Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1967, Side 37

MÚLAÞING
35
á fjöruna. Er á daginn leiS gáfu þeir gætur aS er maSurinn færi
aftur um og undir kvöld kom hann og stefndi sömu leiS til baka.
Þeir gengu þá í veg fyrir hann og spurSu frétta af fjörunni hvort
nokkuS væri rekiS. MaSurinn var heldur fátalaSur og vildi sjálf-
sagt sem fæst segja þeim enda lítil vinsemd á milli heimilanna. Samt
höfSu þeir þaS upp úr honum aS eitthvert hrúgald eSa flykki hefSi
veriS aS veltast í brimgarSinum. AS þeim fréttum fengnum kvöddu
þeir manninn og tygjuSu sig í fjöruferS meS þann mannafla og
útbúnaS sem þeir gátu til tínt, ef hér væri um hval aS ræSa og hægt
aS koma í hann festum svo aS hann tapaSist ekki aftur. Þegar á
fjöruna kom var þar hvalur og orSinn landfastur. Þetta var steypi-
reySur. Um nóttina voru þeir yfir hvalnum. AS morgni kom svo
Hofsprestur ásamt fleirum og nú flaug hvalsagan. Kom margt manna
bæSi aS austan og sunnan yfir LónsheiSi. Hofsprestur átti þessa
fjöru eSa hún var honum helguS en þeir bræSur fengu bjarglaun.
Minnir mig vera sagt aS þeir hefSu fengiS þriSjung af hvalnum.
Allt gekk þetta ágreiningslaust á milli prests og þeirra bræSra. Og
nú rættist spá Stefáns aS hann kviSi engu meS matbjörg.
DEILA HOFSPRESTA OG STARMÝRARBRÆÐRA
ÚT AF FJÖRUMÖRKUM
Þess mun vera getiS í gömlum máldögum aS Starmýri ætti fjör-
ur austur aS Markskeri sem er upp úr sandinum nokkru fyrir aust-
an eyjar þær sem Óseyjar heita, en er GuSmundur kom í Starmýri
voru fjörumörk viS eystra horn þeirra. Hafa því fjörumörk þessi
breytzt frá því sem áSur var og áSurgreindur máldagi greinir frá.
Einnig er þar sagt aS Starmýri eigi selveiSi alla viS Marksker í
miSjum ós og hefur þá ós falliS þar út úr ÁlftafirSinum. En hvenær
og hvernig Hofskirkja hefur eignazt þetta fjöruítak er mér ókunn-
ugt. Á fyrrgreindan máldaga munu þeir bræSur hafa treyst í deilu
þeirri, sem þeir áttu viS Hofsprest út af fjörumörkunum, en Hofs-
kirkja átti aftur fjörustúf frá Markskeri aS sunnan og aS Mörkum
á Melrakkanesfjöru. Er svo aS sjá aS þeir bræSur hafi viljaS taka
þann rétt sem þeir töldu sig eiga, án nokkurs leyfis frá hærri stöSurn.
Þess er getiS aS eitt haust hafi Hofsprestur sem var sr. Jón Bergs-
son sent vinnumenn sína meS allmarga hesta út á fjöru aS sækja