Tímarit Máls og menningar - 01.12.1941, Blaðsíða 18
224
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
sundurlaus, þegar þau renna saman í eitt orð, en slengja
hinum síðari saman í lieildir.
Að lyktum skulu tilfærð nokkur dæmi til skýringar
og staðfestingar á því, er rökrætt liefur verið í þess-
um kafla.
Alltaf: Alltaf ert þú sjálfum þér líkur.
Allt af: Hann sagði mér allt af létta.
Annarskonar: Þetta er nú annarskonar vís-
dómur.
A n n a r s v e g a r: Bókin er að sumu leyti góð, en
annarsvegar hef ég ýmislegt útá hana að setja.
Annars vegar: Eftir langa göngu komu þeir
. til annars vegar, sem lá inn í borgina.
B á ð u m m e g i n, b á ð u m e g i n: Báðumegin
fljótsins stóðu blómlegar borgir og bæir. Fyrri mynd-
ina, báðummegin, mun tíðkað að rita í tveimur orðum:
báðum megin. En það er óskynsamlegt, þvíað orðin
renna greinilega saman í eitt orð í framburði, og þar-
aðauki er megin ekki sjálfstætt orð, heldur ósjálfstæð
afbökun úr vegum.
Eftilvill: Ég kem eftilvill á morgun.
E f t i r a ð: Þeir biðu lengi, eftirað ég kom.
Eftir, að: Þeir biðu lengi eftir, að þú kæmir. í
þessari setningu er eftir sjálfstætt atviksorð, en í næstu
setningu á undan rennur eftir samanvið tenginguna að
og mvndar með lienni samsetta tengingu. Sbr. þvíað,
þóað.
Einskonar: Þetta voru einskonar veðhlaup.
Einsog: Þetta er einsog gengur og gerist. Hún
gat einsog annars upp á því rétta. Einsog er liér lirein
samanburðartenging.
E i n s o g: Hún gat eins og annars (þ. e. gat uppá
binu og öðru), en hitti aldrei á það rétta.
Endaþótt: Sigurður lagði snemma á lieiðina,
endaþótt dimmt væri í lofti.