Breiðfirðingur - 01.04.1954, Page 62
Jens Hermannsson
Nú skiljast leiðir, harmsdr hugur fer
og hljóður, Jens, um gengna slóð með þér.
Með bam við hönd, með bros og glettnisorð,
þú birtist enn og lítur hýrt við mér.
Þú segir: „Vinur, Ijúft og Ijóst sem fyr
er lífið, þó að opnist nýjar dyr."
Og bamsleg gleði býr í augum þér,
en bljúgur stend ég dlengdar og spyr:
„Hví fórst þú burt? Við söknum sdran nú,
því sannur, hreinn og góður reyndist þú.”
Þú svarar hlýtt: „Að sakna er ei þörf,
með sama hug og dður er ég nú.“
Ég finn þd vel, að gleðin grœr þér hjd,
að glaðvœrt hjarta slœr í ljóðsins þrd,
að bernskan sjdlf hún býr í vitund þér.
Sem barn þú gengur lýstum vegum d.
Ég þakka slíka lund. Um liðin dr
hún létti störfin, vermdi, grœddi sdr.
Þd ófstu hjartans óskablóm í ljóð,
þau uxu gegnum lífsins bros og tdr.
Við kveðjum þig og munum. Minning þín
hún mcetir okkur. þegar sólin skín.
Þar heyrast orð þín hlý og ljúf sem fyr,
þótt hylji farnir dagar sporin þín.
Ingólfur Jónsson