Dagblaðið Vísir - DV - 24.02.2012, Blaðsíða 36

36 Viðtal 24.–26. febrúar 2012 Helgarblað
V
alhöll er vígi sjálfstæðis-
manna. Falleg bygging og
afgirt. Ef hún væri ekki svo
afgirt væri úr húsinu sýn til
allra átta. Þegar blaðamann
ber að garði er gömul kona á leið þar
inn. Hún á í stökustu vandræðum
með gang og ung kona hleypur við fót
og kemur henni snögglega til aðstoð-
ar. Saman leiðast þær inn í húsið.
Þessi gamla kona gæti átt erindi
á læknastofur sem reknar eru á efstu
hæðum hússins.
Húsið er nefnilega ekki allt und-
irlagt starfsemi flokksins. Hún gæti
líka átt erindi á skrifstofu Sjálfstæð-
isflokksins. Elsta kynslóðin þarf að
miðla visku sinni til hinnar yngri.
Yngri kynslóðin á hins vegar oft þarft
erindi við hina eldri.
Byssuóður Winston og Bjarni Ben
uppi á vegg
Í einni skrifstofu þessa húss bíður for-
svarsmaður yngri kynslóðarinnar,
Davíð Þorláksson. Formaður Sam-
bands ungra sjálfstæðismanna. Ætl-
unin er að ræða um pólitík. Taka púls-
inn á straumum og stefnum þessarar
stærstu ungliðahreyfingar landsins.
Í Sambandi ungra sjálfstæðismanna
eru 13 þúsund ungmenni. Fleiri en
í öllum öðrum ungliðahreyfingum
annarra flokka samanlagt.
Davíð tekur á móti blaðamanni
á skrifstofu sambandsins. Á ein-
um vegg eru tvær myndir. Önnur af
Bjarna Benediktssyni, formanni Sjálf-
stæðisflokksins. Hin er af Winston
Churchill með Thomson-riffil af ár-
gerð 1928 í hönd og glott á vör. Þessi
mynd hefur ekki verið á forsíðu DV,
bendir blaðamaður á til að brjóta ís-
inn. Davíð hlær. Það er þá merkilegt,
segir hann.
Spurður um vopnaðan Churchill
segist hann halda að myndskreyting-
in sé eitthvert grín. „Þessi mynd hef-
ur hangið á veggnum síðan ég kom
hingað fyrst. Enginn veit hver hengdi
hana upp en það var örugglega gert
í gamni. Wins ton var náttúrulega
þekktur fyrir að vilja fara sjálfur vopn-
aður til Normandí og taka þátt í stríð-
inu.“
Í einu horninu er ógrynni af bjór
og svolítið af rauðvíni.
„1. mars nálgast,“ útskýrir Davíð.
„Þann dag halda ungir sjálfstæðis-
menn upp á.
Ég man lítið eftir 1. mars þegar
bjórbanninu var aflétt. Ég er svo ung-
ur,“ segir Davíð. „Ég man þó að allir
drukku Löwenbräu. Hann hefur ver-
ið góður, sá sölumaður,“ segir hann og
brosir.
Fékk skjótan frama
Davíð starfar sem lögfræðingur hjá
Icelandair í dag. Hann er alinn upp á
Akureyri, gekk þar í Menntaskólann
á Akureyri. Fluttist seinna til Reykja-
víkur þar sem hann tók embættispróf
í lögfræði.
Aðspurður segir hann að sig hafi
helst langað til að verða verkfræð-
ingur eða læknir þegar hann var lít-
ill drengur. „Ég var bara svo lélegur
í raungreinum,“ útskýrir hann með
bros á vör. „Það hefði ekki gengið upp.
„Ég fór því í lögfræði, hafði samt eng-
an sérstakan áhuga á því fagi. Námið
hefur hins vegar nýst mér afar vel. Það
er hagnýtt.“
Hann hefur fengið skjótan frama.
Fékk strax stöðu sem aðstoðarkenn-
ari meðan hann var enn í námi og
sinnti verkefnastjórn í Háskólanum í
Reykjavík stuttu eftir útskrift. Þá fékk
hann stöðu lögfræðings í Viðskipta-
ráði fljótlega eftir útskrift og aðeins
27 ára var hann ráðinn sem yfirlög-
fræðingur Aska Capital þar sem hann
starfaði fram yfir hrun, eða til ársins
2009. Í dag er hann yfirlögfræðingur
Icelandair.
Áróðursplaköt í kjallaranum
Áður en málin eru rædd til hlítar
fáum við að skoða okkur um í Val-
höll. Í bókaherberginu svokallaða eru
málverk af fyrrverandi formönnum
flokksins. Allt miðaldra karlar. Þann-
ig er sagan enn sem komið er. Það eru
þó engar bækur í þessu herbergi og
Davíð útskýrir að þær hafi verið færð-
ar til. Við skoðum fundarsalinn sem
er merkilega smár. Það er rétt, seg-
ir Davíð. Það komast oft færri að en
vilja. Við göngum niður stiga og alla
leið niður í kjallara.
Í kjallaranum er frekari aðstaða
sem oft er notuð til skemmtana-
halds. Þar eru græjur og sófar og þar
er stundað félagsstarf, ræður æfð-
ar og já, bjórinn drukkinn. Það sést
hið minnsta á tómum bjórdósum og
kössum í einu horninu.
Hér eru svo gömul áróðurspla-
köt, segir Davíð. Unnin í anda gamals
tíma. „Þarna voruð þið að rísa gegn
kommunum,“ segir ljósmyndarinn
meðan hann tekur myndir af Davíð
fyrir framan plakat sem minnir á að
Sjálfstæðisflokkurinn vinni fyrir kon-
ur og æsku landsins.
Fjöldasöngur ungra sjálfstæð-
ismanna á sambandsþingi þeirra
komst í fréttir nýverið. Söngurinn
þeirra var á þessa leið:
Þegar bláa byltingin hefst
hægri, hægri hallelúja
hægri, hægri hallelúja
hægri, hægri hallelúja
Þegar bláa byltingin hefst
Við setjum vinstri græn á haugana og
kveikjum draslinu í.
„Ég hef aldrei haft gaman af þessu,
finnst svona fjöldasöngur leiðinlegur,“
segir Davíð. „En í sjálfu sér má segja
að þetta sé einkasamkvæmi og ekki
meiðandi því það er enginn vinstri-
grænn á samkundunni sem þarf að
hlýða á þetta. Þetta er þýðing á lagi
sem ungir íhaldsmenn hafa sung-
ið í Bretlandi. Sú sama þýðing hef-
ur reyndar verið flutt á samkomu
ungliðahreyfingar fjórflokkanna. Þá
hlógu ungliðar vinstrigrænna bara að
þessu. Enda er þetta tómt grín.“
Halda flokknum á tánum
Frelsishugsjónin er það sem heillar
Davíð helst í pólitík. Það er hún sem
gerir það þess virði að helga líf sitt
stjórnmálum. „Það sem heillar mig
við pólitík er þessi frelsishugsjón.
Ég sé enga ástæðu til þess að skipta
mér af lífi annars fólks og að sama
skapi ætlast ég til þess að fólk sé ekki
að skipta sér af mér. Það er það sem
heillar mig og það er hugsjón sem
við deilum með Sjálfstæðisflokknum.
En við viljum kannski ganga lengra
í þessa frjálsræðisátt en hann. Við
reynum að halda honum á tánum
hvað það varðar. Við reynum að koma
með einhverja frjálshyggju strauma
því Sjálfstæðisflokkurinn skilgrein-
ir sig ekki sem frjálshyggjuflokk. Í
flokknum er að finna sjálfstæðismenn
frá örgustu íhaldsmönnum á miðj-
una og til frjálshyggju. Við minnum
á frjálsræði fólksins, að það sé ekki
verið að skipta sér af fullorðnu fólki,
af hvaða kyni menn þurfa að vera til
að gifta sig, hvenær og hvar það má
kaupa áfengi, við viljum að fólk fái að
ráða sér sem mest sjálft.“
Standa vörð um velferðarkerfið
Davíð segir það mikla mýtu að sjálf-
stæðismenn láti sig ekki varða hinn
minnsta bróður. SUS birti harðorða
ályktun stuttu fyrir áramót um nið-
urskurð á Landspítalanum á meðan
framlög til Sinfóníu hljómsveitar Ís-
lands voru aukin. „Velferðarkerfið er
ein af grunnskyldum ríkisins. Við vilj-
um að vísu að einkaaðilar fái að taka
meiri þátt í rekstri stofnananna. Við
erum ekki að leggja til að fólk borgi
fyrir velferðarþjónustu, við erum að-
eins að leggja til að kostir einkarekst-
urs séu nýttir við rekstur á heilbrigð-
isstofnunum eins og er búið að gera
áratugum saman. Grund er eitt dæmi
og Hrafnista. Þetta eru allt heilbrigð-
isstofnanir reknar af einkaaðilum.
Það eru mikil fjárútlát frá ríkinu til
menningarmála meðan skorið er nið-
ur í velferðarkerfinu. Þetta á við um
fjáraustur í Hörpuna og aukin fjár-
framlög til Sinfóníuhljómsveitarinn-
ar meðan fjárframlög eru dregin sam-
an til Landspítalans. Ég held að þetta
sýni fram á að það er svolítil mýta að
það séu vinstrimenn sem vilji góð vel-
ferðarkerfi.“
Segir Vafningsmálið umdeilt
Um formann flokksins, Bjarna Bene-
diktsson, hefur verið fjallað á síðum
DV og nýverið í Kastljósi. Meðal ann-
ars í tengslum við Vafningsmálið svo-
nefnda. Davíð ver frelsi fjölmiðla en
gagnrýnir fréttaflutninginn á sama
tíma.
„Frelsi fjölmiðla er mikil vægt og
þeir eiga að fjalla um það sem þeim
sýnist. Ég get aðeins svarað fyrir sjálf-
an mig þegar ég er spurður hvað mér
finnst um Vafningsmálið og frétta-
flutning af því. Ef þeir vilja fjalla 450
sinnum á tveimur árum um sama
manninn án þess að það sé eitthvað
nýtt í þeirri umfjöllun þá er mönnum
frjálst að gera það en menn verða þá
líka að vera móttækilegir fyrir gagn-
rýni.“
Hann segir málið einfalt og ekkert
ámælisvert við gjörninga formanns-
ins.
„Þetta er eitthvert félag sem ætt-
ingjar formannsins eru í forsvari fyr-
ir. Þeir þurfa að framlengja lán og til
þess þarf að leggja fram einhverja
tryggingu og til þess þarf undirritun
þessara manna. Þeir komast ekki til
að skrifa undir þannig að þeir gefa
frænda sínum, lögmanninum Bjarna
Ben, umboð til að skrifa undir það.
Það hefur ekki komið fram neitt um
það í neinum af þessum fréttum en
að þetta sé allt og sumt. Það er ekkert
sem bendir til þess að það sé á nokk-
urn hátt ámælisvert. Bjarni er bara
maður að skrifa undir skjöl fyrir hönd
ættingja sinna. Það er ekkert sem
bendir til þess að það hafi verið gert
með óeðlilegum hætti.
Þáttur bankamanna sem eru
ákærðir vegna lánveitinga til félagsins
er ótengdur Bjarna. Þeir veittu lán sem
er ekki í samræmi við þessar reglur.
Þegar ég tek bílalán eða húsnæð-
islán þá er það ekki á minni ábyrgð
hvort þjónustufulltrúinn sem afgreið-
ir lánið fer eftir lánareglunum eða
ekki. Það er engin leið að vita slíkt.
Ábyrgðin er alltaf á bankanum að fara
að reglum. Bjarni kemur aðeins að því
að leggja fram veðið og eins og ég get
ekki sagt nógu oft: Það er ekki ámæl-
isvert.“ n
Davíð Þorláksson er formaður Sambands ungra
sjálfstæðismanna. Kristjana Guðbrandsdóttir
heimsótti Davíð í Valhöll og ræddi við hann um
skjótan frama, bjórdrykkju, frelsishugsjónina og
skoðun hans á Vafningsmáli formannsins, Bjarna
Benediktssonar.
Davíð í Valhöll
Kristjana Guðbrandsdóttir
kristjana@dv.is
Viðtal
Frelsishugsjónin heillar „Það sem heillar mig við pólitík er þessi frelsishugsjón. Ég sé enga ástæðu til þess að skipta mér af lífi annars fólks
og að sama skapi ætlast ég til þess að fólk sé ekki að skipta sér af mér,“ segir Davíð Þorláksson, formaður Sambands ungra sjálfstæðismanna.
„Frelsi
fjölmiðla
er mikilvægt
og þeir eiga að
fjalla um það
sem þeim sýnist
„… ekki meiðandi
því það er
enginn vinstrigrænn
á samkundunni.