Dagblaðið Vísir - DV - 24.02.2012, Blaðsíða 49
Viðtal 49Helgarblað 24.–26. febrúar 2012
mínu einkalífi fyrir mig enda
höfðum við verið saman í sex
ár þegar það birtist frétt um að
ég hefði frumsýnt nýja kærast-
ann á Grímunni,“ segir hún en
bætir aðspurð við að hún sé
ekki viðkvæm fyrir slíku. „Þetta
er bara partur af því að taka sig
ekki of alvarlega. Svona frétt er
ekki endir alheimsins. Maður
verður að setja hlutina í stærra
samhengi,“ segir hún og bætir
aðspurð við að hún hafi aldrei
séð eftir því að hafa valið sér
þennan starfsframa. „Það er nú
bara fyndið að tala um frægð á
Íslandi. Við erum bara 300 þús-
und sem er eins og að búa í litlu
þorpi þar sem allir heilsa þér.
Ég er dugleg að ferðast sem ger-
ir það að verkum að manni þyk-
ir enn vænna um Ísland en ella.
Við erum öll skyld, þetta eru allt
frænkur mínar og frændur.“
Ekki fyllibyttu
Aðspurð segir hún eflaust eitt-
hvað til í því að karlmenn séu
hræddir við hana. „Ég held
samt ekki. Allavega minna í dag
af því að ég er orðin dömulegri.
Ég er samt svo sátt við það hver
ég er með öllum mínum kost-
um og göllum. Ég kvarta ekki.
Karlmenn eru mjög almenni-
legir við mig,“ segir hún bros-
andi og bætir aðspurð við að
þeir þurfti að vera skemmtileg-
ir til að vekja hjá henni áhuga.
„Ég er svo sem ekki með neinar
fyrirfram ákveðnar kröfur. Jú, ég
nenni ekki að deita fyllibyttu.
Það er á hreinu. Hann þarf að
vera í jákvæðum gír eins og
ég. Það er allt og sumt. Útlit og
fyrri störf skipta ekki jafn miklu
máli. Heilbrigði skiptir mestu
og þá aðallega þetta andlega.“
Meðfram gríninu hefur
Helga leikið mikið fyrir börn.
Hún leikur Lóu í Söngvaborg
og hefur átt karaktera í Stund-
inni okkar í fjölda mörg ár. Hún
segir það öðruvísi að leika fyrir
börn en fullorðna áhorfendur.
„Þú þarft að setja þig í samband
við barnið í sjálfum þér og vera
hreinn og beinn. Sjálf er ég mik-
ið barn í hjarta og mjög barns-
leg og það er mér því mjög eðl-
islægt að leika tíu ára barn,“
segir hún og bætir aðspurð við
að hún sé mikil barnagæla.
„Þótt ég sé barnlaus er ég um-
vafin börnum. Ég á tvær guð-
dætur og systurdóttur sem ég
er í miklum samskiptum við og
er með herbergi hér heima fyrir
þær til að koma og gista. Barn-
eignir voru á döfinni þegar ég
var í sambandi en maður ræður
ekki lífinu. Það er nú bara svo-
leiðis. Ég hef misst fóstur og er
líklega orðin of gömul enda hef
ég aldrei verið æst í að verða
einstæð móðir. Mitt mottó er;
„if you can’t get the one you
love, love the one you’re with“.
Það er ekkert flókið.“
Með kirkjugarð í maganum
Andleg málefni eru Helgu
afar hugleikin en hún hugs-
ar bæði vel um líkama og sál.
Hún hefur verið grænmet-
isæta í meira en áratug og
reynir að forðast hvítt hveiti
og sykur. Hún segir margar
ástæður liggja að baki þess-
ari ákvörðun. „Ég er mjög
oft spurð af hverju ég sé að
þessu. Sérstaklega þegar ég
er að veislustýra um helgar en
það veitir bara skemmtilega
æfingu í æðruleysi. Ástæðan
er margþætt, bæði heilsufars-
leg, andleg og líkamleg sem
og af dýraverndunarsjónar-
miðum. Mér líður betur fyr-
ir vikið. Það er ekki hægt að
líkja því saman,“ segir hún og
bætir við að hana langi aldrei
í kjöt.
„Ég var að velja mér álegg
í búð og slysaðist til að lesa
innihaldslýsinguna og þá var
það búið. Seinna, þegar ég
var að hugleiða, fór sá sem
leiddi hugleiðsluna að tala um
karma lögmálið. Hann spurði
mig hvernig mér liði í kirkju-
garði og svo hvernig mér fynd-
ist að vera með kirkjugarð í
maganum. Þá gerðist eitthvað
innra með mér. Mér er alveg
nákvæmlega sama hvað aðr-
ir gera. Ef þú vilt borða kjöt er
það vegna þess að líkami þinn
kallar á það. Minn líkami kall-
ar ekki á þetta og þar við situr.
Þetta er ekkert merkilegra eða
flóknara en það. Ég dæmi ekki
aðra, það er langt því frá. Fólk
má borða það sem það vill fyr-
ir mér.“
Baráttan við fíknina
Helga hefur áður viðurkennt
að hafa barist við matar- og
kaupfíkn. Hún er einnig hætt
að drekka áfengi en seg-
ir drykkjuna ekki hafa ver-
ið vandamál. „Ég hætti áður
en hún varð að vandamáli.
Ég fór ekki í meðferð. Ég
hætti bara af því að mér lík-
aði ekki hvernig ég var far-
in að drekka. Þetta er eins
og með kjötið – farið,“ seg-
ir hún og bætir við að líklega
sé fíknargenið sterkt í henni.
„Ætli við séum ekki flest með
þetta fíknargen? Annars fók-
usa ég ekki á fíkn heldur það
að vera í sambandi við sjálfa
mig. Það er allt í lagi að vera
tómur að innan ef maður get-
ur fyllt það af ljósi og kærleik.
Hér áður fyrr var mun meiri
spenna og óróleiki í mér. Ég er
í miklu betra jafnvægi í dag,“
segir hún og bætir við að hún
hafi eflaust huggað sig með
mat á einhverjum tímabilum.
„Við höfum öll einhvers kon-
ar fíknarkviku sem við fyllum
upp í í von um að deyfa til-
finningar okkar. Þar hef ég
verið og held að 90 prósent
af fólki í hinu vestræna sam-
félagi sé að reyna að forðast
tilfinningar með sínu neyslu-
brjálæði. Ég hef grínast með
þessar fíkn mína í gegnum
tíðina því þetta er eitthvað
sem ég hef unnið í,“ segir hún
og bætir við að í miðri súp-
unni sé erfiðara að grínast
með hlutina en þegar maður
er kominn af stað í bata. „Þótt
ég sé mikil pjattrófa þá nota
ég ekki kreditkortin eins og
brálæðingur eins og áður fyrr.
Ég eyddi um efni fram og eins
og með svo marga aðra með-
virka einstaklinga treysti ég oft
fólki sem reyndist ekki trausts-
ins vert,“ segir hún og bætir við
að hún hafi skrifað upp á lán
fyrir vinkonu sína. „Það voru
mín mistök. Hún neyddi mig
ekki til að skrifa upp á en ég
endaði með að þurfa að borga
lánið. Þetta er eitthvað sem við
Íslendingar vorum gjörn á, að
treysta fólki sem svo reyndist
ekki traustsins vert. Við vor-
um meðvirk. Og erum kannski
enn en núna er tækifæri til
skoðunar,“ segir hún og bætir
við að líklega séu flestir ennþá
að meðtaka það hrun sem
varð í samfélaginu. „Við erum
að biðja um ytri breytingar en
verðum að muna að breyting-
arnar byrja innra með okkur –
það hvernig við dílum við okk-
ur sjálf og umhverfi okkar.“
Guð er ást
Helga er trúuð en sína trú
byggir hún á barnatrúnni sem
amma hennar á Hellis sandi gaf
henni. „Ég hef alltaf verið spír-
itisti. Hvorki mamma né pabbi
voru trúuð en amma mín var
það. Svo kom í ljós að ég ekki
kirkjurækin. Ég trúi á guð en
ekki endilega einhver ákveðin
trúarbrögð. Með fullri virðingu
fyrir þeim. Að mínu mati er lyk-
illinn að okkar velferð sá að við
sameinumst og lítum á okkur
sem eitt. Þegar ég er að hug-
leiða erlendis er mér mikilvægt
að vera í hópi þar sem allir kyn-
þættir og trúarbrögð samein-
ast,“ segir hún og bætir við að
hún sé bjartsýn á framtíðina.
„Það er svo mikilvægt að gefa
jákvæðni frá sér. Við verðum að
hafa trú á því góða og setja fók-
usinn á ástina og allt það sem
sameinar okkur. Fyrir mér er
guð ást og ekki rómantísk ást
heldur kærleikur.“
Þegar hún er spurð um
áhugamálin nefnir hún and-
legu málefnin. „Ég er húmor-
isti. Það er stutt í léttleikann
og ég vil umgangast fólk sem
tekur sig ekki of hátíðlega. Ég
elska líka ferðalög og hesta en
hestamennskan hefur legið í
dvala síðan ég skildi. Það var
eitthvað sem við gerðum sam-
an. Ég veit samt að hestarnir
eiga eftir að koma aftur. Innri
friður gerir mig hamingju-
sama. Þessi innri friðsæld.
Ef við höfum hana verður
allt skemmtilegt, líka að ryk-
suga. Með tengingu við ástina
í brjóstinu erum við tilbúin til
að takast á við allt.“
„Barneignir voru á
döfinni þegar ég
var í sambandi en maður
ræður ekki lífinu. Það er nú
bara svoleiðis.
Daðrari Helga segist vera mikill daðrari en þvertekur fyrir að hún sé einhver
sérfræðingur. Hún segir karlmenn ekki hræðast sig þótt þeir hafi kannski gert
það hér áður fyrr. MYND: SiGtrYGGur Ari