Tímarit Máls og menningar - 01.07.1962, Side 19

NOKKRIR PUNKTAR UM SIÐVÆÐINGU
„breyta“ mönnum. Aðalinntak þeirra
leiðbeininga er að vekja beri sektar-
kennd og syndatilfinningu. Vestur-
þýzkur iðjuhöldur sendir stjórnar-
völdunum ávísun, upphæð sem jafn-
gildir margra ára skattsvikum hans,
norskur unglingspiltur játar á sig
stórfellt smygl og enskur eiginmaður
viðurkennir að hafa verið konu sinni
ótrúr. Siðvæðingarmenn flagga
gjarnan með slíkum sögum sem dæm-
um um ávöxt iðju sinnar.
Siðvæðingarmenn leggja á það
mikla áherzlu að félagsskapur þeirra
sé óbundinn þjóðerni, trú, kynstofn-
um og stétt. Allir eiga þar greiðan að-
gang, kaþólikki getur verið jafn góð-
ur kaþólikki þótt hann sé „siðvædd-
ur“, þess er ekki heldur krafizt að
kapítalisti skipti eigum sínum meðal
fátækra þótt hann gangi Buchman á
hönd. Oðru máli gegnir um kommún-
ista, þeir sem hafa verið áhangendur
kommúnista en frelsast síðan, leggja
á það megináherzlu í „játningum“
sínum að þeir hafi nú snúið baki við
fyrra „líferni“. Þeir eru semsagt í
flokki smyglara, skattsvikara, mellu-
dólga, nautnaseggja og afbrota-
manna.
MRA-menn draga heldur enga dul
á það að barátta þeirra beinist fyrst
og fremst að því að uppræta komm-
únismann, — eða öllu heldur þá hug-
mynd sem þeir gera sér um kommún-
isma.
Peter Howard segir: „Kommúnist-
inn hefur mikla yfirburði nú á tím-
um. Honum er sagt nákvæmlega hvert
leiðin liggur og hverskonar þjóðfélag
hann sé að byggja upp.“ Howard
kvartar undan því að þeir sem ekki
fylgja stefnu kommúnismans, séu
ekki nógu samhentir, ekki nógu
brennandi í andanum. Þeir láti glepj-
ast um of af lystisemdum þessa heims
og séu því of veikgeðja til að hamla
gegn kommúnismanum. Þannig telur
hann að gróðafíkn, kynhvöt, löngun-
in eftir tryggri aðstöðu og velgengni
í þjóðfélaginu séu þau víti sem var-
ast þurfi. Gróðafíknin leiði til vinnu-
deilna og búi þannig í haginn fyrir
þjóðfélagslega byltingu. Peter Ho-
ward verður djúpspakur þegar hann
ræðir um fjármuni: „Peningar sem
slikir eru einskisnýtir. Þú étur ekki
dollaraseðla né byggir þér hús úr
pundseðlum.”
Peter Howard ræðst einnig harka-
lega að þeirri trú sem mönnum er
innrætt að þeir skuli sjá fjölskyldu
sinni farborða og ávinna sér nafn-
frægð. Hann kveður það hafa leitt
mikið böl yfir heiminn að menn séu
sífellt að berjast fyrir viðurkenningu
á sjálfum sér, stétt sinni, þjóð sinni;
meira böl en nokkuð annað. Hann
kveður þennan rembing stafa af
hreinni eigingirni og skortur á ann-
arskonar inntaki lífsins hafi leitt til
þess að milljónir námsmanna og
æskufólks hafi leiðst út í kommún-
isma.
TÍMARIT máls oc mennincar
209
14