Tímarit Máls og menningar - 01.09.1993, Síða 61

Sléttu-Úlfur fór þangað líka og báðir fengu í svanginn. Og
Sléttu-Úlfur rændi þá og Þvotta-Bjöm kjaftaði frá og stakk af
með sinn hluta. Þeir börðu Sléttu-Úlf og hirtu allt af honum og
belgdu upp á honum augun svo hann sá ekki neitt. Hann sneri
heim með ógleði
Sléttu-Úlfur sagði við Þvotta-Bjöm. Varaðu þig þegar þú ferð
út að klandra, við ána em svartar verur sem skjóta fólk. Þær em
auðþekktar þær segja Skítskjót Skítskjót. Sléttu-Úlfur steindi
sig með kolamola og fór að ánni og skaut ör í Þvotta-Bjöm.
Segjandi Skítskjót Skítskjót. Þvotta-Björn kom sárkvalinn
heim. Hvað sagði ég ekki sagði Sléttu-Úlfur, láttu mig hjúkra
þér. Og Sléttu-Úlfur beit í spikið á honum, beit það af. Æi
kveinkaði Þvotta-Bjöm sér Þú meiðir mig. Nei sagði Sléttu-
Úlfur Ég lækna þig, og Sléttu-Úlfur át hann. Sléttu-Úlfur átti
nóg að bíta og brenna
svo fór Sléttu-Úlfur úr einum stað í annan og vissi ekki hvað
hann átti af sér að gera og hann sagði Ég vildi að ég fengi að
berjast við karlinn Kúk. Umsvifalaust tók karlinn Kúkur til við
að berja hann þar til hann missti rænuna. Þegar hann rankaði
við sér lyktaði hann allur af kúk og hann baðaði sig í ánni
ég vildi ég ætti hús úr steini, sagði Sléttu-Úlfur, í því er vörn.
Og hann átti það. Þau komust ekki inn og hann ekki út. Eftir
óratíma varð hann svangur og það var ekkert til að éta. S vo hann
kreisti út úr sér augun og át þau, en hann horaðist og það var
ekkert til að éta svo hann sleit undan sér punginn og át hann
úti vareinhver sem pikkaði og hamraði; þegar Sléttu-Úlfur æpti
kom Kvoðuspætan. Sléttu-Úlfur sagði Segðu brúnspætunni,
bláskjónum og rauðhöfðaspætunni að brjóta upp húsið og það
TMM 1993:3
59