Glóðafeykir - 01.04.1984, Síða 69

GLÓÐAFEYKIR
69
gæddur mikilli hagleiksgáfu. Mátti svo kalla, að hvaðeina léki í
höndum hans. Um tvítugsaldur fór hann til Reykjavíkur og hóf smíðar
hjá Birni Rögnvaldssyni húsasmíðameistara frá Gröf á Höfðaströnd,
er lengi hafði umsjón og eftirlit með byggingum hins opinbera. Arið
1941 hóf Jón vinnu við vitabyggingar hjá Sigurði verkstjóra
Péturssyni, er síðar varð tengdafaðir hans. Sú vinna fór mestmegnis
fram að sumrinu, en að vetrinum vann hann hjá Birni Rögnvaldssyni
þessi árin.
Árið 1949 kvæntist Jón Helgu Sigurðardóttur verkstjóra Péturs-
sonar og seinni konu hans Margrétar Björnsdóttur; var Helga alsystir
Halldórs skipstjóra Sigurðssonar, (sjá Glóðaf. 1974, r5. h. bls. 78).
Settust þau að á Sauðárkróki, ungu hjónin, og þar stóð heimili þeirra
meðan Jóni entist aldur. Gerðist hann verkstjóri við Sauðár-
krókshöfn, vann síðan hjá Vita- og hafnarmálastjórninni víðs vegar
um land allt til 1968 - og þó með nokkrum hléum. Hann var afburða
duglegur, þegar gekk að verki, og fjölhæfur verkmaður að sama skapi:
smiður á tré og járn og múrari ágætur. Síðustu árin hafði hann umsjón
með Hegranesvita, vann auk þess við smíðar o.fl. og hlífði sér hvergi,
enda þótt heilsa væri tekin að bila mjög um aldur fram, lifði og frekar
óreglusömu lífí, einkum er á leið.
Börn þeirra eru tvö: Sigurbjörg húsfreyja og kennari á Hólmavík og
Sigurður húsasmiður í Reykjavík.
Jón í Nesi - en svo var hann oftast kallaður hér heima fyrir - var hár
maður, grannvaxinn og grannholda, hreystimenni og harðtækur.
Hann var myndarmaður, eðlisgreindur, tilfínninganæmur og
hjartahlýr, barngóður, manna greiðviknastur og vildi hvers manns
vanda leysa, ef tök voru á. Geðstór var hann og gallamaður nokkur
sem fleiri, meiri vinur Bakkusar kóngs en sjálfum var hollt.
Adolf Björnsson, rafveitustjóri á Sauðárkróki, lést 3. febrúar 1976.
Hann var fæddur í Vestmannaeyjum 28. febrúar 1916, sonur Björns
bátsformanns þar Erlendssonar og konu hans Stefaníu Jóhanns-
dóttur.
Adolf ólst upp með foreldrum sínum. Stundaði nám í Iðnskólanum í
Reykjavík og lauk prófí þaðan 1937, tók sveinspróf í rafvirkjun 1939,
löggiltur rafvirkjameistari 1945, háspennupróf sama ár, fær þá
einnig leyfísbréf til háspennuvirkjunar. Á árunum 1938 - 1949 vann
hann sem sveinn og síðan rafvirkjameistari í Reykjavík fyrst og fremst,
en einnig við Skeiðsfoss í Fljótum um hríð svo og á Siglufirði. Árið