Saga - 2009, Blaðsíða 24

Svandís Svavarsdóttir, borgarfulltrúi frá 2006 (Vg.)
Pólitíkin er ekki laus við að laða að sér hégómagjarnt fólk og jafn-
framt nærir hún hégómagirnd þeirra sem eru hógværari. Prófkjör
og áhersla á einstaklinginn og afrek hans ýtir svo undir það að
stjórnmálin snúist ekki síður um menn en málefni. Í íslenskum
stjórn málum getur fámennið líka myndað kjörlendi fyrir spillingu
og ómálefnaleg vinnubrögð af ýmsu tagi. Þegar undirrituð spurði í
upphafi ReI-málsins svokallaða á stjórnarfundi orkuveitunnar
hvernig starfsmenn ReI væru ráðnir var svarið: „Maður þekkir
mann“.
Hvort ég sjálf hafi svo sérstaklega mín eftirmæli í huga við störf
mín í pólitík þá er svo ekki. ekki frekar en ég hef hugsað um eftir-
mæli mín sem móðir eða starfsmaður í ýmsum störfum öðrum sem
ég gegndi áður en ég hóf að starfa sem borgarfulltrúi.
Hins vegar hef ég haft þá bjargföstu trú að unnt sé að breyta
heiminum með því að helga sér rými í samtímanum, hvort sem það
er gert í einkalífinu eða í pólitíkinni. Að mínu mati felst pólitík í því
að vera til. Í því hvernig valið er, hvað er sagt og hvað er gert á
öllum tímum. Þannig tvinnast gildismat og forgangsröðun daglegs
lífs inn í það hvernig forgangsraðað er í stjórnmálum. Hagsmunir
heildarinnar hljóta að vera konu efst í huga sem er í senn fjögurra
barna móðir, femínisti, náttúruverndarsinni, friðarsinni og vinstri-
kona. Það verður ekki rofið í sundur.
Að sumu leyti er ég stoltust af því að hafa í borgarstjórn Reykja -
víkur ítrekað rætt mikilvægi þess að nýta alla starfskrafta borgar-
fulltrúa betur. Leiða mál til lykta í stað þess að setja þau í nánast
sjálfvirkan átakafarveg. enda hafa þessi sjónarmið fengið miklar og
jákvæðar undirtektir þvert á flokka og pólitísk sjónarmið. Alþingi
Íslendinga líður fyrir gamaldags vinnubrögð af þessu tagi, meiri-
hlutayfirgang, drottnun framkvæmdavaldsins, skæting og átaka -
mið un. Þar þarf fyrst og fremst að breyta um vinnubrögð og sam-
skipti til að sýna kjósendum sóma og fara vel með það umboð sem
kjörnum fulltrúum er falið.
ef maður trúir því að maður hafi gert vel gagnvart sjálfum sér
og öðrum, bæði í daglegu lífi og í pólitíkinni, þá felst í því einhvers
konar sátt — sem er sennilega dýrmætasta arfleifðin.
sigrún pálsdóttir24
Saga vor 2009 UMBROT NOTA-1:Saga haust 2004 - NOTA 5.5.2009 15:51 Page 24