Skessuhorn - 16.12.2020, Blaðsíða 81

MIÐVIKUDAGUR 16. DeseMbeR 2020 81
TS Vélaleiga óskar
viðskiptavinum og Vestlend-
ingum öllum gleðilegra jóla,
árs og friðar með þökk fyrir
árið sem er að líða
TS vélaleiga ehf.
Fyrirtækið er á meðal 2,8% íslenskra fyrirtækja sem uppfylla ströng skilyrði Viðskiptablaðsins og Keldunnar og er Fyrirmyndarfyrirtæki í rekstri árið 2020.
Til hamingju.
Thor Thors, framkvæmdastjóri Keldunnar
Trausti Hafliðason, ritstjóri Viðskiptablaðsins
Óskum Vestlendingum og landsmönnum öllum
gleðilegra jóla og farsældar á nýju ári.
GLEÐILEG
JÓL
Ólafsvíkurkirkja, Ólafsvík
Gledilega hátíd !
Snæfellsbær sendir lesendum Skessuhorns
og öðrum Vestlendingum hugheilar jólakveðjur
með ósk um farsæld á nýju ári.
Þökkum samskiptin á árinu sem er að líða.
hvern veg fellur ekki undir hina
margfrægu normalkúrfu. Mér hef-
ur allavega fundist það vera svo í
okkar tilviki. Drengurinn okkar
er dásamlegur. Hann virðist hafa
mikla tónlistarhæfileika og gat sér
meðal annars gott orð í söngva-
keppni framhaldsskólanna í haust.
Það verður gaman að fylgjast með
honum í framtíðinni.“
Snilldar kokkur
Þorsteinn segir að Rosario sé snilld-
arkokkur. „Ég gleymi því ekki þegar
hún bauð mér í mat eitt sinn og tók
bara út eitt svínarif. Ég hugsaði guð
minn góður, á þetta að vera mat-
urinn? en auðvitað varð það ekki
svo. svínarifið var einfaldlega til að
bæta bragðið, en sannarlega minnti
þetta mig á naglasúpuna góðu.“ en
Þorsteinn segir jafnframt að Rosar-
io þurfi engar uppskriftir, hún opni
einfaldlega ískápinn og töfri fram
máltíð af því sem til er. „Það sést
vel á mér að hún er aldeilis frábær
í matargerð,“ segir hann og klappar
á magann sem hann segir aðeins að
hafi aðeins stækkað. Rosario bætir
við að eitt af hennar stærstu áhuga-
málum sé eldamennska. „Mér finnst
gaman að hitta vinkonur mínar og
ræða um matargerð og uppskriftir,“
segir hún brosandi. „Ég geri yfir-
leitt uppskriftirnar sjálf. stundum
hef ég einhvern grunn úr bókum
sem ég bæti þá við eftir eigin höfði,
stundum spinn ég bara upp úr mér.
sem betur fer er útkoman yfirleitt
bragðgóð,“ segir hún kímin.
Tónlistin
Frá unga aldri hefur Þorsteinn
spilað á harmonikku. „Ég var tíu
ára þegar ég eignaðist mína fyrstu
nikku. en hins vegar fékk ég fyrstu
píanó-nikkuna þegar ég var fjór-
tán ára. Ég keypti hana af bróður
mínum fyrir fermingarpeningana
á fjögur þúsund krónur. Hann tók
af mér það loforð á þeim tíma að
ef ég myndi vilja selja hana, yrði
það að vera til hans. Ég hét því og
árið 1997 fór ég og skilaði nikkunni
aftur. Hann var auðvitað búinn að
gleyma þessu fyrir löngu. Ég fékk
reyndar nikkuna aftur, en það er
ekki hægt að segja að hún sé partý-
fær, enda búið að nota hana mik-
ið. sem dæmi spilaði ég mjög oft á
jólaböllum fyrir börn og var meira
að segja stundum jólasveinn einnig.
einu sinni var ég bara að spila og
tók mér hlé á meðan jólasveinarn-
ir voru með sitt sprell. Þegar það
var búið, kom lítil stúlka til mín
og sagði: „Viltu setja diskinn aftur
í spilarann?“ Þorsteinn hefur ekki
látið duga að spila bara á harm-
onikku, hann hefur einnig sung-
ið víða, meðal annars í kirkjukórn-
um á staðnum. Og á stundum tón-
ar hann hátíðartónana eftir bjarna
Þorsteinsson í kirkjunni, því prest-
inum hefur veist það erfitt. Þor-
steinn syngur bassa og hefur mjög
gaman af, en fram undir þetta hef-
ur hann ekki kunnað að lesa nótur
nógu vel, heldur spilað og sungið
mest eftir eyranu, eins og kallað er.
„Ég ákvað fyrir nokkru að það væri
kannski kominn tími til að læra að
lesa nóturnar almennilega og það
sem fylgir tónlist,“ segir Þorsteinn
og kímir; „þetta nám hefur gefið
mér gríðarlega mikið. en það hefur
þó kannski orðið til þess að ég hef
ekki farið í fleiri kóra, eins og að
fara í karlakórinn Kára, sem margir
hafa þó ámálgað við mig. Það kem-
ur kannski síðar.“
Að ferðast til
framandi landa
eftir að hjónin kynntust hafa þau
farið í heimsókn til heimalands
Rosario, Filippseyja. Hann einu
sinni en hún tvisvar. Þorsteinn seg-
ist aldrei gleyma þeirri ferð. Þau
voru 40 klukkustundir á leiðinni,
með stoppum á flugvöllum. Hitinn
fór niður í 30° á næturnar og upp
undir 40° í forsælu á daginn og þau
sváfu ekki með neitt ofan á sér, ein-
göngu flugnanet í kringum rúmið.
„Það er ekkert gler þar í gluggum,“
segir hann og heldur áfram; „það
er vegna þess að þeir vilja að hit-
inn fari út, en festist ekki inni. Það
var hins vegar ævintýralegt fyrir Ís-
lending að koma úr kuldanum og
rokinu til þessa lands og að mörgu
leyti skyldi ég betur konu mína,
sem reyndi að vinna á Íslandi við
aðstæður sem voru henni gjörsam-
lega framandi. Í hennar heimalandi
var einungis heitt, bara mismun-
andi mikið. Í Fiskiðjunni bylgjunni
var bara kalt og það einfaldlega
hentaði ekki hennar líkamsgerð.“
Það er kominn tími til að kveðja.
Þorsteini og Rosario eru þakkaðar
góðar móttökur og ljúft spjall, og
ekki er kvatt með handabandi. Allir
hlýða jú Víði.
bgk
Þorsteinn hefur afar gaman af því
að spila á harmanikku, hér er hann
á góðri stund á sjómannadaginn í
Fiskiðjunni Bylgjunni. Ljósm. af.
Fagurlega skreyttur aðventukrans prýðir stofuborð þeirra hjóna. Ljósm. bgk. Georg Jenssen prýðir gluggann á yfirbyggðu svölunum. Ljósm. bgk.