Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1967, Side 34

32
MÚLAÞING
ið talinn og mjög óglöggur á íé, þekkti rétt markið sitt. Þegar rétt-
að var stóð hann jafnan í dyrum. Hann hirti lömbin venjulega sjálf-
ur og gaf víst heldur knappt og beitti ef hægt var. En Stefán bróð-
ir hans sem bjó á neðri bænurn ól sín lömb og; beitti ekki fyrr en
á útmánuðum. Var þá venja þeirra að reka gemlingana saman til
beitar. Gemlingar Stefáns rifu sig þá fram úr hópnum flaksandi í
ullinni og dönsuðu af leik og sæld, en gemlingar Guðmundar fóru
sér hægt og rólega og drógust aftur úr. Sagði Guðmundur að þetta
væri nú ofdan að eyða heyjum svona að óþörfu. Hann var víst
ánægður ef þeir voru vel rólfærir og lifðu. Sumarið 1835 var gras-
leysi rnikið. Þorvaldur Thoroddsen segir í Árferði á ísl. að þá hafi
verið grasleysi um allt land. Var þá varla slægjublettur til í öllum
Starmýrarengjum en fitjungsbakkarnir meðfram flóðkílunum voru
aftur vel sprottnir og hafði Guðmundur þaðan mestan sinn hey-
feng um sumarið. A þessum flóðbökkum gekk þá ekki fénaður á
sumrin eins og seinna varð eftir að fráfærur Iögðust niður. En erf-
itl var að þurrka þetta hey, en gott fóður ef það verkaðist vel.
ÝMSAR SAGNIR AF GUÐMUNDI
Mikil umferð var á Starmýri fyrrum á meðan öll Austur-Skafta-
fellssýsla sótti verzlun á Djúpavog. Mátti þá heita að stöðugur
straumur væri á lestum fram og til baka bæði vor og haust. Star-
mýri er næsti bær við Lónsheiði að austan og oftast farið meðfram
túninu. Einnig var hægt að fara Skörðin, en hin leiðin oftast far-
in, þá áð, en gist á haustferðum. Frá Djúpavogi að Starmýri eru
u. þ. b. 40 km, en það þótti nógur áfangi á dag með burð. Aðallega
var áð eða gist hjá Guðmundi. Það sagði Kristín Jónsdóttir frá
Hnaukum að Ragnheiður seinni kona Guðmundar hefði sagt sér
að komið hefði það fyrir á lestum að suðan á katlinum hefði aldrei
dvínað allan daginn því þegar einir fóru út komu aðrir inn.
Sagt var að Guðmundur hefði verið mörgum Skaftfellingum
hjálpsamur á margan hátt ekki síður en sínum eigin sveitungum.
Það heyrði ég haft eftir Björgu frænku hans að mjölvöru hefði
hann oft látið til manna á útmánuðum og vorin þegar matarskort-
ur var orðinn hjá mönnum heima fyrir og ekkert að fá í verzlun,
en það hefði hann aftur fengið greitt með kindum.