Tímarit Máls og menningar - 01.09.1993, Qupperneq 14

hrifin(n) af bænum við þá fögru
Donau. Hér er náttúrlega mjög mikill
kultur, það er jeg strax búin(n) að sjá
og eitthvað sérlega þítt og fínt yfir
öllu, en samt held jeg að mér falli
Berlín betur í geð. Það er svo hundrað
sinnum stærra og hressilegra yfir
henni, og jeg kann miklu betur við
mataræðið þar en hér, og það hefur
ekki lítið að segja. I þessum mánuði
verður mikil Beethovenshátíð í tilefni
af 100 aðasta dánar ári hans. í júní á að
færa upp þá 9. með einhverjum feiknar
ósköpum 1000 manna kór t.d. og or-
kestrið þar eftir. Það á að ske undir
berum himni á fótboltavelli sem rúmar
um 60 þús áheyrendur, þá verður nú líf
í tuskunum. Nú hreykir Wien sér af
Beethoven og bíður músíkpílagrímum
frá öllum löndum að koma til sín þótt
hún væri búin að gleyma honum þegar
hann dó. Fjarlægðin gerir fjöllin bláog
mennina mikla.
Það væri gaman að fá línu frá þér
þótt ekki væri nema kort eða þá kon-
unni þinni ef þú ert of pennalatur. Jeg
er svo skrambi einn hér, jeg er engum
farin(n) að kynnast. Hefi aðeins komið
til Kinsky, hann og foreldrar hans tóku
ljómandi vel á móti mér og jeg er þar
daglegur gestur. — Jeg er orðin(n)
góður í þýskunni.
En Kinsky hefur svo mikið að gera
þessa daga að undirbúa leiksýningu,
en svo lagast það þegar því er lokið.
Svo er hér 1 íslendingur. Hann les hag-
fræði við háskólann hér. Hann er ágæt-
ur. Von Jaden er ekki í bænum um
þessar mundir en kemur bráðum þá
heimsæki jeg þau hjón, svo kynntist ég
bráðum svenskri stúlku og indverskri,
jeg veit ekki hvort jeg hef nokkuð
gaman af að kynnast þessu fólki. Jeg
bý hjá 2 slóvönskum kerlingum, jeg
held það séu ágætar kerlingar. Þær eru
fátækar og þeim er þægðin að jeg sé
hjá þeim þ.e.a.s. á meðan jeg get borg-
að.
Jæja, jeg er nú búin(n) að rausa all-
mikið. Mig langar til að biðja þig um
eitt: Jeg var búin(n) að færa í tal við
Sigfried eða Jón Rafnsson að prenta
kvæðið mitt sem konan þín á. Þeir tóku
því ekki fjærri, reyndar voru þeir ekki
búnir að sjá það en það er nú sama. Jeg
vil nú biðja þig að minnast á þetta við
þá ákveðið, og biðja þá að selja það á
götunum. Helst þyrfti það að vera fyrir
eða um lokin. Þá vildi ég biðja konuna
þína að ljá handritið til prentunar.
Kvæðið á að heita Grímur í Skél og
höfundurinn Jón úr Flóanum. Hver
veit nema hægt væri að fá aura fyrir
það, og hver veit nema ég geti ein-
hverntíma sent blaðinu þeirra línu.
Jæja, kæri Baldvin minn. Vertu
margblessaður og heilsaðu fyrst og
fremst konunni þinni með hjartans
þakklæti, svo gömlu Múttí, drengjun-
um og öllum í húsinu. Vertu blessaður,
vona að heyra frá ukkur.
Þinn ætíð einl. vin
Jón Pálsson.
Ég minntist hér áður á þann útveg Stein-
dórs heitins Sigurðssonar að snara saman
bæklingum og senda hlaupastráka út á
göturnar til þess að æpa þá upp. Kvæði
það sem Jón minnist á í bréfinu, sem heitir
í frumhandritinu „Landar erlendis“ og
hann gaf móður minni, átti nú líkum þörf-
um að þjóna; snara því á prent, hvort sem
Sigfried Haukur bróðir minn eða Jón
Rafnsson sæju um það, og selja það í
Eyjum á lokadaginn með nýju heiti,
Grímur í Skel eftir Jón úr Flóanum, nom
de plume gistivinar slóvensku kerling-
anna í Wien.
12
TMM 1993:3