Tímarit Máls og menningar - 01.03.1990, Síða 24

Út að aftan og ótrúlegt
i
Á tímum tæknilegrar fullkomnunar stendurðu fremst í
vagninum og róast vélrænt við að heyra sjálfskiptinguna
gíra niður og sjá að nálin á snúningshraðamælinum sígur
og er ferðin hægist við þína stöð gengurðu aftur í og
ert síðastur í halarófunni sem mjakast út um dymar
og þótt það sé skammarlega gamaldags verða hinir síðustu
fyrstir og þú fyllist hégiljulegri ánægju með stöðu þína
án þess að spá frekar í hvemig og hvert þú verðir fyrstur
enda skiptir það varla máli og þótt þú heyrir krampakenndan
hvin í einhverju þrýstikerfi um leið og þú stígur niður á
dyraþrepið flökra ekki að þér mannleg mistök eða vanstilltir
hliðarspeglar eða stafrænar bilanir í sjálfvirkum öryggis-
búnaði og því síður geristu sekur um þá forneskju að vera
minnugur sagna af mönnum sem sundlaði dálitla stund svo þeir
duttu óvart af baki og festu annan fótinn í helvísku
ístaðinu
ii
Það er ekki fyrr en þú skynjar dyrnar taka sig saman í
falsinu að þér kemur eitthvað til hugar og það er ekki
fyrr en þú finnur þær lykjast þéttingsfast um ökklann
að það rennur upp fyrir þér hvert og hvemig þú verður
fyrstur og í sömu andrá og vagninn rykkir í og þú
missir jafnvægið minnistu þess að leiðin að næstu stöð
er nokkuð löng og þú veist fyrir víst að enginn mun
gera viðvart því ekki einu sinni þú sjálfur myndir
trúa eigin augum ef þú sæir til þín
22
TMM 1990:1
J