Dagrenning - 01.12.1956, Síða 40

Sonur höfðingja nokkurs lá fyrir dauð-
anum (Jóh. 4. 46—54). Jesús sagði: „Þér
trúið ekki, nema þér sjáið tákn og stór-
merki.“ En höfðinginn var fús til að
trúa, hvort sem lækningin gerðist smám-
saman eða í einni svipan. Hann tók orð
Krists gild: „Sonur þinn lifir.“ Drengn-
um batnaði ekki samstundis, en hann
fékk heilsu. Hann varð hitalaus á sjö-
undu stundu. Sumir ganga möglunar-
laust undir hvern uppskurðinn eftir
annan, en Jreir missa alla trú, ef Jieir
eru ekki læknaðir á svipstundu með
þessurn hætti.
3. Sumir koma með sjúklinga til Jiess
að sanna hvort trúleysingjar geti læknast.
Vér verðum að muna, að Guð sannar sig
fyrir þeim trúuðu, en ekki hinum van-
trúuðu. Sem dæmi má nefna, að fólk.
hefur komið til vor og sagt: „Hér í ná-
grenninu er kona, sem á mjög bágt.
Sjálf er hún veik í trúnni, en maður
hennar er trúleysingi, og allt nágrenn-
ið hlær að þessum lækningum. En við
lögðum fast að konunni um að leyfa að
þér bæðuð fyrir henni. Ef kraftaverk
skyldi nú gerast, mundi það áreiðan-
lega hafa mikil áhrif hér í byggðarlag-
inu.“
Þetta er versta leiðin, sem hægt er
að velja, til þess að öðlast gjöf Guðs.
Guð er ekkert upp á það kominn, að
sanna sig fyrir trúleysingjum. Hann ger-
ir tákn og stórmerki. Hann mun halda
áfram að gera óteljandi kraftaverk fyr-
ir þá, sem trúa, en fyrir trúleysingja
gerir hann ekkert. Það er aðeins um
tvennt að velja: „að trúa og lifa“ eða
„efast og deyja.“ Jesús hafði gert mikla
hluti í borginni Betsaídu. Þaðan voru
sumir af fremstu lærisveinum hans —
Pétur, Andrés og Filippus. En borgar-
búar höfðu haldið fast við hroka sinn
og trúleysi. Jafnvel í Sódómu og Gó-
morru hefðu menn iðrast, og ennfrem-
ur í Týrus og Sídon, hefðu þeir séð þau
kraftaverk, sem gerðust í Betsaídu. Jesús
kvað upp áfellisdóm yfir borginni fyrir
vantrúna (Matth. 11, 20—24). Og takið
nú vel eftir: Þegar Jesús kom aftur til
Betsaídu, neitaði hann að gera krafta-
verk þar. Blindi maðurinn, sem færður
var til hans, var borinn út fyrir borgina
og fékk lækninguna þar. Og svo mettað
var loftið umhverfis borgina af van-
trúnni, að Kristur þurfti að biðjast fyrir
tvisvar áður en maðurinn varð albata
og sá alla hluti glöggt. Ekki vildi Krist-
ur framkvæma fleira til vitnisburðar í
Betsaídu; reynslutími hennar var lið-
inn (Mark. 8, 22).
4. Sumir treysta óafvitandi dálítið á
eigin verðleika. Vér megurn ekki gleyma
því, að lækningin fæst einungis fvrir
náð Guðs. „Fyrir benjar hans urðum
vér heilir.“ Vér gerum hluti, sem geta
hindrað lækningu vora, og getum einn-
ig gert hluti, sem flýta fyrir því, að vér
fáum lækningu, en vér getum ekkert
gert, sent orsaki Jtað, að vér verðsktdd-
um lækningu. Sumir, sem treysta ef til
vill óafvitandi lítið eitt á eigin verð-
leika, komast inn á lækningaleiðina.
Vér erum ekki læknaðir vegna þess t.
d„ að vér höfum verið trúboðar í 30 ár.
Vér erum ekki læknaðir vegna Jtess að
vér höfum Jtjáðst mikið eða erum komn-
ir að dauða. Oss er ekki heldur líknað
fyrir það, að vér höfum fært miklar
fórnir fyrir málefni Krists. Guð gleymir
að vísu ekki Jtví, sem vér gerum af kær-
leika til hans, en vér verðum að muna,
að frelsun vor og lækning fæst eingöngu
fyrir verk, sem lokið er. Vér höfum enga
aðra verðleika en þá, að vér erum end-
urleyst Guðs börn og þess vegna hæf til
38 DAGRENNING