Tímarit Máls og menningar - 01.03.1990, Side 99

hljóðfalls hverrar ljóðlínu og stuðlasetning-
arinnar — að því ógleymdu að á sumum
tímum að minnsta kosti var reynt að hafa
vísumar í nokkum veginn reglulegri lengd.
Hljóðfall línanna var það margbreytilegt að
ekki mynduðust neinar endurtekningar sem
gætu skapað sjálfvirkni, og ólíklegt er að
skáldin hafi getað beitt lagboðum til að
móta línumar og tryggja að þær væru réttar.
Þær voru auk þess of stuttar til að gefa
skáldunum mikið svigrúm í impróvisasjón.
Það verður því að teljast í meira lagi ólík-
legt, að nokkurt skáld hafi nokkum tíma
getað spunnið upp eddukvæði í beinum
flutningi.
(Niðurlag í nœsta hefti).
1. Gísli Sigurðsson: „Fordómar fáfræðinnar",
TMM 1988:4, bls. 395^100. Hér á eftir verður
vitnað í þessa grein undir heitinu „ádrepa".
2. Þessar línur voru skrifaðar á útmánuðum 1989,
áður en mér barst í hendur Tímarit Máls og
menningar 1989:2 með grein eftir Bergljótu S.
Kristjánsdóttur, Sverri Tómasson og Örnólf
Thorsson sem nefnist „Steingervíngsháttur'* og
er að verulegu leyti „svar“ við stuttum ritdómi
sem ég skrifaði um útgáfu Svarts á hvítu á Is-
lendinga sögum og þáttum (1987). Svo virðisl,
eftir titlinum að dæma, sem Gísli Sigurðsson sé
farinn að setja nokkur vegvísandi spor í heim
fræðimanna, en hvað það snertir að koma fram
með eitthvað sem geti orðið grundvöllur fyrir
umræðu standa þó lærlingarnir meistaranum
talsvert að baki: þetta „svar“ er hálf dapurlegt
dæmi um eina hlið íslenskra ritdeilna, sem sé
útúrsnúning og hártoganir sem eru einhvers
staðar á ráfi út í bláinn, óravegu frá kjarna
málsins.
3. í greininni „Kveðskapur og kenningasmíð" sem
birtist í Þjóðviljanum 8. október 1988, og vísast
til hennar um fleiri hliðar á þessu máli og um
atriði sem ég hirði ekki um að taka hér upp aftur.
4. Sbr. ágripið af fyrirlestrinum sem er prentað í
Poetry in the Scandinavian Middle Ages. Pre-
prints, Spoleto 1988, bls. 67-68.
5. Jack Goody: The Domestication of the Savage
Mind. Viðkomandi kafli er á bls. 206 í þeirri
frönsku þýðingu sem ég hef undir höndum.
6. Tilvitnanir hér á eftir eru í Albert B. Lord, The
Singer ofTales, Harvard University Press, 1960.
7. Jack Goody, bls. 73.
TMM 1990:1
97