Glóðafeykir - 01.04.1984, Síða 47

GLÓÐAFEYKIR
47
stöðum hér um slóðir, nam og á þeim árum járnsmíði hjá Sölva
Jónssyni járnsmið á Sauðárkróki, en lauk eigi prófi í þeirri iðn.
Björn kvæntist Ingibjörgu Jósafatsdóttur
síðast bónda á Syðri-Hofdölum Guðmunds-
sonar og konu hans Margrétar Ólafsdóttur.
Var Ingibjörg alsystir Sigurlaugar, (sjá
Glóðafeyki 1973, 14. h. bls. 69.), og þeirra
mörgu systkina, sem nú eru flest látin. Fyrstu
árin voru ungu hjónin til heimilis á
Hofdölum en árið 1919 reistu þau bú í
Hátúni á Langholti og bjuggu þar 2 ár, en
slepptu þá búi og fóru í húsmennsku að
Glaumbæ, hófu aftur búskap 1922 og þá á
Breiðstöðum í Gönguskörðum, en bjuggu
þar aðeins eitt ár, reistu nýbýlið Sanda á
framanverðri Borgareyju í Rípurhreppi 1923 og bjuggu þar til 1926, en
brugðu þá búi og fóru í húsmennsku að Hellulandi. Eigi bjuggu aðrir
eftir þau hjón á Söndum. Skammt varð í dvöl þeirra á Hellulandi,
fluttu þau brátt til Sauðárkróks og áttu þar heima æ síðan.
Björn missti konu sína í ársbyrjun 1938. Börn þeirra eru þrjú:
Hafsteinn, hinn þjóðkunni miðill, Reykjavík, Valgarður Einar,
bifvélavirki hjá K.S. á Sauðárkróki og Guðrún, húsfreyja á Akureyri.
Öll eru börnin vel gerð og myndarleg. „Með Birni hefur dvalist í mörg
ár og allt loka Ingibjörg Sigvaldadóttir og átti hann með henni einn
son, Oskar Braga, sem nú er látinn.” (Sr. G.G.).
Björn Skúlason var fæddur í fátækt og fátækur var hann fram eftir
ævi. Hann var ekki hjónabandsbarn og mun lítið hafa af föður sínum
haft að segja. Hann vann fjölda ára hjá Vegagerð ríkisins og stjórnaði
veghefli. Hann var einstakur hagleiksmaður við hvað sem fékkst.
Honum lá allt í augum uppi, það er vélar alls konar áhrærði og var einn
af hinum fyrstu hér um slóðir, er tóku bílstjórapróf. Hann var fljótur
að sjá og finna kosti og galla hesta. Fullyrða má, að hann hafí verið
einn af allra lagnustu og bestu hestamönnum í Skagafirði um sína
daga. Björn var einn af stofnendum hestamannafélagsins Léttfeta á
Sauðárkróki. Hann lærði vönun hesta hjá dýralækni, stundaði lengi og
heppnaðist jafnan með ágætum.
Björn Skúlason var lágvaxinn maður en þrekvaxinn, átakasnarpur,
hraustur og harðfengur og eigi alltaf fyrirlátssamur framan af árum.
Hann var bráðvel gefinn, glaðlyndur og eigi vílsamur, skemmtilegur í
Björn Skútason