Glóðafeykir - 01.04.1984, Page 34

34
GLÓÐAFEYKIR
Fótum spyrna fast á storðu
flytja björg á sýslufund.
Forsetinn þó enga orðu
á mig setur hýr í lund.
Skrifarinn er skjöldungsmaki
skjótráður og hjálparfús,
veitti hjálp með bróðurbaki
við böksuðum selnum inn í hús.
Þar skal enginn svangur sitja
selspik er hjá hvers manns stól
þurftarmatbjörg þeir sem flytja
þeir eiga skilið hvers manns hól.
Fljartkær vinur hýr á fundi
hjálp og gjöf ég þakka vel.
Ljóðin snjöll, frá hal og hrundi
hljómi nú um fagrahvel.
Myndina frá örfa ölli
öfunduðu bragnar mig.
Dýran ramma af glæstu gulli
gjöra skal um hana og þig.
Til endurgjalds sendi sekrateri þetta til Jóns:
Jóni, Jóni, ég vil kveða þakkarljóð.
Ljóni, ljóni, líkist þessi kempan góð.
Dóni, dóni, dirFist enginn kalla hann.
Þjóni, þjóni, þjóðin einatt Bakkamann.
Dvelur, dvelur drengilega meðal vor.
Velur, velur, vits og þroska göfug spor.
Gelur, gelur, gróttasönginn endalaust.
Selur, selur sendist honum vor og haust.
Eitt sinn barst i tal hve Jón bæri ellina vel, og væri fjörugur, og ekki
örgrannt um að hann hýrnaði vel við, ef hann sæi laglega stúlku. Um
það orti sekraterinn: