Tímarit Máls og menningar - 01.12.1940, Blaðsíða 39

TÍMARIT MÁLS Ofi MENNINGAR
221
En það er skrýtið hvernig lilutirnir gerast, og aldrei
veit maður hvað kann að koma fyrir fólk, og ekki
Harra heldur. Allir geta orðið veikir. Dauði og sjúk-
dómar fara ekki i manngreinarálit, en gista alla jafnt.
Forsetar og konungar og kvikmyndastjörnur, allir deyja,
allir verða veikir.
Meira að segja Harri varð veikur, — ekki lasinn, það
var sosum ekki neitt sem kemur og fer eins og kvef-
ið, og maður er jafngóður eftir viku. Harri fékk herkla,
og þá vonda, angastrákurinn.
Nema veikindin lögðust á Harra, og allir þessir pen-
ingar hans í Dalahankanum urðu til lítils. Náttúrlega
reyndi hann að hvíla sig frá störfum um skeið, en það
var ekki nokkur leið. Meðan hann lá rúmfastur var
liann að reyna að selja lieztu vinum sínum lífsáhj'rgð.
Har:n Símon Gregóri frændi hans sagði mér þetta allt
saman. Hann sagði að ástæðan hefði i rauninni ekki
verið sú að Harra langaði í meiri peninga; en honum
var lilátt áfram ógerningur að opna munninn án þess
að fara að bjóða eitthvað falt. Hann gat ekki átt orða-
stað við fólk um neitt, af þvi að hann skildi ekki neitt
sem stóð ekki í sambandi við sölu á lífsábyrgðum, híl-
um og fasteignum. Ef einhver fór að brydda á stjórn-
málum eða kanski trúmálum, þá kom óþol í Harra
og hann fór að hjóða vörur. Hann spurði meira að
segja Símon Gregóri hvað hann væri gamall, og þeg-
ar Símon sagðist vera tuttugu og tveggja rauk Harri
upp til handa og fóta.
„Heyrðu, Símon,“ sagði hann, „þú ert frændi minn,
og nú skal ég gera þér greiða. Þú mátt ekki af ein-
um degi missa ef þú villt verða fjárhagslega sjálf-
stæður þegar þú ert hálfsjötugur. Ég hef alveg tilvalda
lífsábyrgð fyrir þig. Auðvitað hefurðu efni á að horga
sex dollara tuttugu og sjö sent á mánuði næstu fjöru-
líu og þrjú árin. Reyndar geturðu þá ekki farið mjög
oft á bíó; en hvort finnst þér meira varið í að sjá