Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.10.1942, Qupperneq 77

Tímarit Máls og menningar - 01.10.1942, Qupperneq 77
TÍMARIT MÁLS OD MENNINGAR 179 kanínusonur greinilega, að óheillamátturinn, þetta óþekkta og hræðilega, færðist nær og nær. Þótt hann ætti enga ósk heitari en þá að komast í felustað, horfði hann stöðugt i áttina, þaðan sem honum fannst óvinarins von. Iiöfuð hans skalf og nötraði, þegar hann renndi augunum vfir steinana i læknum. Og svo tók hann að skrækja. Eftir steinaröðinni kom hreysiköttur. Kanínusonur liafði aldrei séð hreysikött áður, en lang- ur, brúnn skrokkurinn, sem barst hljóðlaust yfir lækinn með ægilegum hraða, fyllti hann óumræðilegri skelfingu. Hreysikötturinn nam staðar i miðjum læknum, lyf ti styrka höfðinu og beindi illum augum á kanínuna. Og svo þaut hann eins og örskot upp á bakkann án þess að láta höfuðið síga eða hafa augun af bráð sinni. Hann fór allra snöggv- ast í hvarf hak við stein, sem á vegi hans var, en kom svo í Ijós að nýju, stóð uppi við litla steininn og starði fram l'yrir sig. Höfuð lians var hærra en brúnn, rennilegur skrokkurinn og minnti á hamarshaus, reiddan til höggs. Kanínusonur skrækti nú allt hvað af tók. Nú var hann fullkomlega á valdi níðingsins, dáleiddur af starandi aug- um hans og óheillavænlegu nálægð. Hreysikötturinn hafði nú dáleitt bráð sina og var i þann veginn að setjast að blóðmáltið sinni, þegar kanínumamma kom á harðahlaupum og háskrækjandi út úr rósarunnan- um frá vinstri. Hrevfingar hennar voru ærið undarlegar, hún ldjóp út á hlið, eins og hundur, sem reynir að koma auga á héra í kornakri. Það var afkáralegur dans og und- irleikurinn ófögur hljóð. Hún stökk beint fram fvrir hreysiköttinn, hljóp siðan tvo hringa kringum hann og ógnaði honum með allar klær á lofti. Hún dró atliygli hans að sjálfri sér, en frá syni sínum. Þegar það var feng- ið, lét hún framfæturna siga niður og fór að titra. Hún skreið hægt og hægt burt í áttina til rósarunnans og linnti aldrei á skrækjunum. Svo lagðist liún niður. Hreysikött- urinn skauzt undan steininum og vatt sér að henni. Óðar og kanínusonur var laus undan augnaráði hrej'si-
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64
Qupperneq 65
Qupperneq 66
Qupperneq 67
Qupperneq 68
Qupperneq 69
Qupperneq 70
Qupperneq 71
Qupperneq 72
Qupperneq 73
Qupperneq 74
Qupperneq 75
Qupperneq 76
Qupperneq 77
Qupperneq 78
Qupperneq 79
Qupperneq 80
Qupperneq 81
Qupperneq 82
Qupperneq 83
Qupperneq 84

x

Tímarit Máls og menningar

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.