Tímarit Máls og menningar - 01.09.1993, Qupperneq 65

Einn þeirra sagnamanna sem voru í
heiðurssæti á þinginu var Larry nokkur
Bird, hláturmildur og þéttur á velli undir
blárri hafnarboltahúfunni. Hann hafði
verið kallaður til Yukon að segja sögur af
Bróður Jarfa, þeim óþokka af marðarætt
sem er þekktur fyrir allt annað en nær-
gætni og kurteisi við meðbræður sína —
þótt hann hafi unnið góðverk eins og það
að smækka Bróður Skunk úr fílsstærð
niður í það sem hann er í dag, með því að
drepa hann, tæta hann í sundur, og gefa
honum aftur líf í þeirri stærð sem normal
þeffærum stafar ekki voði af. Nema hvað,
Larry Bird menntaði Islendinginn ágæt-
lega í persónugalleríi indíánasagna, og
sagði honum upp og ofan af sléttuúlfinum
sem er jafnvel svakalegri í háttum en þetta
eina dýr sem Larry þóttist fær um að segja
almennilega frá. (Larry Bird trúði undir-
rituðum nefnilega fyrir því að hann kynni
aðeins eina sögu. En þegar viðmælandi
hans ætlaði að fara að skæla yfir þessum
dapurlegu tíðindum, hann vissi fátt sorg-
legra en sagnamann sem kunni eina ein-
ustu sögu, þá fékk hann að vita að þessi
saga af jarfanum væri í tíu hlutum og hver
þeirra tæki rúman mánuð í flutningi. Við
það léttist brún á íslendingnum sem síðan
hefur gælt við þá hugmynd að sjálfsagt sé
engum manni fært að koma frá sér fleiri
sögum en þeirri einu sem hann sér ljóslif-
andi í kringum sig á leiðinni frá vöggu til
grafar — og má þykjast góður ef hann
kemur orðum að henni.)
En þótt engar sögur hafi verið sagðar af
Bróður Sléttuúlfi þessa viku í júlímánuði
í Whitehorse, þá var það að frétta af karl-
inum sem kunni þær, og var of feiminn til
að mæta á þingið, að hann hafði verið til
stórra vandræða í kanadíska ríkisútvarp-
inu. Þangað hafði karl verið dreginn af
fólki sem aðhylltist hin mjúku og mann-
legu gildi til að segja kanadískum börnum
frá sléttuúlfinum, væntanlega svo þau
lærðu að meta menningu frumbyggjanna
— en hún er eins og allir vita barnslega
saklaus. Já, og svo einlæg að þegar karl
var rétt að komast á flug í frásögninni
neyddust útvarpsmenn til að skrúfa niður
í honum og senda út sungnar heilræðavís-
ur það sem eftir lifði barnatímans. Glæpur
karlsins var sá að hann hafði verið trúr
sögupersónu sinni, og þar af leiðandi ekki
komist undan því að brydda upp á ýmsu
af því sem Bróðir Sléttuúlfur skemmtir
sér við, eins og að pissa upp í vindinn, láta
eftir girnd sinni til konu náungans (og
jafnvel náungans sjálfs), að ganga í hægð-
um sínum, og drepa fleiri en hann getur
étið.
En útvarpsþula af vesturíslenskum ætt-
um kvað:
Flá er þér tunga,
hygg eg, að þér fremur myni
ógott um gala;
reiðar eru þér útvörpur
og útvarpar,
hryggur muntu heim fara.
Og þar með var karli og sléttuúlfi vísað
á dyr The Canadian Broadcasting Compa-
ny
***
Þegar undirritaður var kominn heim á
ísakalda landið rataði svo bókin "Shaking
the Pumpkin" upp í hendur hans, en hún
er safn ljóða eftir indíána Norður-Amer-
íku sem bandaríska skáldið Jerome Rot-
TMM 1993:3
63