafmeðferð ásamt því að gefa brómíð
var það helsta, sem taugalæknir þess tíma gat
boðið sjúklingum sínum upp á. Hann tengdi
klíníska starfið neuropathológíu og var með litla
neuropathológíska rannsóknastofu heima hjá
sér. Árið 1891 lýsti hann hrörnunarbreytingum í
mænu sjúklinga með anemia perniciosa. Hann var
skipaður prófessor í taugalæknisfræði við Harvard
1893. Putnam, eins og margir taugalæknar fyrr
og síðar, sá mikið af sjúklingum með starfræn
einkenni og önnur taugaveiklunareinkenni á
klíník sinni. Hann varð mikill stuðningsmaður
sálkönnunar, en hann og Freud kynntust, þegar
Freud kom árið 1909 í fyrirlestraferð til Clark
University í borginni Worcester, sem er um 40
mílur vestan við Boston. Putnam varð fyrsti forseti
American Psychoanalytic Association árið 1911.
William Norton Bullard (1853-1931) var
taugalæknir á Boston City Hospital og einnig
við Childrens Hospital. Hann var einn af
stofnendum State Hospital for Epileptics. Bullard
var vel efnaður, og árið 1906 gaf hann Harvard
Medical School sjóð til að kosta prófessorsstöðu
í taugameinafræði nefnda eftir honum (Bullard
94 LÆKNAblaðið 2010/96 Fylgirit 64