Orð og tunga - 01.06.2010, Side 35

Guðrún Kvaran
Öllum götum skal nafn gefa
1 Inngangur
Víða erlendis, m.a. á Norðurlöndum, er vaxandi áhersla lögð á nöfn
sem finnast innan borgar- eða bæjarmarka en lítið hefur farið fyrir slík-
um rannsóknum hérlendis. Fyrir rúmum áratug stóð NORNA, félag
norrænna nafnfræðinga, fyrir málþingi um nöfn í borg (Byens nav-
ne) og gerðu skipuleggjendur sér vonir um að fyrirlestrar yrðu boðnir
fram um margvísleg viðfangsefni innan sviðsins. Reyndin varð sú að
um helmingur þátttakenda vildi tala um götunöfn eins og fram kemur
af ráðstefnuriti því sem gefið var út eftir málþingið (Dalberg/Jorgen-
sen 1997:7). Svo virðist því sem götunöfn séu það svið nafnfræðinnar
sem mesta athygli fær meðal nafnfræðinga af þeim nöfnum sem teljast
til bæja- eða borgasamfélaga.
Um íslensk götunöfn hefur lítið verið fjallað. Helst er að nefna
grein Þórhalls Vilmundarsonar í áður nefndu ráðstefnuriti (1997:171-
184) og bók Páls Líndal frá 1988 með fróðleik um götunöfn í Reykjavík.
Ég ætla í þessari grein að ræða fyrst stuttlega hvaða lög og reglur eru
til um götunöfn. Síðan nefni ég fáein dæmi um mismunandi aðferðir
sveitarfélaga við val á götunöfnum en eftir það sný ég mér sérstaklega
að Reykjavík og hvernig þar var staðið að vali eldri götunafna. Eftir
það ræði ég um starfshóp Reykjavíkurborgar sem kemur með tilögur
um nöfn á hverfum, götum og torgum innan borgarmarkanna. Sér-
staklega verður fjallað um hverfið Norðlingaholt sem nú er að mestu
Orð og tunga 12 (2010), 25-40. © Stofnun Áma Magnússonar í íslenskum fræðum,
Reykjavík.