Tímarit Máls og menningar - 01.12.1940, Síða 21

TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
203
var látið grípa í taumana og fá stjórn þess i liendur
hinum pólitísku foringjum. Jón Eyþórsson var gerður
að formanni útvarpsráðs. Hann er þar mikill á lofti,
en þó ekkert af sjálfum sér, heldur handbendi þjóð-
stjórnarinnar og Jónasar frá Hriflu. Útvarpsins er sann-
arlega vel gætt. Frægt er dæmið, þcgar það ætlaði að
fara að velja sér fréttaritara eftir liæfileikum. Próf var
lialdið og menn látnir keppa. Hlutlausir prófdómarar
voru valdir af bezta tagi. En þá tókst hrapallega til.
Björn Franzson, sósíalisti, varð hlutskarpastur. Benja-
mín Eiríksson, líka sósíalisti, var næstur í röðinni. Próf-
ið varð að ógilda. Björn Franzson, sem liafði átta ár
verið fréltarilari og var kominn upp í 300 kr. laun á
mánuði, hafði þann ávinning af þvi að standast próf-
ið hezt af öllum, að hann var gerður að þriðja frétta-
ritara og laun hans lækkuð niður í 250 kr. á mánnði.
Hvað sem sagt verður um skólana, gera dr.ghíöðin
og útvarpið sannarlega sitt gagn. Þau rækja með hverju
árinu betur það skylduverk, sem þeim er æth.ð, að leit -
ast við að drepa niður alla frjálsa og djarfa hugsun
í landinu. Það er tönnlast og stagast á öllu hégómlegu
til þess að forðast að segja hluti, sem vit og menntun
er í. Hvert efni er gert ómerkilegt, sniðinn burt kjarni
hverrar hugsunar, þangað til ekkert er eftir nema inni-
haldslaust kjaftæði um daginn og veginn, einhver drep-
andi leiðindi og andlaust þrugl. Hvergi má segja sann-
leikann, hreinan og skorinorðan. Hvenær sem maður
flettir upp í blaði eða lilustar á útvarpserindi, getur
maður átt von á að mæta einhverju, sem særir rétt-
lætiskennd manns og storkar svo heilbrigðri skynsemi,
að maður blygðast sín fyrir að þurfa að sjá það eða
heyra. Allt stefnir að því sama, að gera lesendur og
hlustendur sem heimskasta, rugla svo dómgreind þeirra,
að þeir viti hvorki upp né niður, hvað satt er eða log-
ið, fagurt eða ljótt, hvað rétt er eða rangt. Eitt aðal-
verkefnið er að bera í bætifláka fyrir allt, sem aflaga
14*
4