Tímarit Máls og menningar - 01.05.1962, Blaðsíða 87

LEIKHÚS
sanni áhorfendum sínum og lesendum að
þeir séu ekki til. Sú eftirspurn er vissulega
fyrir hendi — hitt kann að verða þrautin
þyngri að skapa þessar bókmenntir þrátt
fyrir nægjusemi hinna þurfandi neytenda,
skapa þær í trássi við alla innlenda bók-
menntahefð, svo að segja uppúr þurru. Það
er vissulega örðugt hlutskipti og karlmann-
legt — en væntanlega mun þessi athafna-
sami höfundur skamma stund víla það þó
þessi fyrsta tilraun tækist ekki betur en svo.
Hitt er aftur á nióti ófyrirgefanlegt að láta
svo virðingarverða tilraun til stéttvísrar
uppbyggingar ruglandi yfirstéttarbók-
mennta á íslandi verða undir ofurveldi
frjálsrar samkeppni við skemmtihringaauð-
magnið og auglýsingavaldið „My fair Lady“
& Co. Slíkt kynni að drepa kjark úr þörf-
um þjónum auðstéttarinnar hér. En það
væri svosem eftir íslenzkri auðstétt að sjá
ekki sína þörfustu þjóna.
Um leik og leikstjóm er það að segja að
Auður var leikin af Herdísi Þorvaldsdóttur,
Olafur af Róbert Arnfinnssyni, Gunnar af
Gunnari Eyjólfssyni, Jóhann af Gísla Al-
freðssyni og Rúna af Kristbjörgu Kjeld.
Leystu þau öll sín verk af hendi með fullum
sóma og í samræmi við sinn launaflokk.
Þorgeir Þorgeirsson.
179