Gríma - 01.09.1933, Qupperneq 73

SAGAN AF NÆFRAKOLLU
71
Dreymdi hana þá, að móðir hennar kæmi til henn-
ar; var hún döpur í bragði og mælti: »Nú er ekki
til setunnar boðið. Jafnskjótt sem faðir þinn er
genginn til skógar í fyrra'málið, skaltu bregða við
skjótt og taka kistilinn; skal eg sjá svo um, að
hann verði ólæstur, svo að þú náir klæðinu fyrir-
hafnarlaust; skaltu breiða úr því á hlaðinu, raða á
það þeim dýrgripum, sem þér þykir mest til koma,
stíga síðan sjálf á klæðið og lesa þulur þær, sem
þú nú hefur lært fyrir mátt steinsins. Mun þá
klæðið svífa með þig þangað, sem þú óskar þér«.
Að svo mæltu hvarf draumsvipurinn, en Helga
vaknaði. Var þá kominn morgunn og faðir hennar
allur á burtu. Klæddist hún sínum bezta búningi,
tíndi saman alla dýra gripi og gersemar og raðaði
þeim á klæðið. Þegar hún var búin til brottfarar,
fór hún að hugsa um, hvort hún ætti nokkuð eftir
ógert. Datt henni þá í hug, að ekki mætti hún skilja
eftir lík móður sinnar ójarðað, en af því að til þess
var þá enginn tími, tók hún Iíkið og lagði það á
klæðið hjá sér. Síðan tók hún steininn í lófa sér,
þuldi töfraþulurnar eftir rúnunum, sem á klæðinu
stóðu og leið þá klæðið þegar í loft upp. Sá hún þá,
að faðir hennar kom hlaupandi og var ærið spora-
drjúgur. Kastaði hún kveðju á hann um leið og
hún hvarf fyrir skógarröndina, en hann stóð eftir
og steytti hnefana bölvandi. Hélt Helga óskastein-
inum í lófa sér og sveif óðfluga yfir fjöll og firn-
indi, hauður og höf. Að lokum bar hana yfir skógi
vaxið land með mörgum fögrum stöðuvötnum. Sótti
hana þá allt í einu svo ákafur þorsti, að hún hafði
ekkert viðþol og varð að lenda á einum vatnsbakk-
anum; steig hún af klæðinu, lagðist niður við vatns-