Tímarit Máls og menningar - 01.09.1993, Blaðsíða 33

Það voru svo margir að skrifa um Napóleón. Það var að bera í
bakkafullan lækinn að skrifa um Napóleón. Og allir mjálmandi um að ég
ætti að þrengja. Ég hafði bara ekki áhuga á því að þrengja. Ég vildi frekar
víkka út.
Þú hefur alveg hætt við Napóleón?
Nei. Ég skrifaði um svipuna.
Svipu? Hvaða svipu?
Svipu Napóleóns. Hún var úr silfri. Sagan segir að hann hafi jafnan
sofið með hana í handarkrikanum.
Og þú skrifaðir um þessa svipu?
Nei, biddu fyrir þér, ekki alla svipuna, ég hafði bara áhuga á hnúðn-
um.
Hnúðnum?
Á svipunni var hnúður. Og það er hann sem er sögufrægur. í hann var
greyptur smaragður. Hann fraus fastur við lófann á Napóleóni, — það
var í Rússlandi, — veturinn ógurlega, þeir þurftu að höggva hann af.
Hvern?
Hnúðinn. Þeir hjuggu hann af skeftinu því smaragðurinn var frosinn
fastur við lófann. Enginn steinn verður jafn kaldur og smaragður.
Og þú skrifaðir um hnúðinn en ekki svipuna?
Hnúðurinn týndist í Rússlandi.
Týndist hnúðurinn í Rússlandi?
Marteinn Marteinsson frá Ekru kinkar kolli þolinmóður. Þrátt fyrir að
hann hefur talað nær samfellt hefur honum lánast að drekka ölið til
dreggja. Hann kinkar vingjamlega kolli til þjónsins sem kemur eins og
hendi sé veifað með annan fant.
Þakka þér fyrir Jens, segir Marteinn Marteinsson frá Ekru.
Mín er ánægjan, segir þjónninn.
Ég er svolítið svangur, segir Marteinn Marteinsson.
Ég á gúllassúpu, segir þjónninn.
Það hljómar vel, segir Marteinn Marteinsson. Vilt þú líka? spyr hann
kurteislega og bendir á mig með löngutöng.
Nei, takk.
Það hefur margt breyst, segir Marteinn Marteinsson. Nú vilja menn
faðma vítt, hugmyndaflug er ekki lengur bannorð. Það eru breyttir tímar
í fræðaheiminum. Menn fúlsa ekki lengur við 2000 síðna ritgerðum.
En hnúðurinn? spyr ég. Hefur hann aldrei fundist?
TMM 1993:3
31