Skírnir - 01.04.2017, Síða 231

23174 dagar í völundarhúsi valdsins
í berhögg við vilja stórs hluta kjósenda sinna? Hvað vildu Vinstri
græn í raun og veru þegar kom að sjávarútvegi og landbúnaði og
hvar lágu sársaukamörkin í Evrópu, átti að standa við þá stefnu að
þjóðin ætti að ráða næstu skrefum? Eða væri kannski best að málið
fengi að liggja enn um sinn? Fyrir Katrínu og þingflokkinn skiptu
þó innviðirnir mestu, að fjármagn fengist til þess að efla heilbrigðis -
þjónustuna og menntamálin verulega. Til þess þurfti ríkis sjóður
meiri peninga, og þeirra þyrfti að afla með aukinni skatt lagn ingu.
Það yrði að vinna gegn ójöfnuðinum og það þyrfti stefnubreytingu
í ýmsum stórum málum, ekki síst loftslagsmálum. Hvort yrði í for-
grunni, varðstaða um landsbyggðina eða framsækni og umbætur
fyrir landið allt?
Hvað sem þessu leið var nú komið að því sem flaggað var í
Gríms ey fyrir kosningar, að Bjarni og Katrín settust niður og könn -
uðu hvort flokkar þeirra gætu ekki unnið saman.
Það væri ábyrgðarhluti fyrir tvo stærstu flokkana að grafa
gamlar axir og starfa saman í ríkisstjórn. Þannig mætti freista þess
að mynda breiða stjórn og byggja brýr til að taka á vantraustinu
sem hafði tröllriðið samfélaginu eftir hrun. Nú væru nýir tímar
sáttar og samvinnu. Tveir sterkustu stjórnmálamenn landsins hlytu
að geta sýnt þjóðinni að þau gætu unnið saman, ný kynslóð, saklaus
af orrustum fortíðarinnar.
Saman hefðu flokkarnir 31 þingmann og þyrftu einungis einn
annan flokk til að mynda meirihluta. Katrín hélt því skýrt til haga
að flokkur hennar gæti ekki haldið til samstarfs við Sjálfstæðis-
flokkinn nema Samfylkingin væri líka með og hún gerði Bjarna ljóst
að þá myndu bætast við kröfur og mál inn í viðræðurnar.
Um afstöðu Samfylkingarinnar skipti máli að vega og meta það
sem væri í boði og hvort það væri betra en valkosturinn um annað
stjórnarmynstur eða stjórnarandstöðu. Þau rök að nauðsynlegt væri
að ganga til samstarfs af þessu tagi til þess að ekki yrði af stjórn
Sjálfstæðisflokks, Bjartrar framtíðar og Viðreisnar, gátu ekki verið
þyngst á metunum. En til þess að vita hvað væri í boði, um hvað
væri hægt að semja, urðu viðræðurnar að hafa sinn gang. Nóg væri
að stíga eitt skref í einu. Bandamönnum í pragmatískasta horni Sam-
fylkingarinnar var þó óðum að fækka.
skírnir
Skírnir vor 2017.qxp_Layout 1 31.3.2017 13:24 Page 231