Tímarit Máls og menningar - 01.09.1993, Síða 76

enduróms af föðurnum. Til að flækja mál-
ið enn frekar freistar grúi innflytjenda
þess að læra á þennan lítt skilgreinda ástr-
alska merkingarheim og frumbyggjum er
hálfpartinn þröngvað til þess. En meðan
menningartillag er flokkað eftir þjóðerni,
sem er uppspretta téðs valdahlutfalls milli
herraþjóðar og nýlendu, hljóta Astralar
og margar aðrar þjóðir í sambærilegri
stöðu að eiga við þennan tilvistarvanda að
Aftanmálsgreinar
1. Sbr. Sneja Gunew, „Denaturalizing cultural na-
tionalisms: multicultural readings of ‘Austra-
lia’“ í Nation and Narration, ritstj. Homi K.
Bhabaha, Routledge , 1990, London, bls. 103.
2. A.A. Phillips, The Australian Tradition —
Studies in a Colonial Culture, Cheshire-
Landsdowne, Melbourne og London, 1966,
bls. 112.
3. ,,The Umbrella, the Night World, and the Lon-
ely Moon“, The New York Review of Books, 19.
des. 1991, 44^18, bls. 46. f enskunni er talað
um „mediating context".
4. John McLaren, „Cultural Independence for
Australia: The Need for a National Literature",
Australian Studies, Number 14, okt. 1990, 7-
11, bls. 7.
5. „The Prodigal Son“, hér tekið úr The Oxford
Anthology of Australian Literature, ritstj.
Leonie Kramer og Adrian Mitchell, Oxford
University Press, Melboume, 1985, bls. 336-
339.
6. The Macmillan Anthology of Australian Lite-
rature, ritstj. Ken Goodwin og Alan Lawson,
The Macmillan Company of Australia, Mel-
bourne, 1990, bls. 305.
7. Ástráður Eysteinsson er höfundur orðsins eftir-
lenda. Það vísar að sjálfsögðu til fyrrverandi
nýlendna. Einnig mætti hugsa sér að nota orðið
eftirlönd um þessi nýju þjóðríki.
8. Central Mischief, Ringwood, Viking Books,
1992, bls. 63.
9. Ef það telst ein af forsendum þjóðemisvitundar
að vera innfæddur má segja að skilyrði fyrir
þjóðernisvitund skapist ekki í Ástralíu fyrr en
á seinnihluta 19. aldar. Árið 1871 hafði rétt
rúmlega helmingur íbúa Ástralíu fæðst á Bret-
landi. Árið 1871 höfðu nálega 60% lands-
manna fæðst í áströlsku nýlendunum, 75% árið
1891 og 82% þegar landið hlaut sjálfstæði
1901. Heimild: A Short History of Australia
eftir Manning Clark, Mentor, New York, 1987.
10. Australian Tradition, bls. 53.
11. G.A. Wilkes, „The Eighteen Nineties", tekið
úr bók Grahams Johnstons, Australian Liter-
ary Criticism, Oxford University Press, Mel-
boume, 1962, bls. 39.
12. Vincent Buckley, Essays in Poetry, Mainly
Australian (fyrst útg. 1957), hér tekið úr bók
Johns Dockers (sjá amgr. 13), In a Critical
Condition, bls. 104.
13. In a Critical Condition — Reading Australian
Literature, Penguin Books, Ringwood, 1984.
14. Don Grant, „Australian studies and Australian
identity" í Diversity Itself— Essays in Austra-
lian Arts and Culture, ritstj. Peter Quarter-
maine, University of Exeter, 1986, bls. 79.
15. David Marr, Patrick White —A Life, Random
House Australia, Sydney, 1991, bls. 276.
16. Sbr. Peter Pierce, „Forms of Australian Liter-
ary History", New Literary History ofAustra-
lia, ritst. Laurie Hergenhan, Penguin Books
Australia, Ringwood, 1988, bls. 88.
17. Bill Ashcroft, Gareth Griffiths og Helen Tiffin,
Routledge, London og New York, 1989, bls. 8.
18. Fyrirbærið „Ný dönsk blöð“ er sennilega
ágætt dæmi um eftirlendustefnu á íslandi. Ekki
leikur á tvennu að þessi flóð hafa haft töluverð
áhrif á gildismat þjóðarinnar allt fram á þennan
dag.
19. Hér er einkum stuðst við greinina „Constmct-
ing Australian Subjects: Critics, Writers,
Multicultural Writers" í Essays in Australian
Arts and Culture, ritstj. Peter Quartermaine,
University of Exeter, 1986.
20. „Nice Work If You Can Get It“ í Australian
Book Review, Feb/Mar 1991 no. 128, 22-28.
21. Tekið úr The Macmillan Anthology ofAustra-
lian Literature, ritstj. Ken Goodwin og Alan
Lawson, The Macmillan Company of Austra-
lia, Melbourne, 1990, bls. 305.
74
TMM 1993:3