Tímarit Máls og menningar - 01.03.1990, Síða 52

1937
5. ágúst
í dag ætla ég að byrja á því að halda fyrstu dagbókina.
Það verður gaman að sjá hvað lengi ég hef þolinmæði til þess að segja frá
öllu sem fyrir mig kann að koma.
Það fyrsta sem ég hef að segja er, að það er gott
veður í dag, nú fyrst eftir 9 daga regn, svoleiðis að
aldrei hefur stytt upp. Nú er komin sól og ég er
bráðum hitalaus. Allt fólkið er komið út, ég er ein
inni í stofunni. Emma er farin út með Leó, kannski
þau hafi gengið upp að fossinum, ég ætla að elta þau
í huganum. Ég er viss um að hann minnist á það að
hann kvíði fyrir þegar Emma fer.
Nú vantar klukkuna 10 mínútur í 2. Klukkan tvö kemur þagnartími.
Nú er dagurinn liðinn, og ég er að verða búin að lesa eina ástarsögu-
vitleysuna sem heitir Svipurinn hennar. Það er ekki gáfuleg bók.
í kvöld liggur illa á Emmu. Fólkið er dálítið skrýtið stundum, samt vill
enginn gera illt með stríði. Ég vildi að ég gæti látið allar loftárásir og
kafbátahernað líða undir lok, svo að mínir kæru vinir þyrftu ekki að leggja
svo mikla krafta í erfiðar víggirðingar.
Góða nótt, dagbókin mín.
7. ágúst
Það er komið hádegi, laugardagur.
í næstu viku verð ég komin á fætur. Það er hvassviðri og ætlar að rigna.
Góða veðrið hélst ekki lengi.
Hann Baldvin segir alltaf þegar hann sér mig, „madame“, og brosir alveg
sérstaklega. Hann heldur að mér sé sama þó hann stríði svolítið, ég vildi hann
væri ekki að þessu. Það er af því að ég er einhvern veginn svoleiðis víst,
kannski reigingsleg.
50
TMM 1990:1