Tímarit Máls og menningar - 01.09.1993, Page 16

síðan að neins manns vitni. Næsta dag
fannst lík hans sjórekið úti í Effersey.
Ókunnir gerðu því skóna að hann hefði
séð fyrir þessari hinztu sjóferð sinni sjálf-
ur. Ekkert er þó fjær sanni. Kvöld þetta,
þess 19. janúar 1938, sátu þeir faðir minn
yfir tafli og móðir mín fann í töluboxi sínu
eitthvað á gráa úlsterinn hans. Þá átti hann
heima á Skólavörðustíg 38 en fór heim-
leiðis um klukkan ellefu. En leið slíks
manns er ekki alltaf bein landfræðilega
fremur en í lífinu. Um miðnætti segist
stúlka sem bjó í húsinu á Skólavörðu-
stígnum hafa heyrt mannamál niðri hjá
honum, en hvert ferðir hans hafi síðan
legið eru getgátur einar. Líklegast hefur
þó einhver sem til hans kom eða hann hitti
á leiðinni átt næturlögg um borði í báti,
því niður að höfn hefur leið hans legið. Og
nú er það svo um þær systurnar flóð og
fjöru, eins og allir vita, að þær voru aldrei
hannaðar fyrir reikula fætur neðan úr
pungi og upp á fasta jörð.
Allskonar kvis fór á stúfana í þessum
tíðindalausa bæ. í einum draugasirkus átti
að hafa komið fram gasbindaandi og bor-
ið það upp á nafngreindan mann að sá
hefði myrt Jón Pálsson frá Hlíð. Lengra
hefur súrrealisminn aldrei komizt í
innlendum skáldskap, og það jafnvel ekki
af draugi að vera.
Sá trúi vinur hans, Kristján Jónsson
bankagjaldkeri, tók að sér útförina sem
fór fram frá Fríkirkjunni þann 27. janúar,
og var yfir honum leikið tónverk hans
sjálfs, Andante religioso. Þann dag var
það í fyrsta sinn, svo ég muni, sem ég
fylgdi manni til grafar, og ógnaði mér
gínandi klakahöggsgröfin í Fossvogi.
Hún ber einkennismerkið B 2 - 26.
14
TMM 1993:3