Glóðafeykir - 01.04.1984, Qupperneq 29

GLÓÐAFEYKIR
29
Þær lagði nefndin fyrir stjómarfund í mars 1946 og voru í fímm liðum.
Einn liðurinn hljóðaði svo: „Að komið verði á stofn fatagerðar- og
leðurvöruverkstæði og prjónastofu.” Lagði nefndin til að hafin yrði
framkvæmd allra þessara fimm atriða þegar á árinu; þar var enginn
bilbugur. En á sama fundi var Ásgrímur klæðskerameistari einnig
staddur. „Skýrði hann frá því, að gefnu tilefni, að saumastúlkur á
saumastofunni væru ófáanlegar til að fallast á að sleppa vinnu um
skemmri tíma en 5 mánuði og vildu auk þess ekki lofa að koma aftur
að þeim tíma liðnum.
Var stjómin á einu máli um, að ógerlegt væri að láta stúlkurnar fara
undir þeim kringumstæðum, og bæri því að láta saumastofuna halda
áfram í sama horfi og að undanförnu.”
Það er ekki bjartsýnistónn sem sleginn er í þessum orðum. En
augljóst er hve mjög stjórnarmönnum var í mun að saumastofan
starfaði. Hvorttveggja var að hún bætti úr erfiðu atvinnuástandi á
Króknum þessi ár og greinileg þörfm á slíkri þjónustu. En lítið
kaupsvæði, einhæf framleiðsla og erfiðleikar í efnisútvegun voru
Þrándur í Götu eðlilegrar starfsemi. Ekkert af þessu varð þó til að
klára stofuna, þar kom annað til.
Næstu árin var hljótt um saumastofuna. Starfsvið hennar breyttist
lítið sem ekkert, haldið áfram að sauma sparifötin á Skagfirðinga:
jakka, buxur og vesti á karla og dragtir á konur. Leið svo fram til vors
1951. Þá gekk Ásgrímur á fund stjórnar og tjáði efiðleika á að reka
stofuna yfir sumarið sakir efnisskorts, taldi hinsvegar, að „aftur myndi
skapast möguleikar fyrir rekstri hennar í haust.” Það beið þó haustsins
að ákvörðun yrði tekin. Var Ásgrímur þá enn kallaður á fund stjórnar
til skrafs og ráðagerða um framtíð stofunnar. Svo segir í fundargerð: „Er
rekstur hennar mjög erfiður þar sem mikið berst að af tilbúnum fötum.
Var rætt um málið og í því sambandi minnst á, hvort rétt sé og
tiltækilegt að taka upp saum á vinnufötum og skyrtum. Töldu menn
rétt að athuga þá leið.”
Það var auðvitað að ekki dugði að keppa við verksmiðjufram-
leiðsluna og raunar hæpið að dugað hefði stofunni að byrja
vinnufatagerð nema skipta um vélar. Enda var það ekki gert. Síðan
segir áfram í fundargerðinni: „Þar sem mjög er óvíst um afkomu
saumastofunnar á næsta ári og samkvæmt áliti framkvæmdastjóra og
Ásgríms Sveinssonar í þessu máli samþykkir stjórnin að segja
saumastúlkunum upp kauptryggingu frá 1. febrúar aðtelja. Hinsvegar
telur stjórnin sjálfsagt að stúlkurnar starfí áfram á saumastofunni,