Tímarit Máls og menningar - 01.12.1941, Blaðsíða 20
226
TÍMARIT MALS OG MENNINGAR
lieild hér einsog ella: Honum tókst að safna mikl-
um auði, meðþvíað hann seldi allt við okurverði. Sams-
konar sundurgreining eða samruni getur skipzt á, þó-
að síðari setningin sé í nafnháttarformi: — . með því
að selja allt við okurverði, ._ meðþviað selja allt
við okurverði.
Nokkurntima: Ég man ekki til, að ég hafi
nokkurntíma átt þar heima. Hér er nokkurntíma at-
viksorð.
N o k k u r n t í m a: Ég átti þar heima nokkurn tíma.
í þessari setningu er noklcurn fornafn og tíma nafnorð.
Nokkurskonar: Hann er þar nokkurskonar
undirtylla.
Nokkursstaðar: Hatturinn minn finnst hvergi
nokkursstaðar.
Nokkurs staðar: Þangað dróst liugur minn
meira en til nokkurs staðar annars.
Svoað: Vatni er veitt á engjar, svoað grasið spretti
betur.
S v o, að: Þetta sagði hann svo, að öllum varð ó-
gleymanlegt.
Svolítið: Taktu svolítið af þessu! Þetta er þó
svolitið.
Svo litið: Þetta er svo lítið, að það munar ekk-
ert um það. Þetta er svo litið.
S v o s e m: Svosem vera her.
T i 1 þ e s s a ð: Hann gekk uppí fjall tilþessað gá að
lambánum.
Til þ e s s, að: Þetta gerði hann til þess, að eng-
an grunaði neitt.
Undireinsog: Ég fer af stað, undireinsog veðr-
ið batnar.
Undirniðri: Undirniðri þótti mér væntum.
Þ a n g a ð t i 1: Ég beið, þangaðtil ég var orðinn úr-
kula vonar. Þú verður að híða þangaðtil.
Þ a n g a ð t i I: Ég skrapp þangað til vonar og vara.