Breiðfirðingur - 01.04.1954, Side 111

BREIÐFIRÐINGUR
101
til fjölþættrar garðyrkju og stórbúskapur á fleiri sviðum,
en öllum hugleiðingum um framtíðarbúskapinn í Krýsu-
vík verður sleppt hér. -— Þær látnar Hafnfirðingum einum
eftir.
Astæða væri til að skoða margt í Krýsuvík, ef tími væri
til, en nú var viðstaðan stutt. Við litum þó á Grænavatn og
leirhverinn fræga. I Grænavatni slær dökkum sæbláma á
vatnið og hef ég hvergi séð slíkan lit á vatni. Af hverju lit-
urinn stafar veit ég ekki og munu ýmsar getgálur uppi um
það. Leirhverinn er sagt að hafi myndast við jarðhræringar
á þessum slóðum árið 1925. Hann er hið ægilegasta forað,
sem ég hef séð. Minnir einna helzt á rætnustu lýsingar á
helvíti. — Héðan af mun ég ekki hafa kjark til að segja
nokkrum manni að fara til helvítis. Eg er hræddur um að
mér komi þá í hug Leirhverinn í Krýsuvík og ekki vildi ég
sjá af nokkrum ofan í hann.
— Þá var haldið austur með landi, ef svo mætti segja.
Vegurinn úr Krýsuvík liggur fyrir ofan Arnarfell, með-
fram Geitahlíð, áleiðis til Herdísarvíkur. Hvergi var stanz-
að fyrr en í Herdísarvík. En hér var of fljótt farið yfir. —
A sýslumörkum Gullbringusýslu og Árnessýslu hefði átt að
stöðva bílana, og rifja upp hina merku atburði, er þar gerð-
ust í fyrndinni:
Krýs bjó í Krýsuvík og Herdís í Herdísarvík. Þær voru
landnámskonur og miklar fyrir sér. Nágrannakritur var á
uiilli bæjanna, eins og oft hefur viljað brenna við í sveitum,
þótt langt væri milli býla. — Og eitt sinn, er þær gerðust
gamlar og af sér gengnar, stallsysturnar, hittust þær á förn-
um vegi og tókust þá svo hraustlega á í munninum, að þær
sprungu af heift og orðkynngi, eftir að hafa lagt alls konar
óblessun og álög á jarðir sínar, og má ekki á milli sjá hvor
álögin eru verri. — Smalamanni úr Krýsuvík, er kom að
kerlingunum og heyrði raus þeirra, brá svo, að hann féll