Tímarit Máls og menningar - 01.09.1993, Qupperneq 15

JPÍ „ .
|w /V-A-VM4 --
' H t ___ ft^u
£-f W"Ht/VvM |a<^í /OCVM (yvr^í^. ■
^YjJ mCi^tÆA
/ÍA—r W-MmÍ fx/v. ^Æi^wa ,
t~BWiwtóz3
W-T /t [TMr^
"o^JLSL i/~v'v/w [O/Wr^/íA^1^ ^
$X-w'~- 0-44 í W'A-A-H 4. "|Vvý/íX
C|4 ^£yv-^7 í2^^. W/ |^-W//Líx-uvn ^rí/*^ —
^(U/t-A. (W/ jð-l*V Æt-vn.O'-^wvi ^-*Jt n
'VJLL'' oW (Itm |>4 (^JífífTjLui
^/lO-V^VA' .. . . »_ ( . ,
^ /vW^I^ (WtLvT »4 |U-1<JI. P
Uhm
„í Vín“, segir Halldór í Úngur eg var,
„hafði hann meðal annars ort kvæðið
Grím í Skel og látið prenta, og fjallaði um
ofboðslegan fylliraft og stórkaupmann af
Islandi, sem kunni svo illa mannasiði þeg-
ar til Vínar kom, að hann lenti í áflogum
við vínarbúa bæði hjá Dehmel og Sacher,
þar sem jafnvel veggir og loft eru úr
myndskreyttu gleri; var honum af öðrum
staðnum ekið burt í handjárnum, en úr
hinum í spennitreyju, ef ég man kvæðið
rétt.“ Þetta er allt í anda hinnar hreinu
þjóðsögu, enda var kvæðið ort í Eyjum,
síldarspekúlantinn Grímur í Skel í
London en ekki Vín, og það var ekki hann
sem upphóf nein slagsmál né mölvaði
neitt, heldur skáldið sjálft, Jón úr Flóan-
um, sem lamdi þennan spekúlant af ís-
landi í kássu og stal af honum öllum pen-
ingunum. í nafni réttlætisins, ef ég skil
móralinn rétt:
Það gerði ekki til þótt hann Grímur
gengi frá því sem hann bar
því alt var það stolið frá öðrum
og útsogið hvort eð var.
Með leyfi að segja, af einum ófróðum, þá
er kvæðið jafn langt sem það er mikið
bull, og ef sala þess í slorinu í Eyjum þann
11. maí átti að garantera fjárhag skáldsins
í Wien, þá voru vermenn lakari upp á
póesíuna en ég hef haldið.
En sem ég fer svo óhrósverðugum orð-
um um þennan rímaða langhund, þá ætla
ég að bæta um fyrir mér með því að birta
hér að lokum annað og sannara smákvæði
(sem á sér fallegt lag, líka eftir Jón, þó
aldrei hafi það komizt á nótur), og það
kvæði sem standa mætti sem kvintessens
um líf þessa „experts og virtuose“ fátækt-
arinnar:
Dapurt er að reika
um Dónár fögru borg.
Ó Drottinn minn, hve auraleysið
veldur þungri sorg.
Ætti ég mér fimmkall
hve ógnar yrð’ eg stór,
eflaust miklu miklu stærri
en Norðurlanda-Þór!
Eg vil heldur drekka drekka
bennivín en bjór.
Undarlegur er lífskvarði ungs manns. Mér
fannst Jón Pálsson gamall maður. Núna
hinsvegar, þegar ég lít á ártölin, kemur
mér á óvart að hann var ekki nema tæpra
46 ára stormkvöldið sem hann gekk út frá
okkur í Kirkjutorgi 4 og sást aldrei lifandi
TMM 1993:3
13