Tímarit Máls og menningar - 01.12.1940, Qupperneq 20

202
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
málefni eru öll erfið. Kennarar geta alltaf verið vara-
samir, hvað vel sem þeir eru valdir. Þeim liættir við
að vera samvizkusamir. Þeir hafa oft þráláta löngun
til þess að vera hugsandi menn. Reyndar eru lieiðar-
legar undantekningar, ekki sízt við æðri skólana. Samt
er betra að gefa kennurunum ekki vítt svigrúm, það er
heppilegt að píra í þá kaupið. Enginn skóli er veru-
lega hættulegur nema háskólinn. Það er vissast að
hleypa þangað sem fæstum nemendum, vanda vel til
þeirra og láta þá fá sem harðasta skólun áður. Inntöku-
skilyrðin í Menntaskólann gera ótrúlegt gagn. Samt eru
stúdentar hættulegir. Þó kastar fyrst tólfunum um þá
stúdenta, sem fara utan. Þeir mannskemmast flestir.
Jón Sigurðsson og Jónas Hallgrimsson fóru aldrei utan.
Þeir urðu heldur aldrei stúdentar. Að minnsta kosti má
það hvergi heyrast nefnt. — Hjá dagblöðunum eru hæg
heimatökin. Þar eru pólitískar slár fyrir hverjum dyr-
um. Sú var reyndar tíðin, að þar kroppuðu hrafnarnir
augun hver úr öðrum. Það gat stundum verið óþægi-.
legt. Síðan þjóðstjórnin var mynduð, eru blöðin öll
skrifuð eins. Blöð sósíalista eru ein utangarðs. Þau halda
uppi stöðugum illdeilum. Annars sæist ekki gára á vatni.
Menn, sem ávörpuðu hver annan aldrei með lægri titl-
um en stórþjófur og stórlygari, taka nú ofan og hneigja
sig og segja: góðan daginn, lýðræðisvinur. Við dag-
hlöðin eru valdir menn. Þar fá engir óviðkomandi að-
gang. Þar gengur allt í gegnum síu liinna pólitísku hags-
muna. Þar er sannleikanum hagrælt handa fólkinu.
Það er hetra að kunna að lesa hak við orðin fyrir hvern,
sem ætlar sér að skilja mál þeirra. Harðastar eru slárn-
ar fyrir Timanum, heimilishlaði Jónasar frá Hriflu,
eins og einn áhrifamaður í Framsóknarflokknum komst
nýlega að orði. Jónas þorir ekki orðið að sleppa þar
neinum að nema sjálfum sér. — Útvarpið er staður, sem
verður vel að gæta. Áður kusu úlvarpsnotendur stjórn
þess, útvarpsráðið. Það þótti allt of hættulegt. Alþingi