Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.10.1942, Síða 77

Tímarit Máls og menningar - 01.10.1942, Síða 77
TÍMARIT MÁLS OD MENNINGAR 179 kanínusonur greinilega, að óheillamátturinn, þetta óþekkta og hræðilega, færðist nær og nær. Þótt hann ætti enga ósk heitari en þá að komast í felustað, horfði hann stöðugt i áttina, þaðan sem honum fannst óvinarins von. Iiöfuð hans skalf og nötraði, þegar hann renndi augunum vfir steinana i læknum. Og svo tók hann að skrækja. Eftir steinaröðinni kom hreysiköttur. Kanínusonur liafði aldrei séð hreysikött áður, en lang- ur, brúnn skrokkurinn, sem barst hljóðlaust yfir lækinn með ægilegum hraða, fyllti hann óumræðilegri skelfingu. Hreysikötturinn nam staðar i miðjum læknum, lyf ti styrka höfðinu og beindi illum augum á kanínuna. Og svo þaut hann eins og örskot upp á bakkann án þess að láta höfuðið síga eða hafa augun af bráð sinni. Hann fór allra snöggv- ast í hvarf hak við stein, sem á vegi hans var, en kom svo í Ijós að nýju, stóð uppi við litla steininn og starði fram l'yrir sig. Höfuð lians var hærra en brúnn, rennilegur skrokkurinn og minnti á hamarshaus, reiddan til höggs. Kanínusonur skrækti nú allt hvað af tók. Nú var hann fullkomlega á valdi níðingsins, dáleiddur af starandi aug- um hans og óheillavænlegu nálægð. Hreysikötturinn hafði nú dáleitt bráð sina og var i þann veginn að setjast að blóðmáltið sinni, þegar kanínumamma kom á harðahlaupum og háskrækjandi út úr rósarunnan- um frá vinstri. Hrevfingar hennar voru ærið undarlegar, hún ldjóp út á hlið, eins og hundur, sem reynir að koma auga á héra í kornakri. Það var afkáralegur dans og und- irleikurinn ófögur hljóð. Hún stökk beint fram fvrir hreysiköttinn, hljóp siðan tvo hringa kringum hann og ógnaði honum með allar klær á lofti. Hún dró atliygli hans að sjálfri sér, en frá syni sínum. Þegar það var feng- ið, lét hún framfæturna siga niður og fór að titra. Hún skreið hægt og hægt burt í áttina til rósarunnans og linnti aldrei á skrækjunum. Svo lagðist liún niður. Hreysikött- urinn skauzt undan steininum og vatt sér að henni. Óðar og kanínusonur var laus undan augnaráði hrej'si-
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84

x

Tímarit Máls og menningar

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.