Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.06.2000, Blaðsíða 4

Bylting á tveimur áratugum
í málefnum fatlaðra
- segir Margrét Margeirsdóttir
Margréti Margeirsdóttur
þarf ekki að kynna fyrir
forystumönnum fatlaðra
svo lengi hefur hún unnið að heill
þeirra sem höllum fæti standa.
Margrét hætti sem deildarstjóri
hjá félagsmálaráðunevtinu 1. nóv-
ember 1999, en þar hefur hún
unnið að málefnum fatlaðra frá
árinu 1980. Á þessum tveimur ára-
tugum má segja að bylting hafi
orðið í félagslegri aðstöðu fatlaðra.
„Á tuttugu árum hefur fjármagn
vaxið - upp í tæpa fjóra milljarða
hjá félagsmálaráðuneytinu,“ segir
Margrét, „árið 1980 var vistun á
sólarhringsstofnunum nánast eina
úrræðið fyrir þroskahefta.
Nú eigum við verndaða vinnu-
staði, hæfingarstöðvar og svæðis-
skrifstofur um allt land. Þá var eitt
sambýli til, nú eru þau um áttatíu.
Greiningarstöð tók til starfa 1986,
góð starfsþjálfun árið 1987 fyrir
fullorðna sem lenda í slvsum eða
fatlast af völdum sjúkdóms. Ég
naut þeirra forréttinda að vinna að
þróun þessara stofnana frá upphafi
og þar til ég hætti.“
r
Iheiðríkju vordægra er Margrét sótt
heim að Dragavegi 7. Trjágróður
umlykur hús í góðu skjóli frá umferð
innst í botnlanga. Innan dyra opnast
hlýlegt heimili. Hér má sitja yfir arin-
eldi á vetrarkvöldum og gleðja hug-
ann með píanóleik.
Margrét er fingerð, dökkhærð kona
ótæmandi viskubrunnur þegar
kemur að málefnum fatlaðra. Ósjálf-
rátt spyr maður sig hvernig sú kona sé
sem hefur helgað lif sitt þeim sem
minna mega sín?
„Eg er mikið fyrir alla ræktun,
finnst svo gaman að sjá allt vaxa og
koma til, hver planta hefur sinn til-
gang,“ segir hún, þegar dáðst er að
eldlilju á arinhillu sem skartar
bleikum blómum. í glerhúsi á svöl-
unum eru vorlaukar að taka við sér.
Margrét ræktar fleira en blóm og
Margrét Oddný Sv.
Margeirsdóttir Björgvins
tré. Hún hefur líka hlúð að við-
kvæmum sálum, eins og eiginmaður
hennar, Sigurjón Björnsson sálfræði-
prófessor.
í vali listmuna eins og andlitsmynda
má sjá að þroski mannssálar er í fyrir-
rúmi á heimilinu. Annars eru stækk-
aðar Ijósmyndir prýði á stofu-
veggjum, eins og stór Qörusteinn af
Skaga sem sýnist vera grafík-lista-
verk. Ljósmyndun er eitt af mörgum
áhugamálum Margrétar.
Sest er yfir kaffi og meðlæti, kerta-
Ijós á borðum, sól í glugga,
sumarið er að koma. „Þetta er útsýnið
frá sumarbústaðnum okkar, Huldu-
hóli í Skagafirði," segir Margrét og
bendir á málverk eftir Jóhannes Geir
frá Sauðárkróki sem opnar fagra
íjallasýn. Sigurjón og Margrét eiga
bæði rætur í Skagafirði, svo að
heimahagar draga þau til sín.
„Alltaf er jafn mikil eftirvænting
hjá okkur að koma þangað fyrst á
vorin, og sjá hvernig trén koma
undan vetri á þessum tæpa hektara
sem við erum að rækta þama. Þetta er
barátta við snjóalög og á sumrin getur
orðið vindasamt. Aðalatriðið er að
reisa skjólbelti til að hlífa gróðr-
inum.“
Fleira þarf skjól en gróður jarðar.
Fatlaða fólkið, skjólstæðingar Mar-
grétar þurfa líka aðhlynningu og skjól
- til að geta notið sín í lífinu.
Við œtlum að rœða um málefni
fatlaðra, Margrét.
„Margþættur og mjög viðkvæmur
málaflokkur“, segir hún.
Hafa þau mál mótað þig?
„Allt sem maður fæst við og upp-
lifir, hefur ákveðin áhrif á hugarfar
og viðhorf.“
Lífsþróun í sörnu átt
Margrét segist hafa umgengist fatl-
að fólk frá því hún man eftir sér. Á
bernskuheimili hennar í Skagafirði
hafi oft dvalið fatlað fólk.
„Ég man sérstaklega eftir hand-
Frá afhendingu Helios verðlaunanna.
4