Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.06.2000, Blaðsíða 26

INNLITIÐ
Hingað inn líta margir í
ólíkum erindagjörðum, flest-
ir þó með erindi sem á úr-
lausn kalla, ýmsir þó aðeins til að
spjalla um ástand og horfur, örfáir til
að segja frá lífshlaupi sínu án sérstaks
erindis í framhaldinu. Hverju innliti
er vel fagnað. Einn slíkra er maður
að nafni Guðmundur Jónsson, kom-
inn nær sjötugu, Skagfirðingur að ætt
og uppruna, fæddur að Húsabakka í
Seyluhreppi í Skagafirði, nú búsettur
í Kópavogi. Þar nyrðra gekk Guð-
mundur í barnaskóla. Honum háði þá
ilsig en ekki alltof mörg úrræði við
því. Hann tók fullan þátt í leikjum
barna á sínum tíma, m.a. hafði hann
af því yndi að renna sér á skautum.
En í einni skautaferðinni datt hann
svo illa að hann hryggbrotnaði, lá
lengi rúmfastur en læknir ekki sóttur,
afleiðingarnar þær að hryggurinn
hefur honum alltaf örðugur verið
enda síðar sannast að brot úr hryggn-
um hafði eyðst upp. 14 ára gamall
fór Guðmundur að heiman suður að
Ulfarsá, vann þar hjá Rannsóknarráði
ríkisins m.a. við kartöfluupptöku og
flokkun.
Hálfan vetur var Guðmundur svo í
Iþróttaskóla Sigurðar Greipssonar í
Haukadal, en í íþróttunum losnaði
um hryggbrotið gamla, að settist svo
kölkun, en það var harkað af sér, því
17 ára hélt Guðmundur heim á ný.
Hann hafði boðist til að hjálpa til við
að hafa forgöngu um
að reisa nýtt hús á
bænum og við það
varð hann að standa
og var staðið og húsið
reis. Húsið frá 1948
stendur enn en bróðir
Guðmundar býr þar
nú.
uðmundur fór
svo að veiða
murtu í Þingvallavatni
og þar gjörðist
ógleymanlegur at-
burður. Þeir voru
tveir á bát úti á Þing-
vallavatni þegar of-
viðri skall á þá. Guð-
mundur tók þá ráðin
af sér eldri rnanni sem
varð til þess að þeir náðu naumlega
landi en báturinn sökk fyrir land-
tökuna.
Ráð hans þá björguðu lífi beggja og
þessa minnist Guðmundur með þakk-
læti í huga fyrir lífgjöfina og lánið.
Þá vendir Guðmundur sínu kvæði í
kross, kemst á samning hjá Lands-
smiðjunni og fer að nema vélvirkjun,
tekur tvo bekki saman í Iðnskólanum,
en ofgjörði sér í raun á því svo höfuð-
veill sem hann hefur alltaf verið, af-
leiðing af fallinu mikla forðum daga.
Síðan liggur leiðin út á vinnu-
markaðinn, hánn vinnur hjá Héðni,
Hamri og Stálsmiðjunni og fæst alls
staðar við allt mögulegt m.a. plötu-
smíði.
Ut á sjóinn fór Guðmundur svo,
gjörði upp brotna vél í bát og var
beðinn að vera vélstjóri þar. Honum
féll vel á sjónum og var öðru hvoru
sem vélstjóri á bátum. Hann sagðist
hafa haft mikla ratgáfu á sjó m.a.
látinn taka við stjórn báts í hafvillu
þar sem allt fór vel. Hann varð fýrir
því að brjóta annan fótinn, en það
gréri nú en síðar braut hann hinn
fótinn svo segja mætti að óhöppin
hefðu elt hann.
Hann ók um tíma leigubíl, fór svo
í sumarafleysingar hjá Strætis-
vögnum Reykjavíkur og síðan í fullt
starf þar og heldur betur en það því
mikil var aukavinnan.
1970 hafði hann ofkeyrt sig og fékk
heilahimnubólgu ofan í allt saman.
Vann svo í 15 ár í hálfu starfi við
akstur hjá SVR, en metinn þann tíma
sem 50% öryrki.
En svo kemur að örlagasögu hans
Guðmundar, orsök þess að hann leit
inn til mín.
1985 lendir hann í hræðilegu bíl-
slysi norður í Langadal í Húnaþingi,
bíllinn út af og ofan í skurð, sjöundi
hálsliðurinn brotnar, höfuðkúpan
brotnar og taugaskemmdir urðu á út-
limum. Tveir synir hans sluppu,
sváfu í aftursætunum vafðir innan í
rúmföt, Guðmundur sýnir mér til
sannindamerkis að enn sé ekki fuli-
gróið höfuðkúpubrotið , holur á höfði
sanna það. Bíllinn lenti svo ofan í
skurð og Guðmundur var nær
drukknaður þegar hann rankaði við
sér og sonur hans hjálpaði honum
upp úr. Hann settist svo á þúfu og
hélt höfðinu í skorðum með hönd-
unum og fann að því taki mátti hann
ekki sleppa, því þá ætlaði hann að
svífa út af.
Þegar sjúkrabíllinn kom svo vildu
menn þar ólmir leggja Guðmund á
börur, en Guðmundur harðneitaði,
sagði það verða sinn dauðadóm og
heimtaði lækni á staðinn og stóð
lengi í þrefi þar um. Læknirinn kom
svo og úrskurðaði að vegna mæn-
unnar mætti ekki með nokkru móti
leggja Guðmund út af. Hann fór svo
sitjandi í sjúkrabíl og
síðan í sjúkravél til
Reykjavíkur og beint
inn á sjúkrahús.
Þar var hann settur
í hendur þekkts
læknis sem setti hann
út í horn og gleymdi
honum svo og þar var
hann látinn liggia.
Fyrst morguninn
eftir fluttur upp á
deild án allra rann-
sókna en fékk aðeins
tuskukraga um háls-
inn. Guðmundur
heimtaði almenni-
legan hálskraga sem
næði niður á bringu
Guðmundur með móður sinni.
26