Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.06.2000, Blaðsíða 19

Þrjú sem að ráðstefnunni unnu ágætlega.
ingum úr atvinnulífinu, þá fengum
við að heyra það að verkefnið hjá
okkur væri nokkuð góð handbók um
það hvernig eigi að stofiia saltfisk-
verkun. Það veitti alveg nógu góðar
upplýsingar um það hvað þarf að vera
til staðar þegar svona saltfiskverkun
er sett á laggirnar. Síðan var mér
boðið að taka eitt ár í viðbót og ljúka
náminu með BS gráðu.
Sumarvinna og framhaldsnám
Um sumarið 1997 hafði ég látið
skrá mig í atvinnumiðlanir, meðal
annars hjá atvinnumiðlun stúdenta.
Þeir vissu að ég var blind og þeir
settu það ekki sem viðmiðun. I gegn-
um þessa miðlun fékk ég tímabundna
vinnu hjá Þjóðsögu ehf. Þetta var
mjög lifandi og skemmtilegt starf.
En í byrjun ágústmánaðar veiktist
ég og var síðan lögð inn á spítala, þar
sem ég var í 6 mánuði. A meðan ég
var á spítalanum kom kona sem vann
með mér hjá Þjóðsögu í heimsókn til
mín með mjög fallegan rósavönd og
einnig með uppsagnarbréf, enda var
ég ráðin - eins og aðrir - í tímabundið
verkefni. Samt fékk ég að vinna
tveim vikum lengur en flestir aðrir.
Eg þakka Þjóðsögu innilega fyrir að
hafa leyft mér að vinna hjá sér um
sumarið 1997. Þessir sumarmánuðir
eru mér alveg ógleymanlegir vegna
þess að ég fékk vinnu. Vegna veik-
inda minna tafðist ég við framhalds-
námið, en engu að síður brautskráðist
ég með B Sc. gráðu sem vörustjórn-
unarfræðingur þann 23. janúar 1999.
Lögmálið
Eg var aldrei sátt við það, hvernig
komið var fram við mig í Háskól-
anum og var, eftir mikla leit að lög-
fræðingi sem vildi hjálpa mér, búin
að fá Ragnar Aðalsteinsson til að fara
með mitt mál gegn Háskólanum. Að-
stoðarmaður hans var Ragnar Tómas
Arnason. Málið var dómtekið í janú-
ar 1998, en þá lá ég á Landspítal-
anum. Eg varð samt að mæta í yfir-
heyrslu. Og þangað mætti ég með
hjúkrunarfræðing með mér af spítal-
anum. Ég hélt það út til klukkan eitt
eftir hádegi en þá gat ég ekki þraukað
lengur þarna niðri í Héraðsdómi og
hjúkrunarfræðingurinn fór með mér
aftur upp á spítala. Ég gjörtapaði
málinu, en Ragnar Aðalsteinsson var
ekki ánægður með þessa niðurstöðu
svo hann kærði málið áfram til
Hæstaréttar. Þar var málið tekið upp
aftur 29. janúar 1999 og dómurinn
var kveðinn upp tæplega viku seinna,
en þá vann ég málið. Þetta hefði
aldrei tekist nema vegna þess hvað ég
var með góðan lögfræðing. Ragnar
Aðalsteinsson var sá eini sem vildi
taka þetta mál að sér fyrir mig og færi
ég honum og aðstoðarmanninum
bestu þakkir fyrir.
Leit að vinnu
Jæja, nú var ég orðin brautskráður
vörustjórnunarffæðingur og þurfti að
fara að leita mér að vinnu. Ég skráði
mig hjá flestum atvinnumiðlunum á
stór-Reykjavíkur svæðinu og lét þeim
í té allar upplýsingar um mig, nám
mitt og fyrri störf. Með góðra
manna hjálp sendi ég út mjög margar
atvinnuumsóknir, sem stundum var
svarað og stundum ekki. Oft fékk ég
ekki gögnin til baka en þegar ég reyn-
di að fá þau send aftur, voru við-
brögðin stundum mjög óskemmtileg.
En ég kærði mig ekki um að þessar
upplýsingar um mig væru alls staðar.
En stundum var ég nú samt kölluð í
atvinnuviðtal, en þessi viðtöl gátu
stundum orðið mjög furðuleg.
Stundum kom í ljós að viðkomandi
aðili hafði ekki lesið gögnin sem ég
sendi honum. Nokkrum sinnum vissi
einstaklingurinn sem ég talaði við
ekki að ég væri blind og gengi með
hækju. Sumir vildu ekki tala við mig
meira þegar ég var búin að segja frá
því að ég væri blind. Aðrir spurðu
furðulegra spurninga: “Hvernig getur
þú skrifað?” “Hvernig getur þú tekið
niður minnisatriði?” “Hvernig í
ósköpunum vinnur þú á tölvur, þar
sem þú sérð ekki hvað þú ert að
skrifa?” “Þarf ekki að vera svo mik-
ill aukabúnaður?” En eini aukabún-
aður sem ég þarf er hljóðgerfill sem
heitir Jaws, þó svo ég sé heima líka
með blindraskjá.
Þegar ég þarf að muna eitthvað
heilmikið þá nota ég segulband sem
er svo lítið að það kemst fyrir í lóf-
anum á manni. Ég hef það stundum
á tilfinningunni, þegar ég tala við
fólk sem þekkir ekkert til blindra, að
það heldur að maður sé eitthvað van-
gefinn eða misþroska. Ég veit ekki
betur en vorið 1998 hafi útskrifast
tveir blindir nemendur frá framhalds-
skóla. Annar nemandinn var í
Menntaskólanum við Hamrahlíð með
hæstu einkunn og var þessi stúlka
mjög mikið sjónskert, sem sagt lög-
blind. Einnig útskrifaðist piltur úr
Verslunarskóla Islands með hæstu
einkunn, en þessi piltur er blindur og
er núna við nám í Bandaríkjunum í
mjög virtum háskóla.
Loksins vinna!
Svo var það 19. ágúst núna í fyrra-
sumar að ég var beðin um að halda
smáfyrirlestur á Grandhóteli og tala
þar um skólann og atvinnulifið hjá
blindum í framtiðinni, í tilefni 60 ára
afmælis Blindrafélagsins. Ég flutti
minn fyrirlestur á fimmtudags-
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS
19